13 กุมภาพันธ์
"จีมิน"
"จองกุก!!"
"คิดถึงจีมินจังเลย จีมินคิดถึงผมมั้ย😊"
"นายมาที่นี่ทำไม??"
"พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ จีมินไปเที่ยวกับผมนะ ผมอยากไปเที่ยวกับจีมิน"
"พรุ่งนี้ฉันไปไหนไม่ได้ ฉันต้องทำงาน!"
"อ่า~ นั่นสินะ ผมลืมไปเลย😅"
"เลิกเรียนแล้วนายก็ควรจะกลับบ้านนะ"
"ไม่เอา ผมจะรอจีมินจนกว่าจีมินจะเลิกงาน"
"นายรอฉันไม่ได้หรอก กว่าฉันจะเลิกงานก็ตั้งสี่ทุ่ม นายกลับบ้านไปซะ"
"รอได้ๆ ผมรอจีมินได้"
"ไม่ได้ พรุ่งนี้นายต้องไปโรงเรียนอีกไม่ใช่หรือไง"
"ไปโรงเรียนไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับรอจีมินเลยนี่ครับ"
"ทำไมจะไม่เกี่ยว นายต้องไปนอน พรุ่งนี้เช้านายจะต้องไปเรียน สมองจะได้ปลอดโปร่ง"
"สมองผมปลอดโปร่งเสมอถ้าได้เจอจีมิน"
"จองกุก😤"
"ครับ😊"
"เดี๋ยวแม่นายก็โทรตาม แล้วนายก็โดนด่าอีก ฉันจะซวยไปด้วย"
"ไม่หรอก ผมจะไม่ให้จีมินซวย ถ้าแม่โทรตาม ผมจะโกหกให้เอง"
"จองกุก😤"
"ครับ"
"ฉันบอกให้นายกลับไปไง!!"
"ไม่เอา ผมไม่อยากกลับ ผมอยากอยู่กับจีมิน"
"นายอยู่กับฉันไม่ได้ ไม่เห็นหรือไงฉันต้องทำงาน กว่าร้านจะปิดก็ตั้งสี่ทุ่ม!!"
"กี่ทุ่มผมก็รอได้ ให้ผมรอนะ"
"จองกุก นายฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง ฉันบอกให้กลับไปไง!!!"
"แต่ผม"
"ดื้อด้าน!!!"
"จีมินผมขอโทษ จีมิน จีมิน"
โดนโกรธอีกแล้ว..
จีมินหายเข้าไปในร้านอาหารที่ตัวเองทำงานอยู่
YOU ARE READING
[จบแล้ว] (Kookmin) จากนี้...และตลอดไป
Fanfictionช่วงนี้อารมณ์มาม่าค่ะ เลยขอแต่งอะไรที่ดราม่าสักหน่อย ขอเรียกน้ำตาจากลีดหน่อย ฮืออออออออ แต่งเอง เศร้าเอง 😭😭😭😭😭😭