The Badass Slytherin ~George Weasley~✔️

Hoofdstuk 1 -Edited-

Clementine POV

Bijna, ik ben er bijna. Ik zie de school al. Bij Merlijn's baard er zijn veel rotsen hier. Eindelijk ik ben er. Zweinstein, mijn nieuwe school. Waarom ik niet met de trein ben gegaan? Nou Voldemort had iets anders blijkbaar in gedachten.

Gelukkig zijn mijn spullen er al. Ik hoop ook dat Sneep met Professor Perkamentus heeft gepraat -anders vervloek ik hem graag. Ik loop door tot dat ik een grote deur zie. Ik duw mijn zonnebril nog iets op m'n neus.

Ik duw de deur open en zie meteen de vele kaarsen en portretten. Ik loop door tot dat ik een man hoor praten, dat is dus Professor Perkamentus, hoop ik. Ik duw de deur open en meteen kijken honderden ogen me aan.

"Ah, dit is Clementine Zwadderich, ze komt hier als leerling op school in ons zesde jaar" zegt Professor Perkamentus. Ik hoor allemaal fluisterende stemmen. Ik kijk de zaal rond en zie vijf grote tafels. Aan vier tafels zitten leerlingen en aan een tafel zitten de Professors. Waarschijnlijk heb ik hem onderbroken - niet dat het me iets boeit.

"Ga maar zitten op deze kruk mevrouw Zwadderich dan word u ingedeeld." Ik loop naar een oude vrouw die langs een kruk staat en een oude hoed vast heeft. Ik ga zitten op de kruk. Voordat ze de hoed op mn hoofd heeft gezet, schreeuwt de hoed al: "ZWADDERICH".

Ik sta met een grijns op en loop naar de Zwadderich tafel. Iedereen heeft een normaal school gewaad aan - gelukkig is mijn leren jack toegestaan. Daar heeft Sneep voor geregeld. Op de achterkant staat het logo van Zwadderich en op m'n rechtermouw zit er ook eentje.

Ik ga zitten en kijk de zaal rond. Ik zie verschillende leerlingen naar me kijken. Ik zie ook dat het 'Gouden Trio' naar me kijkt. Ze fluisteren iets en kijken de hele tijd. Hermelien Griffel de mega nerd. Ron Wemel de gene die bijna niks kan. Dan heb je nog Harry Potter, de jongen die bleef leven. Zijn ouders hebben mijn ouders vermoord. Daarom ben ik de laatste Zwadderich.

Professor Perkamentus verteld allemaal dingen over een toernooi maar ik luister maar half. Mijn ogen belanden op een tweeling bij de Griffoendor tafel. Ze grijnzen naar me en een eentje knipoogt. Ik rol met mijn ogen - wat hun toch niet kunnen zien omdat ik mijn zonnebril nog steeds op heb.

Plotseling slaan de deuren open en er huppelen allemaal meiden naar binnen. Ze hebben allemaal blauwe pakjes aan en elke keer als ze buigen dan zuchten ze hevig en er komen vlinders uit hun mouwen. Er loopt een lange vrouw helemaal achterin met een Glamorgana. Ze is deels Glamorgana want dat zie je als ze danst. Haar 'gezang' tijdens het dansen is niet zo sterk als je volledig een Glamorgana bent. Ze gaan aan de Ravenklauw tafel zitten en de lange vrouw begroet Perkamentus. 

Daarna gaan de deuren weer open en er lopen allemaal jongens naar binnen. Ze hebben grote dikke winterjassen aan en slaan met grote stokken op de grond. Elke keer als ze met de stokken op de grond slaan komen er vonkjes tevoorschijn. Ik zie dat Viktor er tussen loopt en begin te grijnzen. Het schoolhoofd van Klammfels groet Perkamentus en ze lopen onze kant op.

Ze komen aan onze tafel zitten en meteen zijn er meiden die zwijmelend naar hun kijken. Het schoolhoofd, Antonin Dolochov, komt tegenover mij zitten. Hij kijkt me grijnzend aan en buigt met zijn hoofd - zo snel dat niemand behalve ik het heeft gezien. Ik grijns terug. Dolochov een mede Dooddoener, en niemand heeft het door.

Het eten komt tevoorschijn en ik pak wat aardappelen en een lapje vlees. Ik eet het gulzig op en drink af en toe wat van mijn pompoen sap.

Opeens begint het plafond te onweren. Even later zien we een grote flits naar het plafond gaan en dan is het weer rustig. Alaster Dwaaloog is gearriveerd mensen. Maar eigenlijk is het Barty Crouch jr. - alleen weet niemand dat, behalve ik en Dolochov. 

Het eten is afgelopen en we moeten naar de leerlingen kamer. Dan zie ik een bepaalde wit harige jongen. "Hallo Draco" zeg ik. "H-hoi Clementine." Soms is hij een watje. "Wie is deze schone dame?" vraagt een jongen die achter Draco staat. Hij is bruin getint, lang, best wel knap. "Deze 'schone dame' heeft een naam en je kan het ook aan mij vragen" zeg ik afwezig, terwijl ik met m'n vingers speel. "En als je me nog een keer zo noemt vervloek ik je graag" zeg ik terwijl mijn hand begint te gloeien.

"Oeh, een pittige daar hou ik van" zegt de jonge terug. Ik rol enkel met m'n ogen en loop weg. "Waar is die leerlingenkamer in de verdomde kerkers of zo?" mompel ik tegen mezelf als ik zoveel trappen op en af heb gelopen.

"Ja, eigenlijk wel ja" zegt een jongen die om de hoek komt lopen. Hij is lang, heeft rood/oranje haar, knap heel erg knap—niet dat ik dat zal vertellen tegen hem. "Laat me raden je bent een Wemel?" vraag ik aan hem. Hij knikt trots. "Jij bent die nieuwe toch? Hoi, ik ben George Wemel" zegt hij. "Ja, Ja, tof. Weet je nou waar de kerkers zijn? En kijk mij de volgende keer niet zo aan met die broer van je." "De kerkers zijn helemaal onderin." Ik loop met mijn schouder tegen zijn schouder aan en ik loop verder naar de leerlingen kamer.

Ik zie net nog een paar mensen naar binnen gaan. Ik ren er snel naartoe en ren naar binnen. De leerlingenkamer ziet er donker uit en de kleuren zijn zwart en groen. Er staan 3 grote banken bij een open haard. Sommige leerlingen zitten aan een tafeltje met elkaar. "Hei, jij hebt toch Clementine?" vraag een meid aan me. Ik knik stijfjes mijn hoofd. "Ik ben Millie en je bent mijn kamergenoot" zegt ze. Ik knik enkel en volg haar mee naar boven. We lopen een kamer in die wel mooi is maar niet zo van 'wauw'. Hier kan verandering in komen.

Mijn koffers staan al op een bed. Ik voel mijn handen gloeien en de koffer val open. Ik beweeg met mijn vingers en al mijn kleren en spullen gaan op hun plek. Als ik klaar ben dump ik mijn koffer onder m'n bed. "D-dus het is waar" zegt Millie die me gapend aan zit te kijken. "Wat is waar?" vraag ik nonchalant terwijl ik op mijn bed val.

"Wat de Dagelijkse Profeet schrijft. Dat je kan toveren zonder toverstaf" zegt ze. "Oh dat. Ja dat is waar ja." "Vet!" Ik krijg een kleine glimlach op m'n gezicht. Ik denk dat ik haar wel mag.

"Dus hoe is het hier op school?" vraag ik als ik een bakje chocolade kikkers naar me toe laat zweven. "Oh het is wel leuk. Er is Zwerkbal, Ken je dat spel? Vast wel. Als je dus goed kan vliegen dan kan je je aanmelden bij het afdelingshoofd, bij ons is dat dus Sneep." Laat ik Sneep maar is een bezoeken brengen morgen denk ik in mezelf.

"Dit jaar is er dus het Triwizard toernooi zoals je had gehoord. Als je zeventien bent mag je er aan meedoen. Er zijn verschillende vakken. Ze zijn wel leuk." Triwizard toernooi - laat ik me maar gewoon een keer inschrijven. "Ga jij je inschrijven?" vraag ik aan d'r. "Uhm, ik ben geen zeventien. Jij?" Ik knik enkel en krijg een grijns op m'n gezicht. "Het is wel doodsgevaarlijk." "Geloof me je weet niet wat ik heb moeten doorstaan." Ze kijkt me vragend aan maar stelt verder geen vragen.

"Waarom heb je eigenlijk geen gewaad?" vraagt Millie. "Ik heb het niet zo op gewaden. En Sneep heeft dit geregeld met Professor Perkamentus." Ze knikt weer. "Bij Merlijn's baard wat is het heer hier" zeg ik terwijl Ik m'n jack uit doe en 'm aan een paal hang. Ze kijkt me weer met open mond aan. "W-wat is dat?" vraagt ze terwijl ze wijst naar m'n rechter arm. "Dit is een tattoo zo noemen de Dreuzels dat, alleen is die van mij met toverkracht gezet" zeg ik als ik de slang omlijn.

Ik heb een slang om m'n hele onderarm gezet toen ik veertien was. Ik kan zelf ook met slangen praten en het is ook toevallig mijn lievelingsdier. "Wat doet de toverkracht dan?" vraagt ze. "Ik kan met mijn toverkracht de slang uit mijn arm halen en als ik het naar iemand gooi dan krijgt hij of zij een vloek naar hem of haar" zeg ik terwijl de slang begint te bewegen en dan voel ik mijn hele arm oplichten en dan heb ik een zilveren slang vast. "Alle chocolade kikkers op een stok" zegt Millie. Ik krijg weer een kleine glimlach op mijn gezicht en ik doe snel de slang weer terug.

****

Het is ge edit ;)

Hallo weer een nieuw boek. Ja ik heb veel inspiratie. Ik weet dat Voldemort ook een Zwadderich is, want zijn moeder is dat, als je de boeken hebt gelezen. Maar voor nu is hij geen Zwadderich. Clementine is alleen een Zwadderich.

Bovenaan zie je hoe Clementine eruit ziet.

Vergeet niet te stemmen en te reageren.

Kusjes 

Indy