Ontvoerd Door?

Hoofdstuk 3

Eva's POV

'Hey dames', zegt de pizza bezorger. 'Hoi', roepen Noa en ik in koor. 'Leuke hond', zegt hij, met weer dezelfde rare grijns als toen hij voor mijn deur stond met de pizza's. Echt zo'n grijns die iemand trekt als hij iets van plan is, het bevalt mij niet zo.

'Jij was toch de pizza bezorger van net?'. 'Ja dat was ik'. 'Hoe wist jij eigenlijk mijn naam? Ik kan mij niet herinneren dat ik mijn voornaam heb doorgegeven.' 'Ik zag het op het naambordje staan bij jullie huis'. 'Ow ja, logisch'. Ik voelde mezelf rood worden. 'Wat ben ik toch ook sukkel! Het naambordje, tuurlijk, daar had ik dus niet aan gedacht, lekker bezig Eva'. Ik hoop maar dat het een beetje overtuigend overkwam...

'Noa zullen we weer gaan?', vraag ik aan haar. Ik kijk haar met grote ogen aan, en wijs met mijn ogen naar de pizza bezorger, die het gelukkig niet kan zien. 'Uhm ja is goed'. 'Reus, kom!'. Snel doe ik Reus aan de lijn. 'Nou, wij gaan er maar weer eens vandoor, doei!', 'leuk jullie gesproken te hebben'. 'Ja, het zelfde geld voor jou, doei!', zegt Noa terug.

'Wat was dat nou?', vraagt Noa. 'Mijn naam staat helemaal niet op het naambordje! Er staat alleen De Familie Clark!' 'Wacht, je wilt dus zeggen dat die pizza bezorger gast jouw naam helemaal niet kan weten van het naambordje?' 'Nee kijk dan!'

Inmiddels zijn we weer bij mijn huis aangekomen. 'Zie je? Er staat helemaal geen Eva op!' 'Maar hoe weet hij jouw naam dan?' Je hoort een vleugje paniek in haar stem. 'Ik heb geen idee, maar wat ik wel weet is dat ik nu zo snel mogelijk naar binnen wil, en alle deuren op slot wil hebben'. 'Helemaal mee eens'.

Wanneer we binnen zijn, doe ik snel de deur op slot, en controleer ik meteen of alle andere deuren ook op slot zitten. 'We zijn veilig, alle deuren zitten op slot'. 'Echt raar van die pizza bezorger', zegt Noa. 'Ja ik vind het ook heel raar. Eerst die rare grijns, en daarna alsjeblieft Eva zeggen'. 'Wacht wat!? Eva waarom riep je mij niet toen hij voor je deur stond! Straks was het een kidnapper of een moordenaar en nam hij jou mee!' 'Rustig, er is toch niks gebeurd? Er is hier vast een logische verklaring voor' 'Nou ik vertrouw het anders totaal niet'.

Ik zeg dit maar niet, maar ik ben het wel met Noa eens...

'Zullen we maar gaan slapen? Het is best laat'. 'Ja is goed'. We lopen naar boven, kleden ons om, poetsen onze tanden en duiken ons bed in, letterlijk.

Na nog een poos gekletst te hebben, stap ik uit bed om het licht uit te doen. Wanneer ik weer terug in bed stap, begint Reus opeens te blaffen. 'Reus, af!' Hij begint te piepen, en even later hoor ik gekras tegen de deur. Ik maak de deur open en Reus rent naar binnen. 'Reus blaft toch bijna nooit zei je?' Nee, en piepen doet hij normaal gesproken al helemaal niet'

-------------------------------------

De spanning stijgt, wat gaat er gebeuren? Je leest het in het volgende hoofdstuk😏