GÖKKUŞAĞINDA SAKLI

BÖLÜM 5

Aslında biraz heyecanlı biraz da endişeli hissediyordum. Ne de olsa nasıl bir maceraya atıldığımızı gram bilmiyordum. Bunu yapanları ne seslerini duymuştuk ne de kendilerini görmüştük. Evet bazen saçma gelebiliyor bana bile , neye güvendik inandık bilmiyorum. Ama her şey tesadüf eseri olmıyacağını artık anlamıştım. O mektuplar, o kitap şans eseri rastlayamazdık. Şimdide Berenle uzun bir yolculuğa atılmıştık. Beren her zaman ki gibi yine derin uykuya dalmıştı ben ise hayatı sorguluyordum. Umarım bir şeyler bulabilirdik. Olsundu bulamasak bile halamı , kuzenimi görürdüm en azından. Ama içimden bir his Beren'e inanmaya başlamıştı. Inanmasam zaten bu yolculukta olmazdık ya.

***

"Hoşgeldinizz."

"Hoşbulduk halam." Sıkı sıkı sarılmış özlem gideriyorduk.

Güneş beni görünce koşa koşa sarılmıştı.

"Kızım çok özlemişimm senii."

Kuzenimle uzun bir zaman sonra birbirimizi görünce böyle oluyordu işte.

"Yeşim sana bir sürü anlatmam gereken şeyler var ."

"Tamam anlatirsin Güneş , sakin ol daha burdayız."

Halamlarla biraz daha oturup muhabbet ettikten sonra Güneş'in odasına çıkmıştık.

Güneş de yeni okulunda ki arkadaşlarından teker teker bahsetmiş, Berenle tanımadığımız kişiler hakkında bile dedikodu yapabilmiştik. Saat 3 'e geliyordu ki artık bizim de bir şeyler anlatma vaktimiz gelmişti , ne de olsa bizimle birlikte gelicek olan kişi Güneşti ve sır tutma konusunda ona güveniyordum. Anlattıklarımıza o bile inanamamıştı ki biz bile halen tam olarak inanamıyorduk. Yaklaşık bu konu hakkında 2 saat konuşunca saat epey geç olmuştu. Geç yatıyor olabilirdik ama sabahın 9'nda kalkıp dışarıya çıkıcaktık, umarım yarın iyi bir gün olurdu.

***

"Anne biz çıktıkk."

Hemen hızlıca evden uzaklaşmaya başlamıştık, ilk kez bu kadar çabuk kahvaltı yaptığımı hatırlıyordum.

"Ee kızlar nereye gidelim ? Nereye gitmek istersiniz?"

Berenle göz göze gelmiştik çünkü ikimizde aynı şeyi düşünüyorduk.

"Güneş Eyfel kulesine gidelim ne de olsa sandıktan minyatür bir eyfel kulesi çıktı."

"Tamam o zaman ."

Kısa yolculuğumuzdan sonra Eyfel Kulesine gelebilmiştik.

Güneş birkaç görevliyle konuşmuştu. Sanırım eyfel kulesine çıkıcaktık. Evet yanılmamıştım. Güneş yanımıza gelip basamakları göstermişti. Daha Eyfel Kulesi'nin ilk katına çıkmıştık fakat o kadar basamak vardı ki şimdiden yorulmuştum. 2. Katına çıktığımız da fazla insan yoktu ama manzara gerçekten çok güzeldi. Küçükken geldiğimizde buraya çıkmamıştık şimdi iyiki çıkmışım diyorum.

"Çok güzel dimi Yeşim."

"Evet Beren, yalnız burda ne arayabiliriz ki?"

"Bilmiyorum ki burda pek bir şey bulabilceğimizi sanmıyorum. Sen kitabı iyi okudun dimi ,hani kitapta sadece buraya mı gelmişlerdi?"

"Evet buraya gelmişlerdi ve kitap da kızların ismini öğrenemeden de bitti zaten."

Güneş hızlı hızlı yanımıza yaklaşıyordu ama yüzünde telaşlı bir ifade vardı.

"Bir sorun mu var Güneş?"

"Kızlar nedenini bilmiyorum ama Eyfel Kulesini boşaltıyolar . Etrafınıza bir baksanıza bu katta neredeyse insan kalmadı."