SONSUZ

Bölüm 9》

Gökhan Gürler

Sevebilecek misin nefret gibi beni?..

Elimden zor aldıkları Yavşak Burak' ı kenara çektiler. En ön sıraya oturdum. Damla eline aldığı pamuğu yavaşça kaşımdaki yaraya dokundurdu. Acıyla başımı çevirince, aynı işlemi Gökçe'nin Burak' a yaptığını gördüm.

Yaralarına pamuğu her dokunduruşunda inleyerek çok acıdığını söylüyordu. Gökçe bakışlarını bu tarafa çevirince karamel gözleri, gözlerime değdi. Çekmedim bakışlarımı Yaklaşık beş saniye sonunda başını yine ona çevirdi. Öldürdü kelebeklerimi...

Damla'nın yüzüme kalkan elini itip sınıftan çıktım. Öğretmen zilinin çalmasına rağmen büyük ve hızlı adımlarla okuldan çıktım.

Okulun arka bahçesinin yüksek duvarının dış tarafına oturdum. Cebimdeki sigarayla çakmağı çıkardım. Binbir zorlukla yaktığım sigaradan derin bir nefes çektim.

Uzun zamandır nefes almakta zorlaniyordum sanki. Nefesi alıyordum almasına da, o rahatlığı bir türlü hissedemiyordum. Aklımın darmadağın oluşu bu gerizekalı bunalımı destekler nitelikteydi.

Neden ki? Neden guldugunde gözlerimi o gamzelerden alamıyordum? Neden gülsün diye her türlü şebekliğe hazirmisim gibi hissediyordum?
O beni, benim onu düşündüğüm kadar düşünmüş müydü? Benim onu farkettigim kadar farkedebilmiş miydi? İçi titriyor muydu benim gibi? Ağlayası geliyor muydu o görünmeyen mesafelere?

Yanımdaki hareketlenmeyle kendime geldim.

"Bir dal da bana ver brem." Deniz' e paketle çakmağı uzattım. Sigarayı yakarken başını göğe kaldırdı.

"Yağmur yağıyor ya hani. Bilmem farkında mısın?"

Bakışlarımı gökyüzüne diktim. Gerçekten de yağan yağmuru farketmemiştim. Saçlarım ıslanıp alnıma dökülmüştü. Başım yerde olduğu için yüzüme hiç yağmur düşmemişti.

"N' olmuş?"

"Sen neden buradasın?"

"Sigara içmek istedim."

"Gerçekten sadece sigara içmek için gelmiş ol, okulun ortasında Gülnaz'a evlenme teklifi ederim."

"İyi, organizasyon şirketini ben bulurum."

"Gökçe Burak'la ilgilendi diye bu haldesin değil mı? "

"Ne alâka?"

"Niye fırladın gittin ya?"

"Sana ne Deniz?"

"Senle ilgili ne varsa beni ilgilendirir Gökhan. Sabrımı sınama!"

"Sinirlendim ve yanlış bir şey yapmamak için sınıfı terkettim. Oldu mu?"

"Kime sinirlendin ki?"

"Of Deniz! Babanneme, onunla kavga ettik ya!"

"Burak'a kavga ettiğiniz için sinirlendiğine emin misin?"

"Nasıl bir cevap istiyorsun?"

"Boşver, hadi gidelim. Ben anladım anlayacağımı."

"Ne anladın merek ettim doğrusu."

"Sırf Gökçe onun yanında diye kıskanıp sinirlenmediysen ben de Deniz değilim."

"Hadi hadi çok konuşma."dedim ayağa kalkarken.

Kendime itiraf etmediğim şeyi kimseye söyleyemem...

***

Eve girdiğimde beni karşılayan sessizliğe şaşırmıştım. Saat dört buçuktu ve annem asla bu zamana namaz bırakmazdı.