Incedis ; Gebroken Beschaving

//03\\ ~Cayne Brown~

"Het probleem is dat zij hiervoor niet slim genoeg zijn, jullie daarentegen.."
~*~*~*~*~
*unedited*
*slecht*

Ik bedekte mijn oren voor de oorverdovende knal die zich plaatsvond net voordat Anaemis zijn toespraak had afgerond. Mijn hart klopte in mijn keel vanwege de schrik. Verbaasd keek ik om me heen en zag een roodharig meisje die gemeen aan het lachen was. Verward keek ik het meisje aan, maar voordat ik erover na kon denken klonk er een gemeen gelach door een microfoon heen.
De stofwolk die de explosie had gemaakt was langzamerhand verdwenen en we zagen twee gestalten staan op dezelfde plek waar de koning zojuist stond. 'Dachten jullie dat jullie me hier konden vermoorden? Recht voor een menigte mensen en een hoop bewakers die overal op letten? Dat vind ik erg laag van jullie..'
De wolk verdween en de koning stond op het podium met een jonge man die hij bij zijn kraag had gepakt.

'Dit is John Revera, bedenker van het zogenaamde "meesterplan" en mede-ontwerper van de explosieven. Hij en een paar andere rebellen, die nu al zijn weggevlucht, hebben jullie levens in gevaar gebracht om mij om te laten komen. Zijn jullie het daarmee eens?'
Gejoel en zinloos bedreig vulde de zaal. Een aantal van mijn vrienden deden mee, ikzelf had graag mee willen doen, maar op dit moment voelde ik me suf en waren mijn benen niet krachtig genoeg om op te staan. 'Ilex, hij wil weer gaan praten,' zei ik tegen mijn blauwharige vriend die aan het schreeuwen was. Meteen gooide hij zijn hoofd mijn kant op waardoor zijn haren voor zijn ogen kwamen te zitten. Hij blies zijn haren weg en keek me doodserieus aan. Meteen schoot ik in de lach. Zijn haren in zijn mond kwamen te zitten, waardoor hij een vies gezicht trok. 'Net geverfd,' zei hij en zuchtte. 
Anaemis kuchte om aandacht te krijgen van het publiek en door zijn zware stem en harde microfoon lukte dat meteen. 'Hij zou nu worden geëxecuteerd voor het gevaar brengen van mede bewoners,' ik fronste, een aantal leken er namelijk niet blij om te zijn. De tieners die vooraan zaten, het meisje met de rode haren en het kleinere meisje langs haar met platina blonde haren, keken eerder geïrriteerd dan opgelucht dat hen niets was overkomen. De man werd door twee bewakers meegenomen naar de achterkant van de zaal.

Toen de man helemaal weg was, ging Anaemis weer verder aan zijn verhaal. Hij begon het weer over de krachten te hebben en de mogelijke bijwerkingen. 'Misschien gaan je benen het dan weer doen!' Fluisterde Ilex ondertussen tegen mij. 'Ik hoop het,' antwoordde ik terug.
'Laten we beginnen met het inspuiten van de serums, deze bevatten een radioactief middel waardoor het element bepaald wordt. Dit wordt volkomen pijnloos gedaan door een aantal spuitjes en pilletjes, zodat je nieuwe krachten in je hele lichaam vloeien. De pilletjes zijn puur een voorzorgsmaatregel, omdat het kan zijn dat de vloeistof van de spuitjes in een week niet alle delen van je lichaam bedekt kunnen hebben. Als jullie verder nog vragen hebben kan je dat straks aan de dokter vragen die je gaat behandelen.' Hij pauzeerde even en pakte een blaadje dit in zijn jaszak zat. 'Laten we beginnen met de achternamen A tot C,' ik pakte mijn krukken van de grond en haastte me naar voor toe. Daar keek een vriendelijke vrouw mijn richting en ze stak haar hand uit. 'Ik ben Louise,' zei ze met een glimlachend gezicht. 'Cayne Brown,' zei ik en keek naar de groep mensen vooraan die een hoop bewakers langs hen rij hadden staan. Mijn blik viel op het meisje met vuurrode haren, ze keek ziedend naar de koning, die haar gemeen glimlachend aankeek. Toen zijn glimlach breder werd, leek er iets te knappen bij haar en ze rende naar het podium toe, waar ze op sprong en hem bij de das greep. Iedereen stond stil en keek er naar. De bewakers van de tieners kwamen als eerste in beweging. 'Ik had niet verwacht dat Rity het echt zou doen,' hoorde ik het platina blondje meisje mompelen. 
Het roodharige meisje, die blijkbaar Rity heette, sprak de koning woest aan. Ik kon alleen delen van de woorden horen, maar ze waren voor mij niet duidelijk genoeg om een fatsoenlijke zin te vormen.
De koning keek Rity nog steeds lachend aan. Daarna zei hij iets dat de hele zaal kon horen, vanwege zijn microfoon. Zijn woorden waren kort maar duidelijk: 'Het probleem is dat zij hiervoor niet slim genoeg zijn, jullie daarentegen zouden mij makkelijk kunnen vermoorden.' Nadat hij dat zei werd Rity weggesleept door twee bewakers van de groep jongeren. Ze grepen haar vast me brute kracht, alsof ze sterk genoeg was om ze neer te halen. Maar aan haar blik te zien leek het alsof ze klaar was om iemand te vermoorden.

Ik moest bij haar uit de buurt blijven..

En toen keek ze me aan, met haar geelbruine in vuur en vlam. Haar mond vormde zich een gemene glimlach waar scherpe hoektanden te zien waren. Hoe langer ik staarde, hoe meer ik haar begon te haten. Ze lachte om het pijn doen van haar mede mensen, ze wilde de koning pijn doen.. 'Cayne? Kom je nog?' De aardige stem die bij Louise hoorde, begon nu een beetje als dwang te klinken, maar ik besloot het te negeren.
Ik draaide me om en knikte. Ze maakte een rare handbeweging en ik volgde haar naar een van de witte gangen achter het podium.
De gang bevatte alleen maar witte deuren, heel veel witte deuren met nummers erop en letters van een andere taal die ik niet kon ontcijferen.
Louise maakte een scherpe bocht en liep in een van de kamertjes waar de deur open stond. Ik volgde haar en ik werd verrast door drie grote, gespierde mannen die om een, alweer, witte ligstoel stonden. 'Voorzorgsmaatregelen,' zei ze toen ze mij moeilijk zag kijken. Een van de "voorzorgsmaatregelen" ontwaakte van zijn standbeeld-vorm en liep naar de deur achter mij om hem dicht te maken. Louise knikte naar de ligstoel en gebaarde dat ik er op moest gaan zitten. Ik liep er rustig naartoe terwijl ik erop lette dat ik niet onderweg ging struikelen door mijn krukken. Want nog steeds, na al die jaren van het lopen op krukken, ben ik onhandig met die dingen. Zodra ik voor de ligstoel aankwam, legde ik mijn krukken voorzichtig langs de stoel op de grond en klom op de stoel. Pijnscheuten vormden in mijn benen en ik deed mijn best om ze te negeren. Louise deed een speciale witte jas aan, terwijl ze daarmee bezig was, kwam er een andere vrouw de kamer binnen die een karretje vol stond met spuitjes, pilletjes en vloeistoffen. De hoeveelheid spuitjes maakte me oncomfortabel.

'Oké,' begon Louise toen ze eindelijk haar witte jas aan had getrokken. 'Ik en mijn assistente Yasmina gaan je vandaag behandelen, we gaan eerst beginnen met het aanbrengen van het vloeistof in de spieren, door middel van spuitjes. Daarna gaan we je het vloeistof toedienen en je de pilletjes meegeven die je om de zes uur moet slikken de komende vier dagen. Heb je nog vragen?' Ik schudde mijn hoofd en ze keek naar Yasmina. Hierdoor vestigde mijn blik ook op haar. Ik schrok, want ze keek me aan met de meest kwaadaardige glimlach die ik ooit had gezien. Terwijl ze dat deed werden haar prachtige witte tanden onthuld, maar het rode op haar tanden maakte het er net beter op. Ik hoopte dat de rode vlek op haar tanden maar van haar rode lippenstift was.
Haar glimlach verbreedde, ik wist niet dat dat mogelijk was, terwijl ze een spuitje langzaam optilde zodat het ons oogcontact verbrak.

Op dat moment voelde het alsof ik in een ouderwetse horrorfilm van de 21e eeuw zat. En terwijl ik me al die scenario's inbeeldde van hoe ik dood kon gaan, duwde Yasmina en Louise twee spuitjes in mijn armen. Ik voelde er niet veel van, gelukkig.

Dat dacht ik, eerst. 
Toen besloot de vloeistof in mijn spieren te schieten. En op dat moment, besloot er een meisje te schreeuwen. Ik was eerst aan het checken of ik het zelf niet was, maar toen ik constateerde dat mijn mond niet open was en ik nooit zo'n hoog geluid zou kunnen maken, kreeg ik rillingen voor het meisje in de andere kamer die pijn leed. 'Zo te zien had zij te maken met de voorzorgsmaatregelen,'

Mijn ogen werden groot en ik dacht meteen aan het roodharige meisje.

Mijn medelijden verdween meteen.

'

HAHAHA
*update een jaar later*
HETSPIJTMEHETSPIJTMEHETSPIJTMEHETSPIJTMEHETSPIJTMEHETSPIJTMEHETSPIJTMEHETSPIJTME!!!!!!!
WAAROM DUURDE DIT ZOLANG OM HET AF TE MAKEN?
Btw Idk of je ergens verschil hebt gezien in de schrijfstijl; de eerste 800 woorden ofs zijn van april, de rest is van 1 januari (vandaag).
Btw Alliancent ik heb je toegevoegd, omdat ik die rol wel bij je vond passen lol.

Nou, verwacht niet te veel van de volgende update, het kan net zo goed weer 9 maanden duren (:
Man wat ben ik een slechte schrijver xD

Er zitten btw heel veel foutjes in, verbeter ze maar als je wil.

toedels <3
Gelukkig nieuwjaar btw c:

like enzo.

comment enzo, vind ik wel leuk ^^