Her zaman mutlu olamasakta biraz zorlasak , biraz daha çabalarsak olacakmış gibi geliyor sanki . Gerçek olunca işte tam o an kalbin yerinden çıkacakmış gibi oluyor ve kanatlanıyorsun sanki...
Ve artık SEOUL deydim . Hayallerimin ülkesindeydim . İmkansız gelirdi bana Seoul e gelmek . Tabi biraz zorladım mı herşey olabilirdi . Tüm hayaller , tüm umutlar .
Çok heyecanlıydım . Sanki kalbim çıkacaktı yerinden . Mi Len çok rahattı . Konuşamadım heyecandan " Biraz sakin olsana Aral kalbinin sesini duyuyorum resmen " gülmüştük . "Mi Len cidden ölecek gibiyim heyecandan " Mi Len gülüyordu hala " Cidden bu kadar heyecan yapma hem şimdi gerçek sevgiliymişsin de buluşuyormuşsunuz gibisin sakin Aral Sakin " derinden derinden konuşup beni sakinleştirmişti . Tam olmasada sakinleşmiştim biraz . Kalbim yerinden çıkacakmışçasına deli gibi çarpıyordu . Ve uçak artık inmişti . Yavaşça ayağa kalktık . Mi Len in elini sımsıkı tutuyordum . Oda benim elimi . Gözlerim dolmuştu ağlayacak gibiydim . Ama bu ağlamak hüzünden , yıpranmaktan , üzülmekten değil di . Tam tersine mutluluk , heyecan , seviç ve daha bir çok iyi hisle beraber ağlayacaktım . Ama verdiğim sözü tutmam gerekirdi . Uçaktan indik ve tatlı bir telaş başladı içimde . Mi Len hep gülümsüyordu . Gülmek ona yakışıyordu . Ama içindekiler belli olmasın diye gülümsüyordu . Bundan sonra ağlamak yoktu . Birbirimize söz vermiştik biz .
Uçaktan indik ve valizleri almaya doğru gittik . Ben heyecandan yürüyemiyordum bile . Neyseki Mi Len vardı yanımda elimi tutuyordu. Valizleri alıp gittik . Kore nin havasını ilk defa bugün alacaktım . Ve adım attıkça mutluluk katsayım git gide artıyordu . Ve o an gelmişti KORE nin havasını içime çekecektim . O kadar güzel bir histiki bu . Tenimde hissettim havayı çok ılıktı . Tam dalmışken Mi Len bana seslendi " Biz bu yavaşlıkla önümüzdeki taksiye bile binemeyeceğiz " haklıydı daha çok yavaş olursam cidden tüm hissettiklerim tekrar hissetme fırsatı bulamayacaktım. Hemen taksiye bindik . Pencereyi açmak istesim ama olmadı . Bir anda yağmur yağmaya başladı . Gökyüzünden süürken cama çarptıktan sonar ki sesi bile yetiyordu gülümsememe .
Mi Len dans öğretmeniydi . Bende daha önceden bu mesleği yapmak istiyordum . Ama fırsat bulamayınca olmuyor . Daha doğrusu elinde olan sepeplerden dolayı .
Taksi durmuştu ve yağmurda durmuştu . "İşte geldik Aral , burası benim evim " dışından bakınca çok güzeldi ve içi kim bilir nasıl güzeldir. " Mi Len burası çok güzel " ilk defa gördüğüm için yada ilk defa geldiğim içindir. Eve bakarken dona kalmışım . Mi Len in sesiyle irkildim " Öyle bakmaya devam edecwkmisin yoksa içeri gelecekmisin ?"gülümdseyip içeri girdim . Çok ama çok güzeldi . Hayran kalmıştım . Mi Len bana "Ee nasıl buldun ?" Ne diyebilirim ki harikaydı " Çok güzel bir evin var Mi Len " Bana yaklaştı ve sarıldı " Burası artık benim değil ikimizin evi Aral " çok şaşırdım ama neden bunu söyledi daha yeni tanımıstı beni . "Ama! " Mi Len hemen sözümü kesti " Aması filan yok Aral .Burası ikimizin evi anlaştık mı " Bu kız beni çok mutlu ediyordu . Hayatımda ilk defa bu heyecanı ve mutluluğu yaşıyordum .
Bazen o kadar çok mutlu olursun ki . Bir günlük tanıdığını o kadar çok seversin ki , o kadar çok güvenirsin ki . Yavaş yavaş hayattan zevk almaya başlarsın ...
Mutluluğu o an yakalamışsındır .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~ You Are My World ~
Teen Fiction??Mutluluk Nasıl Bir Duygu ?? O kadar çok gitmek istedim ki bu şehirden . Bu hayattan o kadar çok kaçmak istedim ki . Yarın ne olacağını bilmeden yıllar sonrası için hayal kuruyorum . Hayallerim de olmasa bu hayatta neye tutunurdum bilmiyorum. Her...
