The Badass Slytherin ~George Weasley~✔️

Hoofdstuk 16

Clementine POV

"Dames en heren, de derde en laatste opdracht van het Toverschool Toernooi staat op het punt te beginnen! Laat ik u even herinneren aan de stand! Op gedeelde eerste plaats, met vijfentachtig punten, Clementine Zwadderich en Harry Potter, beiden van Zweinstein!" Mensen klappen en juichen. "Op de tweede plaats met tachtig punten, Viktor Kruml van Klammfels! En op de derde plaats, Fleur Delacour van Beauxbatons!" 

"Goed, Clementine en Harry... wacht tot mijn fluitje gaat" zegt Bazuyn. "Drie, twee, een!" Hij blaast op het fluitje en Harry en ik rennen het doolhof naar binnen. Ik hoor niet meer het rumoer van de mensen op de tribune. "Lumos" zeg ik en mijn handen lichten op. Na zo'n vijftig meter lopen kwamen we bij een splitsing en we keken elkaar aan. "Nou, tot ziens" zegt hij en hij slaat links af. Ik zucht en sla rechts af.

Ik hoor het fluitje voor de tweede keer gaan en Viktor komt het doolhof binnen. Ik begin te rennen en te rennen. Ik sla links af en ren het pad uit. Ik ren rechts en kijk achterom. Ik hoor voor het derde keer het fluitje gaan en dat betekent dat Fleur nou ook in de doolhof is. Ik loop door het pak en hoor iets achter me ritselen. Ik beginnen te rennen en het geritsel achter volgt me. Opeens zie ik een gigantische Schroeistaartige Skreeften voor me staan. Ze spuwt vuur maar ik kan er nog net van ontsnappen. Ik ren snel naar rechts en opeens staat Harry voor me met zijn stok naar me gericht. "Die Schroeistaartige Skreeften van Hagrid" sis ik. "Ze zijn reusachtig! Ik ben net op het nippertje ontsnapt." Ik schud mijn hoofd en neem gauw een ander pad. 

Ik ren en ren en kom verschillende obstakels tegen. Opeens hoor ik een gil. "Fleur!" schreeuw ik. Ik ren naar de schreeuw. Plotseling komt er een duister figuur op me af gelopen. Ik zeg verschillende spreuken maar niks lukt. Plots klikte het, het is een boeman. "Ridiculus!"

De boeman veranderd in een wandelende tak en ik ren snel door. Opeens ren ik op de kop. Ik kijk omlaag en zie de grond onder me. Na een paar honderd meter ben ik weer op de grond en blijf even van de schrik staan. Ik kijk naar de grond en naar de lucht. Opeens zie ik rode vonken en dat betekend dat er een concurrent minder is. Ik ren naar een kruis punt en ren rechts af.

Ik kom bij een doodlopend pad tegen en ren weer terug. Ik neem het pad links en zie Viktor Kruml. Hij heft zijn staf naar me en zegt: "Stupefy". Ik ontwijk de spreuk nog net. "Wat doe je!" schreeuw ik naar hem. "Crucio!" schreeuwt hij naar me. Ik voel de pijn door mijn lichaam en laat een kreet horen. Na een paar seconden kan ik er tegen en sta weer recht overeind. "Paralitis!" hoor ik iemand achter me schreeuwen. De spreuk raakt Viktor in zijn rug en hij blijft stokstijf staan. De Cruciatus spreuk heft op. "Gaat het?" vraagt hij aan me. "Ja hoor, hij stond opeens voor me met zijn toverstok in zijn hand voor mijn neus. 

"Ik kan het gewoon niet geloven.... ik dacht dat hij oké was" zegt Harry. Ik knik en kijk naar Kruml. "Laten we rode vonken schieten, dan komen ze hem halen" zeg ik. Ik hef mijn handen op en schiet de rode vonken. "Nou, laten we verder gaan" zeg ik na een paar seconden. Harry knikte en we lopen het pad af. Harry loopt naar links en ik naar rechts en al snel hoor ik zijn voetstappen niet meer. 

Ik gebruik regelmatig de Windroosspreuk om te kijken of ik nog wel de goede richting op loop. Ik begin steeds sneller te lopen want het wordt steeds donkerder en dat betekend dat ik dichtbij ben. Ik loop een lang, recht pad in en opeens zie ik iets bewegen in het donker. Het is een sfinx. 

Ze heeft het lichaam van een enorme leeuw, dikke poten met grote klauwen en een lange, geelachtige staart, die eindigt in een bruine pluim. De kop is echter van een vrouw. Ze richt haar lange, amandelvormige ogen op mij. Met een schorre stem zegt ze: "Je bent heel dicht bij je doel. De kortste route voert langs mij. "Wilt u dan, ik weet niet, misschien opzij gaan dan?" vraag ik.