SİYAH HAYALLER

4.SH....."evlilik".....

Medyada Arya'nın giydiği pjama takımı var.

Enjoy the little things. Küçük şeylerin tadını çıkarın.

Arya'dan

Hayat'ın neden bağırdığını ya da Rüzgar'ın buraya neden koşarak geldiğini bilmemezlikle birlikte kadının konuşmasıyla tüm dikkatimi ona verdim.

"Sen de kimsin?" diye sordu. Ne diyeceğimi bilmiyordum. Kimim lan ben boş boş kadına bakınca Hayat hemen lafa atladı. "Abimin arkadaşı ananne. Annesi yurtdışına gittiği için burada kalıyor,tek başına korkuyor da "

İyi de benim annem yoktu. Bunların dertleri neydi? Hayat susunca Rüzgar konuşmaya başladı.

"Ananne sen niye geldin?"

"Eşek sıpası seni eve gelene niye geldin diye mi sorulur?" Rügar hemen anannesinin yanına gidip elini öptü.

"Hoşgeldin anannem." dedikten sonra kolunu omzuna atıp dışarı çıkarmak için kapıya doğru ilerledi. Kadın Rüzgar'ın kolunun altından çıkıp bana doğru yaklaştı.

"Merhaba kızım ben Necla. Senin adın nedir?" Uzattığı elini tutup "Ben de Arya efendim." Memnuniyetle gülümseyip Rüzgar'a baktı. "Sana ne oldu niye böyle yatıyorsun?" Galiba yatmamdan rahatsız oldu diye ayağa kalktım. Keşke kalkmasaydım ya.

Üstümde sadece Rüzgar'ın t-shirti vardı. Pantolonuma ne olmuştu?

Kalkınca kadın bana bakıp başını Rüzgar'a çevirdi. Rüzgar'sa-lan o benim bacaklarıma mı bakıyor?
Belki anlar diye boğazımı temizleyince gözlerume baktı. Hayat'a baktığımda korku dolu gözlerle bir bana bir Rüzgar'a bir de ananneye bakıyordu. Ne olduğunu bir ben anlamıyordum sanırım.

Ananne bana şaşkınca bakıp Rüzgar'ın kolundan tuttuğu gibi dışarı çıkardı. Hayat'a bakıp "ne oldu şimdi"diye sordum. Hayat başını olumsuzca sallayıp "galiba yengem olabilirsin." deyince anlamazca ona baktım.

Ne yengesi be!?!

Rüzgar'dan

Anannemle sessizce balkonda duruyorduk. Bu sessizliğin sonu hayra alamet değildi. Sessizliği anannem bozmuştu zaten benim bozmaya niyetim yoktu.

"O kızla yattın mı?" oww bu ağır olmuştu. "Hayır yatmadım" deyince inanmazca bana baktı.

"Evleneceksin!" Tabiki evlenmeyecektim. Ben ve evlenmek imkansız.

"Saçmalama ananne-"

"Anneni kaybettiğin için böyle davrandığını biliyorum ama eğer mirastan yararlanmak istiyorsan o kızla evlen!"

Annemle ilgili olması benim suçum değildi. Hatta konu annemle ilgili bile değildi. Birine bağlanmaktan korkuyordum. Kendimi yine çaresiz hissetmekten korkuyordum. Eğer evlenirsem hayatımın getirdiği sorunlarla uğraşması gerekiyordu. Şu an hayatımda bulunan herkes bu duruma alışmıştı ama evleneceğim kız bu durumu kabullenmez çeker giderdi.

Ya bir çocuğum olursa onun hayatınıda mahvetmez miydim? Benim evlenmemem herkes için hayırlıydı. Babam bize iyi bakamamıştı ya ben de çocuğuma iyi bakamazsam ve beni sevmezse?

Korkularım beni uçurumdan aşağı itiyordu belki. Ya da yanlış düşünüyorum bilmiyorum ama korkuyordum. Zaten kız annem gibi kokuyordu eb kısa zamanda onu göndermem gerekiyordu. Bağlanmamam için.

"Ben zorluklara alışığım ananne."

Soğukça gülümseyip "biliyorum"dedi. Yetimhaneden kaçtıktan sonra da akrabalarımın yanına gitmemiştim. Anannemde yurt dışındaydı. Olanları öğrendikten sonra yanımıza gelmişti. Ama artık herşey için çok geçti.