Piercing Skies

Chapter 12: A Damsel in Distress

⚫ Luis ⚫

Ng makaalis si Hilarion, muli na naman akong naiwan sa kawalan. Gusto kong kumawala mula sa mga nakagapos sakin. Gusto kong balaan sina Khalil, ang mga kaibigan ko. Pinilit kong sirain ang mga rehas sa magkabilang kamay gamit ang lakas ko. Pero wala paring kwenta. Paulit-ulit kong ginawa yon hanggang sa mawalan nako ng lakas. Napayuko na lamang ako habang nakalambitin ng bahagya sa itaas ang dalawa kong kamay. I feel so useless. I'm a failure. I'm so sorry, Khalil. I failed you. I---

'Don't lose hope, Luis.'

Napatigil ako sa kalagitnaan ng iniisip ko. Nanlaki ang mga mata ko. Guni-guni ko lang ba yun? Siguro malapit nako masiraan ng bait.

'You're not alone, Luis. I am here.'

Suddenly, I felt a warm hands holding my face. And then slowly, it lifted my chin. There a saw a girl smiling at me. She's so beautiful. She was glowing brilliantly, like an angel. Hindi ko maklaro ang mukha niya dahil sa mga luhang naiwan sa mata ko. Yeah. I hate to say this but I cried.

'You will be freed.'

She is too good to be true. She wiped my tears, and saw how beautiful she really was. Ngunit nagtaka ako ng makita ang mga pakpak niya. S-She's not an angel? Those wings...those wings are like that of a fairy. A fairy's wings. Pagkatapos niyang punasan ang luha ko ay itinapat niya ang dalawang kamay niya sa magkabilang rehas na nasa kamay ko. Umilaw iyon at bigla nalang naging abo ng liwanag. Nagulat ako sa ginawa niya.

"S-Sino ka? Alam mo ba kung nasaan ako? Paano ako makakaalis dito? Si Lunaria? Nasaan siya? Kailangan ko pang puntahan sina Khalil!" Sunod sunod kong tanong at sa noo ko naman itinapat ang kamay niya. Napansin kong nagliwanag ang buong katawan ko. Isang napaka-kumportableng sensasyon ang naramdaman ko. Naging kalmado at mahinahon ang pakiramdam ko. Ang mga tanong na kanina pa bumabagabag sa isip ko ay nalusaw sa isang iglap

"Ako si Seraphina. Isa akong spirit ni panginoong Crone. Kumbaga, ako ang adviser niya sa mga bagay na hindi niya kayang pagpasyahang mag-isa." Nabigla ako ng bahagya sa paggalaw ng labi niya. Kanina kasi, sa isip ko lang siya nagsasalita.

"Well, all of you was granted a power. A power that was of course; from the Great Crone. Khalil's power was from Lunaria. The power of light and rebirth. The rest was from Crone. Jiro's power is lightning and destruction. Agility and poison for Kenneth, his brother Kevin is magic and illusion. And as for you, you are granted a spirit. And it is me, Luis. I will lend you my power. You will be the one to lead them here, with the help of me. Of course." Hindi pa nagsi-sink in sa utak ko ang lahat ng mga sinabi ni Seraphina. So kay Khalil ay light and rebirth, kay Jiro ay lightning and destruction, kay Kenneth ay agility and poison, kay Kevin ay magic and illusion. At saakin ay...si Seraphina? Good gracious! Itong babaeng 'to ang sakin? Ang swerte ko naman. But then again, I shook my head. Wala akong panahon para magloko.

"Okay, I get it. But how can I escape from here? I don't even know this place." Inobserbahan ko ang paligid. Nothing. Itong liwanag lang na nasa aamin ang nandito. Pati itong mga maliliit na bilog na liwanag din. Parang gamo-gamo na ewan.

"Leave the escape route from me." She smiled, an angelic one. "You are in the Seraphim Tower, Luis. The neutral place for Agaile and Avseil angels. Also, this is the place where the gods hold their meetings." Tango na lamang ang naisasagot ko kay Seraphina. Seraphim Tower huh?

"Oh, and I forgot!" Ang cute ng mukha niya lalo na nung parang natataranta siya. Lumuhod siya harap ko at isa-isang itinapat ang kamay niya sa mga sugat ko. "My bad." Dagdag niya pa at unti-unting naglaho ang mga sugat ko. Napanganga na lamang ako. Ang galing naman nito.