Şaka Mısın

Bölüm - 4 - Aydınlık

"SAAAARRRPPPPP!!!" diye bağırdı Rabia.

"Ne var lan?"

"Sıkıldım."

"Ben de."

"Siz limon musunuz?" diye atladım. Hayır, deniz değiller, saçmalamayın.

"Ya kaç defa söyleyeceğim, saç malanmaz, taranır."

"Olm, bu espriden sıkılmadın mı?"

"Hayır, ben sıkılmam. Limon muyum?"

"Esprilerin çok klişe .s.s"

"Klas olmasına ne gerek var?"

"Duru!"

"Duru!"

"Ne?"

"Gel buraya Allah'ın kezosu!"

"Gel lan!"

"Bnne .s.s"

Sabaha yine, Rabia'nın ve Sarp'ın beni kovalamasıyla başladık. Yaklaşık bir saat aradan sonra, yorgunluktan bitap düşüp, koltuklara bıraktık kendimizi.

"Koltuk varda, ayaklık niye yok?" diye sordum merakla.

"Hım, bilmem Rabiş'e sor."

"Ben ne bileyim lan?"

"Neyse" çok da merak etmiyordum zaten.

"Annee!" diye böğürdüm.

"Efendim kızım?"

"Acıktım."

"Lan daha yeni kahvaltı yaptık." Dedi Rabia.

"Aynen be, ne mide varmış sende."

"Tabi len, ne sandınız?" deyip bir adet piç smile atarak koltuğa iyice yayıldım.

Koltuk çok rahatsa benim suçum ne? Duru'nun suçu ne? Aklıma "Fatmagül'ün Suçu Ne" diye bir dizi vardı o geldi hehe..

Bir süre sonra annemin getirdiği kahvaltılıkları yerken, ağzım dolu olmasına rağmen konuştum.

"Sorp, bono soylomok ostodoğon bor şoy vor mo?"

"Ağzındakini bitir öyle konuş Duru. Hala çocuk gibisin."

Son lokmamı da yutkundum tekrar ettim

"Sarp, bana söylemek istediğin bir şey var mı?"

"Hayır, yok, neden?"

"Hım, hiç, sormak istedim sadece."

"Hım, peki."

Söylememişti. Ama neden..? Neden..?

Sinirim bozulmuştu.

"Tamir ettir?" dedi mantığım yine yeniden, aşk yeniden, yenideeeeğğğğğğnnnnn

"Sinir tamircisi mi var salak?" diye cevapladım. Sonra sıkıldım ve klasik cümlemi söyledim.

"Ben pirinç keki istiyorum." 

"Bekle, getireyim kanka."

"Tamam, Rabiaptal. Sağ olasın."

"Sol olsa?" diye yine yeni yeniden atladı mantığım. "O da kabul." Dedim.

Bir süre sonra, Rabia, pirinç kekiyle geri geldi. Ve yaklaşık %90'ını ben alıp, geriye kalan %10'luk kısmı bizimkilere bırakıp, pişkin pişkin "Afiyet olsun." Dedim.