Cyd
“Wa-wala talaga. Close na po kami ni Cyd rookies pa lang kami. Sweet naman po talaga sya eh, di lang sakin. Close friends lang po talaga kami. Superfriends, ganun.”
Superfriends. Aray ha. Tas ako? Sweet sa lahat? Tsk tsk.
It's been a week since that GGV guesting at masasabi kong may nagbago saming dalawa ni Kim. Medyo iniiwasan ko kasi sya, medyo lang naman. As a part of my moving on process. Char hahahaha.
“Diiiit.”
“Oh?”
“Samahan mo naman ako, please.”
“Sorry Kimang, aalis ako eh. May lakad kami ni Mok.”
“Sandali lang naman eh. Sige na, pleaseeee.”
“Ngayon na kami aalis eh.”
“San ba kayo pupunta? Sama na lang ako.”
“Secret! Tsaka bawal ka sumama.”
“Bakit? Daya naman.”
“Kasi ayaw kitang kasama. Bye. Hahaha.”
*******
“Hanggang kailan mo gagawin yun?”
“Ang ano?”
“Yung pag iwas mo sa kanya.”
“Hanggang sa tuluyang makapagmove on ako? Haaaaay. Ewan, di ko na alam.” Walang kasiguraduhang sagot ko sa kanya. Sa totoo lang, wala naman talaga dapat kaming lakad ni Mowky ngayon. Pero dahil kinulit ako ni Kim, napilitan na naman akong magsinungaling.
Ganito lagi ang sistema pag inaaya ako ni Kim o sinusubukan nya akong kausapin, lagi akong may gagawin o aalis ako kasama kahit sino kina Mowky, Kianna or Carol. Nabriefing ko na din yan sila kaya gora agad pag nakatanggap sila ng text galing sakin.
Bakit silang tatlo lang? Well, sila lang kasi ang nakakaalam ng dahilan kung bakit ako nagkakaganito.
Flashback...
“Diiiit, pahiram naman ako ng laptop mo. Dit?! Anyare? Bat ka umiiyak?” Gulat na tanong ni Mok nung nakita nya akong umiiyak pagpasok nya sa kwarto namin. Shit. Di ko pala nalock yung pinto, mukhang mapapaamin tuloy ako.
“Ah w-wala M-mok. Ma-may nabasa lang ako na sobrang nakakalungkot kaya di ko napigilang mapaiyak. Tama, may nabasa lang ako.” Sabi ko habang pinupunasan ang mga luha kong parang gripo kung makadaloy sa pisngi ko.
