Adam evine gittikten sonra evde biraz uzanıp dinlendi. Bir ara uykuya daldı. Bir süre sonra kadını rüyasında gördü. Kadın ile beraber deniz kenarında oturuyorlardı. Kadın başını adamın omzuna koymuş öylece kalmışlardı. Çünkü onların mutluluğuna diyecek yoktu. Belki oradan geçen birileri görse kıskanırdı onları. Kimse geçmiyordu oradan. Çünkü yalnız kalmışlardı ve ikisi de mutluydu yalnız kaldıkları için.
Kadın omzunu kaldırdı bir ara . . . Adama, sanki boğazına bir şeyler düğümlenmiş gibi:
"Ben . . . Ben . . . Korkuyorum. Birileri bizi ayıracak, aramıza girecek diye korkuyorum." dedi ve kadın ağladı o anda. Adam hemen gözyaşlarını sildi ve ekledi:
"Ben var oldukça seni kimse üzemez ve biz var oldukça bizi kimse ayıramaz. Biz birbirimizi sevdikçe, birbirimize kenetlendikçe kimse bizi birbirimizden koparamaz."
Kadın adamın bu sözleri karşısında mutlu oldu ve sarıldı adama.
Adam rüyasından uyanıp bu güzel rüyanın ardından mutluluktan koşarak kadının kapısını çaldı. Kadın ağır adımlarla gidip kapıyı açtı. Adamı karşısında görünce şaşırarak:
"Hayırdır!" dedi.
Adam mutluluktan koşa koşa nefes nefese kalmış bir şekilde:
"Bir rüya gördüm, onu sana anlatmasam olmaz." dedi.
Kadın ise:
"Dışarda kalma, geç içeri geç! Buyur!"
Adam içeri geçip hemen oturdu. Kadın adama bir şeyler içip içmeyeceğini sorar:
"Bir şey içmek ister misin?"
Adam da:
"Bir kahve alırım." dedi.
Kadın kahveyi hazırlamaya gidecekken adam kahveyi hazırlamasına yardım etmek istediğini söyler ve birlikte kahve hazırlamaya giderler. Kadın:
"Seni dinliyorum, anlat" dedi.
Adam başlar anlatmaya:
"Rüyamda seninle birlikte deniz kenarında oturuyorduk. Çok mutluyduk. Sen başını omzuma koymuştun, öyle kalmıştın."
Kadın biraz utandı başı öne eğik bir şekilde ve ekledi:
"Sonra?"
Adam devam etti:
"Sonra omzunu kaldırdın bir ara . . . Sanki boğazına bir şeyler düğümlenmiş gibi:
"Ben . . . Ben . . . Korkuyorum. Birileri bizi ayıracak, aramıza girecek diye korkuyorum." dedin ve ağladın o anda. Ben de hemen gözyaşlarını sildim ve dedim ki:
"Ben var oldukça seni kimse üzemez ve biz var oldukça bizi kimse ayıramaz. Biz birbirimizi sevdikçe, birbirimize kenetlendikçe kimse bizi birbirimizden koparamaz."
Kadın duygulandı bu sözler karşısında.Adam telaşla hemen elleriyle kadının gözyaşlarını sildi ve sarıldı. Kadın tepkisiz kalsa da o da sarıldı adama. O sırada kahveyi hazırlamıştı kadın.
"Oturalım da kahvemizi içelim," dedi kadın.
Kahvelerini yudumladıktan sonra kadın başı öne eğik şekilde biraz utanmış gibiydi. Adama:
"Yanımda kalır mısın? Sana ihtiyacım var." deyip ellerini tuttu.
Adam biraz çekingen davranmış, utanmıştı ve gitmesi gerekiyordu. Çünkü işe gidecekti.Adam kalkmak için:
"Artık bana müsaade, başka zaman görüşürüz" dedi ve kalktı. Kadın kolundan tutup : "Otursaydın biraz daha," dedi. Ama adam gitmekte kararlıydı.
"İşe gitmem gerek, vakit epey daraldı" dedi ve ikisi bilikte kalkıp kapıya doğru ilerlediler. Kadın gülümseyerek:
"Güle güle, hayırlı işler." dedi.
Adam da karşılık verdi:
"Teşekkür ederim, iyi günler."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Helal Sevdam
Romanceİnsanın bu hayatta gönülden seviyorum diyebildiği biri olmalı. Eğer birini severken bir yerde eksiğimiz varsa o eksiğimizi tamamlayıp yeniden kaldığımız yerden sevmeye devam etmeliyiz. Yani sonuç karşımızdaki kişi kim olursa olsun onu gerektiği gibi...
