Efsanevi Çocuklar⚡

=VİCDAN =

Bayan Victor hala çok üzgündü. Ne yapacağını bilmiyordu sanki bir boşluktaymış gibiydi. Sonsuz bir boşluk. Elinden hiç bişey gelmiyordu. Madem çocuklar istemiyor onları neden zorla evinde tutasın ki. Aslında tüm bu olanlardan kendini suçluyordu. Tüm bu olanları üstüne alınıyordu. Kafese kapatılmış bir kuş gibi hissediyordu...

Victor erkenden uyanıp annesinin yanına indi. Yanağına bir öpücük kondurup onu teselli etmeye çalıştı. Çocuklar evden gideli yaklaşık 2 ay olmuştu ama hala unutulmamışlardı. Bayan Victor hala onları düşünüyordu. "Acaba neredeler, ne yiyorlar, ne yapıyorlar?" sürekli bu soruları aklından geçiriyordu. Oysa Victor'ın morali gayet yerinde gözüküyordu. Neden bu olanları  biraz olsun gayeye almıyordu.
Victor tabağını tezgahın üzerine bıraktıktan sonra montunu üzerine atıp dışarı çıktı. Arkadan:
-Ben dışarı çıkıyorum! Diye seslendi.
Jackson merdivenleri sert adımlarla inerken:
-Çocuklar hala gelmedi mi? Diye sordu. Sanki biraz dalga geçmek istemişti. Ya da merakından sormuştu.
Victor koruya doğru ilerledi. Adımlarını hızlı atmaya çalışıyordu. Çünkü oranın zarar görmesini  istemiyordu. Orayı kendi evi gibi görüyordu. Hatta oraya daha bağlıydı. Küçük delikten geçtikten sonra bataklıktan geçti sonra koşarak dev çınarın yanına gitti. Yavaşça oturduktan sonra bağdaç kurdu. Sabah sabah burada rahatlamak keyif veriyordu ona. Çünkü orası en huzurlu yerdi ona göre.

(İNGİLTERE / Liverpool)

Candy başını camın kenarına yaslamış. Hotelin küçük havuzunu izliyordu. Küçük çocuklar arkadaş arkadaş oynuyorlardı. Suları birbirlerine fışkırtıyor, bağrışıp koşuşuyorlardı. Candy o çocuklara baktıkça çocukluğunu hatırlıyordu. Onları izledikçe arkadaşlarıyla birlikteki anıları geliyordu aklına.ne kadar mutlu bir çocuklukları vardı. Kardeş gibiydiler. Birbirlerine çok bağlıydılar. Oysa şimdi saçma sapan bir element oyunundan dolayı birbirlerinin yüzlerine bile bakamayacak hale geldiler. Hepsi sanki birbirlerine ihanet etmiş gibi hissediyorlardı. Ama bu sorumluluğu üstlenen her insan bunları yaşardı. Belki de  daha beterini.

(HOLLANDA/ Amsterdam)

Ed akrabaları ile mutluydu ama aklında hep arkadaşları vardı. Evet belki taş kalpliydi ama onun da duyguları vardı. O hep dostlarını düşünüyordu, ve Bayan Victorı. Evin kapısını çarparken ki yüz ifadesi aklına kazınmıştı. O kahrolmuş ifade,o bakışlar hala gözünün önüne geliyordu. En çok da onu özlemişti. Çünkü Bayan Victor ona çocuğum demişti hepsini kendi çocuğuymuş gibi bakmıştı. Ona kendi annesinin gösteremdiği sevgiyi göstermişti.

(AMERİKA / New York)

Sallylerin tüm perdeleri kapalıydı. Evde hiç kimse yok gibiydi. Galiba tatile çıkmışlardı. Victor içinden "Hepimiz burda acı çekerken o tatilde eğlensin mi? Bravo yani" diye geçiriyordu. Fakat Victor'ın düşüncelerinin aksine Sally çocukları arıyordu. Onları nasıl tekrar bir araya getireceğini düşünüyordu. Onları nasıl tekrar bir grup haline getirebileceğini düşünüyordu.

Ama güçlerini unutmak üzereydiler. Çünkü onları hiç kullanmıyorlardı. İçlerindeki güçleri hiç umursamıyorlardı. Sanki o güçlerle bağlarını koparıyor gibiydiler...