Yine de biri çıksa, nasılsın dese alışkanlıkla iyiyim diyeceğim.
Kederli olduğum da söylenemez zaten. Buna sebepte yok çünkü. Ne taze bir ölüye sahibim, ne felaket geçirenlerim var.
Dedim ya oturuyorum öylece. İyi ki etrafımda kalbimi tanıyanlar yok. Ağırlıksız duran bedenimi küçümseyecekler. Sonra da birbirlerine dürterek, ya da ilerideki arkadaşlarına göz işareti vererek beni gösterecekler, "kalbini yok etmişin haline bakın, hınzır pek de pratik, belli etmiyor hiç" diyeceklerdi.
Ama iyi ki yoklar.
Yüzümü saklamayı düşünmeden durabiliyorum. Dümdüz karşıma bakıyorum. Bir kaç masadan sonra başlıyor deniz.
"Yorum yaparak hatalarımı ve beğendiğinizi söyleye bilirsiniz, beğenmeyi unutmayın."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hasret-i Azam
PoetryYalnız bir ruhun karaladığı notlar. Kimileri aklına gelir söyler. Kimileri sözlerini yazar. Ben yazan oldum bu hayatta, konuşmaktan korkan biriyim ben. Bir kağıt kadar beyazdı hayatım, pislendi karalandı umutlarım..
