Fall

Stage 4

Stage 4

"Sorry, natagalan. Ang haba kasi ng pila."

Napukaw naman ako sa iniisip ko nang may naglapag ng dalawang tray sa table. It's the guy. Tipid ko siyang nginitian para naman 'di ako magmukhang bastos 'no. Alam ko namang nakaka-stress naman talaga ang pagpila sa counter, pero nagawa parin niya.

"I don't know what food do you prefer. So I just asked the counter for their best meal. So, let's eat?" Ngiti nito sa akin. Ngunit hindi ko magawang ngumiti ng buong-buo sa kaniya.

Muli ay napatingin ako sa laman ng tray ko. I smiled weakly, para naman di siya masyadong makahalata. Paon-onti ang pagkuha ko ng pagkain. Hangga't maaari ay iniiwasan ko ang isang putahe. Oh my!!

"What the hell are you eating?!" I almost fell the fork I am using when someone hysterically shouted behind my back.

I sighed in relief as Troy Bennet Ignacio sat beside me. I hate to admit it, but I'm kinda okay that he's here. Napatingin naman ako sa harapan ko, kung saan nakaupo iyong lalaki sa harapan ko na hanggang ngayon ay 'di ko parin alam ang pangalan!

"Why? Ayaw mo ba ng binili kong pagkain?" Pagtatanong niya habang palipat-lipat ang tingin sa akin at sa tray ko.

Bago pa man ako makasagot, ay naunahan na ako ni Troy. "Yes. She doesn't like your food." Pabalang nitong sagot.

I slightly kicked him under the table and he groan because of that.

"Uh... actually, okay lang na-"

"No! She's not going to eat your food! Bakit ba ganito ang pinapakain mo sa kanya?!"

Ako na ang nahihiya para kay Troy. Like, duh! Nasa canteen kaya kami. In case he isn't aware of that. I smiled to this guy and didn't mind this annoying Bennet beside me.

"Thank you na lang. But, he's right. I don't eat these." I shyly smiled at him. Oh my! I can't believe I am being this shy!

Nararamdaman ko ang talim ng mga tingin ni Troy sa akin mula sa peripheral vision ko. But I just ignored him. Like what the hell! What is he doing here, anyway?

"Ganon ba? Sige okay lang. Ako naman nagbayad niyan, kaya no worries."

He assured me with a real smile. Kaya hindi ko na rin mapigilang mapangiti rin. This man is really handsome! I'm now wondering if he has a girl friend.

"Heto na lang kainin mo, baby."

Nanlaki ang mga mata ko sa tinawag sa akin ni Troy. Napatingin ako sa lalaking kaharap namin dahil muntik pa itong mabilaukan. Muli ay napatingin ako kay Troy na patuloy sa paglalagay ng pagkain na hindi naman bawal sa akin sa pinggan ko. Parang normal lang da kaniya ang pagkakasabi niya ng salitang baby. Oh my God!

Nanumbalik ang inis ko sa kanya. Nakalimutan ko kung bakit ako natuwa sa kaniyang biglaang pagdating. Hinawi ko ang kamay niyang may balak pang lagyan ng pagkain ang pinggan ko.

Napatingin siya sa akin dahil dito nang blangko ang ekspresyon. "Will you please stop this, Troy?! Kung kanina ay natutuwa pa ako sa pagdating mo, ngayon hindi na!"

Hindi ko mapigilang hindi mapasigaw out of frustration. Nakayuko lang si Troy sa pingganh niya at nanatiling nakaangat sa ere ang kanyang kubyertos. Nahihirapan akong hagilapin ang kaniyang ekspresyon dahil na rin sa pagkakayuko niya.

Naghintay ako ng ilang sandali dahil baka magbato na naman siya ng mga 'di naman masyadong nakakatawang jokes. Ngunit, nangunot ang noo ko nang tinutuloy na nito ulit ang pagkain na para bang walang naririnig. Napabuga ako ng malakas nang dahil sa inasal niya. Susumbatan ko na naman sana siya ulit nang bigla siyang tumayo at dumukwang sa akin. Para akong natutos sa kinauupuan ko nang mamayani ang napakabango nitong amoy sa ilong ko.

"Huwag mo naman akong awayin dito, baby, please?"

Nanatili lang siyang nakatitig sa mga mata ko. His hypnotizing eyes, kaya di ko tuloy napigilang tumango. Para akong na-hipnotismo! Sumilay ang isang pilyong ngiti sa kaniyang mga labi. Para akong nabalik sa sarili ko nang makita ko ang mga ngiti niyang iyon!

I was about to pushed him away but he caught my hands and pinned it beside me. At saka niya inilapit ang bibig sa tenga ko.

I can feel hi breath touching my skin and it brings me shivers. But I just can't pushed him away! He's too strong for me!

"I'm going to wait for you in the parking lot. Ayokong magkaroon ng eksena dito sa canteen, though kanina pa tayo pinagtitinginan." He chuckled as if he's saying so much interesting.

Sinamaan ko lang siya ng tingin. Ngunit mas lalo lang niyang inilapit ang mukha sa akin, ang kaniyang labi ay nasa tapat ng tenga ko. It almost touches my skin!

"Just follow me. Because I might beat that guy over there for giving you this kind of foods." He said and left me jaw opened.

------
© yourpromdigirl