Someday, We'll Know. (Completed)

Epilogue

Our story has it's beginning but it surely wont have an ending, 'cause we'll have our happiliy ever after in each other's side.

Happy, sad, whatever the world has to come for us, I know I'll never face them alone.

I am one lucky girl to have Stephen in my life. He could not look for me after many years, he could have left me because I was sick, but, he didn't. He stayed. And as we said our vows of our forever, I know, I made the right choice.

He's a bully, a meanie, conceited and a jerk sometimes, but he knows how to make my heart skips it's beat.

I realized, para pala kaming si Jamie at Landon sa A Walk to Remember. Pero kami, hindi ko sya iniwan. Hinding hindi ko na sya iiwan pa. Through sickness and in health, I'll be with him.

Thankful ako sa mga taong sumuporta at hindi kami iniwan. Yung mga taong hindi iniwanan si Stephen habang ako, nasa hospital bed, nakahiga, walang malay.

"Baby, let's go. Inaantay na nila tayo."

"I'm coming!"

"Ang tagal mo kasing gumayak. Ano ba naman yan Kimberly!" Yan ang sigaw nya mula sa ibaba ng bahay namin.

Tama kayo, may bahay na kaming sarili, katapat lang ng bahay ni Bessy at Kuya. Kasal na din sila. A year right after ng kasal namin ni Stephen.

Bumaba na ako dahil yung magaling kong asawa, ayaw malate sa appointment namin.

Kung itinatanong nyo kung nag-aaway ba kami, abay normal lang naman yun! Hindi perfect yung relationship namin, pero I'm glad na at the end of the day, nagagawa naming ayusin yung mga problema namin. Minsan naman, sobrang liit na bagay, napagtatalunan pa namin. Kung anong uulamin, kung anong papanuorin, minsan kung sinong magpapatay ng ilaw.

Maliliit na bagay na bumubuo sa relasyong mayroon kami.

"Oh Stephen, tara na ho? Eto na ho ako."

"Galit ka na nyan? Hahaha." pang-asar talaga to. -____-

"Eh pano'y ikaw kasi. Tsh. Hindi mo ba alam na mahirap gumalaw lalo na't malaki na yung tyan ko."

9months na kasi akong buntis sa unang baby namin. Inaantay ko nalang humilab yung tiyan ko sa paglabas ni Baby. Hindi ako nagpa-ultra sound. para surprise sa amin yung gender ni Baby. :")

May pamangkin na nga pala ako kay Kuya Cyrus as Bessy. Si Rafaela. 3 years old na sya. Sa loob ng 5 years naming pagsasama ni Stephen, ngayon lang kami biniyayaan ng baby. Hindi dahil ayaw namin, hindi rin dahil hindi kami handa, minsan, nabibigyan kami ng false hope na buntis na ako for the past years, pero after a week, may period na ako.

Nagpacheck na din kami ni Stephen, kung may problema ba. Ang sabi ng doctor, epekto lang daw yun ng medications ko noon, kaya magpalipas daw muna kami ng ilang taon. At eto nga, buntis na ako.

"Eto namang asawa ko. Ang bilis magalit. Papanget ka nyan sige ka." At tumawa pa.

"Eh kung ikaw kaya magbuntis ng malaman mo kung gano kahirap?" tinalikuran ko sya. Papasok nalang ulit ako sa bahay.

Bahala syang umalis. Nakakainis.

Nagiging moody na naman ako.

Bigla biglang may sumusulpot na isang stem ng tulips sa harap ko.

"Sorry na baby. Wag ka ng magtampo. Ang cute cute mo kasing mainis eh. Lika na. Ililibot ko na kayo ni Baby. Inaantay na din nila tayo eh."