All my life, never pa akong naka experience ng TRUE LOVE..
Naririnig ko na lang iyong mga tao, sabi nila ang sarap daw ma in-love kasi mayroon kang inspirasyon, nakukumpleto iyong araw mo dahil sa kanya, tapos pinapasaya ka raw niya…
Sabi ng iba, malalaman mo raw kung in-love ka na, kapag kinikilig ka tapos palagi mo siyang iniisip.. Para bang iyong mundo mo, tumatakbo sa kanya..
Pero hindi rin naman daw sa lahat ng pagkakataon, masaya iyong LOVE.. May times na masasaktan ka, may times din na magkakamali ka.
Meron ding mga circumstances—mga bagay o mga taong gustong humadlang sa pag-iibigan ninyong dalawa.
Pero kasi nga mahal niyo ang isa’t-isa, malalampasan niyo raw ang mga pagsubok na iyon basta’t nagmamahalan kayo at may tiwala ka’yo sa isa’t-isa..
Hay ewan ko! Kaya nga siguro never pa akong na in-love. Ayoko munang maranasan yong mga ganyan. It’s complicated! Naguguluhan ako.
But then again, pa’no pag isang araw, bigla ko na lang maramdaman ang “LOVE”??
Kakayanin ko ba??
Handa ba kong ipaglaban ang pag-iibigan namin??
Maitatanong ko ba sa sarili ko ang mga salitang….
“Can This Be... LOVE???”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Weeeeee. Kinakabahan ako. Sana po suportahan niyo ang story ko. Ok lang din kung ayaw niyo. Haha. First story ko po ito so please bear with me. Hahahaha.
Comment din po kayo. Chapter 1 posted. :)
BINABASA MO ANG
Can This Be... Love??
أدب المراهقين...Pa’no pag isang araw, bigla ko na lang maramdaman ang “LOVE”?? Kakayanin ko ba?? Handa ba kong ipaglaban ang pag-iibigan namin?? Maitatanong ko ba sa sarili ko ang mga salitang…. “Can This Be... LOVE??”
