Pan Bóg powiedział raz do człowieka;
"Wznieś swoje skrzydła, czas ci ucieka."
Człowiek zamyślił się na dłuższą chwilę;
"Co ja takiego niby zrobiłem?"
Pytał, bo nie wiedział, nie zdawał sobie sprawy,
Że jego życie zarośnie się w trawy,
O których on sam nie pomyśli,
Bo ufa innym bardziej, niż swojej myśli.
Zna on bardzo dobrze smutki i rozpacze.
Czasami, nawet niepotrzebnie, płacze.
Zapomina o radości, zapomina o wierze.
Dobroci ma w sobie o wielkiej mierze.
Pan Bóg siedział akurat nad jego domem;
"A może lepiej byłoby zrobić go aniołem?"
Jak powiedział, tak uczynił i człowiek ten biedny
Szczęśliwy jest teraz z powodem niejednym.
Martwi się jednak człowiek ten bez przerwy.
Czy ma na to wszystko aż tak mocne nerwy?
Czy wszystkich ludzi on uszczęśliwi,
Tak, żeby mogli się czuć sprawiedliwi?
To nie jest możliwe i Bóg o tym wie.
Lecz, czy sprzeciwia się mu? Nie.
On wie, jakie jest serce tego człowieka,
Wie, że nie zmarnuje on czasu, który tak ucieka.
|2017|
~•~•~•~•~•~•~•~•~
Dziękuję Agacie, za pomoc i motywację.
CZYTASZ
Zanim to powiem
PoetryDługopis to niebezpieczne narzędzie. Szczególnie w dłoniach pewnego chłopaka, który wielu rzeczy nie rozumie. A może właśnie długopis mu pomoże? Stanie sie jego wybawieniem, odskocznią? Szczególnie wtedy, gdy tusz zacznie układać się w zawijane pęt...
