chapter 5
yahh!! di ko naisipan na ganito mangyayari! sa isang lalaking kina aasaran ko ?! imaginin nyo yun! gusto nyo ba yun?! kahit heart throb sya! duuhhh di ako mag kakainteres.... i've rather die !!!!! pero salamat na rin sakanya kasi linigtas nya ako, ayoko talaga sa mga lalaking walang direksyon sa buhay kagaya yung mga lalaking nakita namin kanina. Well, isa rin naman sya doon. isa rin syang walang direksyon sa buhay! pero may konting differences. pero KONTI LANG . AS IN KONTI!
Ahh, oo nga pala. nandito na ako sa bahay, nagpagulong-gulong ako sa kama dahil sa mga nangyari. pano nga rin pala ako nakauwi. Ganito yan
FASHBACK-----
pagkatapos ng usapan namin, hinatid nya lang ako sa bahay ng walang imik. oo naglalakad lang kami. parang mabibingi na talaga ako sa sobrang Tahimik, parang gusto kong sumigaw para magkaroon ng sound at makuntento ako pero , WALANG NANGYARI!!!!!! nakakaasar. nakarating kami sa bahay ng walang nagsalita pero sa totoo lang ngayon ko lang sya nakasama na di kami nagkasagutan.
nang nasa bahay na kami...
"sige salamat" sabi ko nalang ng mahinhin.
"dapat lang! palakarin mo ba naman ako ng pagkalayo-layo! pasalamat ka may awa ako sayo ngayon ahh! makakabawi din ako sa mga pinag-gagawa mo sakin." ha!? bat ganun agad
"eh bat ang OA mo naman mag react kaslanan ko ba?! di naman ako ang kumokontrol sa mga nangyayari eh!" asar.
"sus dami mong alam! Bokapels.! pumasok ka na nga lang at bukas mapapahamak nanaman ako!" napakalmot sya ng ulo.
pagkatapos nya nagsalita biglang bumukas ung pintuan ng bahay namin kaya natahimik kaming dalawa.
"sino nandyan?!" nakita ko si oppa.
"si butit oppa!"
"oh butit! san ka ba nanggaling! kanina pa kami palibot-libot para lang hanapin ka! di mo manlang kami tinexan"
"sorry oppa, nawalan kasi ako ng load"
"nako si manong kasi sabi ko sakanya na wag kang-iiwan kasi di ka pwedeng mawala samin eh. kanina ka pa namin tinatawagan bat di ka sumasagot at CANNOT BE REACH naman"
"cannot be reach? bakit naman?" tinignan ko yung cellphone ko. Lobat na pala kakasound trip ko!
"oppa sorry lobat na pala ako kaya di ko napansin"
"ikaw talaga lagi mo nalang kami pinapaalala. sa susunod ayoko na mangyari to ok?" nag nod nalang ako.
"ahh oo nga pala may kausap ka ba kanina? may nagsisigawan kasi kanina dito kaya lumabas ako" hala! oo nga pala si Jocen bigla nalang nawala. saan naman nagpunta yun?
brrrruuunnnggggg ****
nagulat ako ng may biglang dumating na sasakyan na pagka bilis bilis at nagstop sya sa harapan ko.
nakita ko ung lumabas galing sa kotse.
"hoy butit saan ka ba nanggaling! masyado mo kaming pinag-alala! sabi sayong pag mag-isa ka lang dapat sabihin mo agad samin. ikaw talga! "sabi ni kuya habang hinihingal!
"sows! aatakehin kami sa puso sa pinag-gagagawa mo! ikaw ha! buti nalng at walang nangyari sayo! "etong mga kapatid ko talaga :D napasmile ako sa mga pinagsasabi nila.
"kayo talaga Kuya's HAHAHA ok lang naman po ako ehh. bat ba sobrang alala nyo sakin?"
.....
....
bat biglang nanahimik?
"HAHAHHAHAHAAHA ikaw talaga , syempre mahal ka namin at nag-iisang babae ka namin, ikaw nga prinsesa namin di ba!!!" lakas ng tawa ni bro?? bakit ganun?
"HAHAHHAHAHHA OO NGA" sabay tawa din ni kuya at oppa. napa ngiti nalang din ako.
"pasok na nga tayo. basta butit, dont do that again ok??"
"uhum" nag nod ako while smiling, then pumasok na kami sa bahay.
----end of flashback----
at ngayon. di ako mapakali, parang parang gusto kong magpagulong gulong sa hagdan HAHAHHA.
NGAYON NAMAN DI KO NA ALAM GAGAWIN KO BUKAS... SA MGA BABAENG NAGKAKAGUSTO SA DAMUHONG LALAKENG YUN .. GURRRR.. EWAN KO BA SA MGA BABAENG YUN. ANG LALANDI. EWWWW AT NAGKAGUSTO PA SA LALAKING YU! WALANG KA TASTE TASTE!!! HE'S NOT EVEN THAT HANDSOME . I'D RATHER HAVE A BOYFRIEND WHO'S NERD THAN THAT CRAZY JERK.. UURRHHHHHHHHHHHH
