Efsanevi Çocuklar⚡

İyi Bir Dost...

Bayan Victor o gece yatalak oldu. Başı o kadar ağrıyordu ki ayağa kalkacak hali yoktu. Bırakın ayağa kalkmayı yatakta bile hareket edemiyordu.
Çocuklara kısık sesiyle sesi çıkabileciği kadar bağırdı:
-çocuklar odama geliiiin!, dedi.
Çocuklar endileşendi, televizyonun başından kalkıp yukarı çıktılar. Kapıyı çalıp içeri girdiler. Bayan Victor yakınarak:
-Çocuklar canım yanıyor. Sanırım yarın daha beter olurum. Acaba bi sakıncası olmasa yarın siz okula yürüme gitseniz, dedi.
Çocuklar birbirine baktı. Eddie bayan Victor'un elini tutarak:
-Bi sakıncası  yok bayan Victor. Biz hem spor yapmış oluruz. Sen bizi merak etme, dedi.
Candy ve Victor birbirlerine bakarak baş salladılar. Sonra bayan Victor elini ağzına koyarak hafifçe öksürdü. Ve:
-Hadi şimdi yatağa, uyuyun artık yarın erken kalkacaksınız,dedi.
Çocuklar bayan Victor'un yüzüne gilümseyerek odalarına geçtiler. Hepsi aynı anda gözlerini kapayıp uykuya daldılar. Yarın okula yürüme gitmek için çok heyecanlıydılar(!)
Sabah 7'de alarmların hepsi çaldı. Herkes güzellik uykusundan uyandı. Üstlerini giyinip Bayan Victor'ın odasına çıktılar. Kapıyı çalıp içeri girdiler  ve vedalaştılar. Bayan Victor başını hafifçe kaldırarak:
-Hadi gidin artık geç kalıcaksınız, dedi
Kapıyı üstüne çekip, anahtarlayıp evin bahçesinden çıktılar.
Candy Eddie'yi dürterek:
-Bak bu Sally, dedi.
Sally özel şöförü ile özel arabasına binmek üzereyken, onları gördü. Ve el sallayarak:
-Hey çocuklar nasılsınız? Okula yürümemi gidiyorsunuz,dedi
Sonra yanlarına koşarak  başını okşadı:
-lütfen bizimle gelin okula beraber gidelim, dedi.
Victor biraz düşündü sonra:
-Hiç fena bir fikir değil,deyip arabaya doğru yürüdü.
Candy ve Eddie Victor'ın bu rahatlığına hayret ettikten sonra Sally onları kolundan tutarak Hadi dermişcesine başını salladı. Candy komik bir yüz ifadesi ile:
-Maden ısrar ediyorsun deyip arabaya atladılar.
Arabanın içi oldukça konforluydu. Her güzel şeyi içine koymuş gibiydiler. Yolda ilerlerken şoför arkasına dönüp:
-Madam sally sanırım bu karşınızdaki bina alevler içinde. Panik yapmaya gerek yok. İtfaiye ekipleri hemen gelir. Biz binanın yanından hızlıca geçeceğiz,dedi.
Sally'nin ağzı açık kaldı. Sonra ani bir tepki ile:
-Arabayı durdur!, dedi
Şoför ne yapacağını bilemeden:
-Ama madam Sally...
Sally şoförün konuşmasına izin vermeden:
-Sana arabayı durdur dedim!,dedi.
Şoför ani bir frenleme ile arabayı durdurdu. Sally ve çocuklar hızlıca arabadan çıkıp yanan eve doğru koştular. Şoför napıcağını bilemedi. Victor aniden durakladı ve arkasına baktı. Ve:
-Tabii ya, dedi
Şoförün yanına yaklaşıp:
-üzgünüm adamım bu olanları görmeni istemiyorum dedi ve elindeki tozu yüzüne fırlattı. Özel şoför tozu soluması ile  bayılması bir oldu. Sonra Victor da koşarak onlara yetişti. Etrafta birsürü insan vardı. Hepsi korkuyor ve hayrete düşüyordu. Evi tüm alev kaplıyordu. Evin içinden ağlama  sesleri geliyordu. Çığlıklar bağrışmalar insanı dehşete sokuyordu. İnsanları nasıl uzaklaştıracaklarını bilmiyorlardı. Ama güçlerinin görülmesi insanların evin  içinde ölmesi kadar  önemli değildi. Bu yüzden Sally sert bi şekilde bağırdı:
-Eddie ateş bir yere sıçramasın etrafını kaya ile sar, diye haykırdı. Etrafındaki insanlar bu çocukların ne saçmadıklarına bilmiyorlardı.
Eddie gülümseyerek:
-Oldu bil, dedi ve elini sıktı. Yerin altından hızlı bir şekilde evin etrafını sarıcak bir şekilde toprak parçası çıkardı. Sally kahkaha atarak "süpersin"  dedi. Sonra da kafasını Candy 'e çevirerek:
-Candy denizden buraya biraz su taşımalısın, dedi.
Candy korkmuş bir yüz ifadesiyle:
-Yapamam!, dedi
Victor ve Eddie arkasından bağırdı:
-Yapabilirsin dostum sana güveniyoruz, diye haykırdılar.
Candy başını iki yana sallayarak tekrar bağırdı:
-Yapamam yapamam! Dedi
Sally gözlerini silerek:
-Bak dostum buraya  taşındığımdan beri senle tanışmak istedim. Siz o kadar iyi arkadaştınız ki sizi az da olsa kıskandım. Ama şimdi bak sana dostum diyorum. Çünkü sana güveniyorum. Sen içerideki insanların ölmesine izi vermezsin, dedi.
Candy söylenenler ve acı çığlıklarına dayanamadı ve çok büyük bir çığlık attı. Bu çığlık  Candy'nin  korkularını yenmesini sağladı. Artık Korkuları Candy'e değil. Candy korkularına ve gücünü kontröl ediyordu. Candy ellerini havaya kaldırıp gözlerini kapadı. Gözündeki yaşlar bir anda kurudu . Ve içinden tek bir kelime geçti:
-Annem!
Bu acıdan sonra gökyüzünden bir su küresi belirdi. Bu küre insanın kanını kaskatı kesecek kadar soğuktu. Candy bu küreyi elinde zor taşıyordu.
Sally yumruğunu sıkarak:
-Yap şunu artık dostum! Dedi
Candy o anda elindeki yükü evin üstüne bıraktı. Ve kendini de yere bıraktı. Sonunda ev alevlerden kurtulmuştu. Olay yerine itfaiye geldiğinde etraftakiler içerde ne olduğunu bilmiyorlardı ve çok merak ediyorlardı. İtfaiye ekipleri ince katmanlı, evdeki alevleri dışarı sıçratmamak amacıyla eddie 'nin yaptığı kalkanı kırdılar. İçeri girdiklerinde dışarda alevlerden kurtulmuş Üstleri duman içinde 2 çocuk ve bir anne baba gördüler. Ama hepsinin beyni yıkanmıştı. Hepsinin hafızası silinmişti. Ama dışarıdakiler o güçlere sahip yaratıkların ne olduğunu,üstlerinden geçen kocaman su kütlesinin nerden geldiğini bilmek istiyorlardı.
Ama onlar kimseye görünmeden gökdelenin üstüne çıkmışlardı. Candy gözlerini araladığında Sally'nin kucağındaydı. Sally başını okşayarak:
-Dinlenmen lazım dostum, dedi.
Sonra da Victor'a bakarak:
-Sıra sende Victor şu meraklı insanların merakını dindir,dedi.
Victor elindeki tozu elinden üfleyerek tüm sokağa saldı. Olanları gören tüm insanlar tozu soluduğunda herşeyi unuttular. Evin yanmasından yaşananlara kadar tüm herşeyi.
Eddie kahkaha atarak:
-Sanırım okulu ektik,dedi.
Sally başını sallayarak:
-Hadi eve gidelim. Candy'nin dinlenmesi lazım bu gün okula gidemeyiz, dedi.
Sally merakla sordu:
-Ee şoför ne olucak? dedi.
Victor biraz gülümseyerek:
-Uyandığında sabah olucak. O günü hiç yaşamamış gibi hayatına devam eder, dedi.
Eddie:
-Biz çok iyi bir grup olduk. Bakın artık insanların hayatını kurtarmaya da başladık, dedi.
Hepsi bi anda gülmeye başladılar. Eddie Candy 'i kucağına aldı. Candy hala yorgundu. Ama onlar bu yaşadıklarının daha başlangıç olduğunu bilmiyorlardı. Mutlu ve cesur bir şekilde evlerinin yolunu tuttular...