Gerçek

YİNE GELİN KAYBETTİĞİM EN BÜYÜK GERÇEKLERİM

_ bende sessiz mahalle aralarını en az senin kadar çok severim dedi . arkadan işittiği ses .

Dolan gözleriyle cevap verdi YIRUMA

_ Biliyorum. Diye

_İzin verirsen sana eşlik etmek istiyorum diye sürdürdü cümlelerini evet cevabını alacağını bildiği halde 

_ Gerçek bir gülümsemeyle _ evet . Dedi YIRUMA

_Hep gül dedi kim olduğunu YIRUMA'dan başkasının bilmediği o ince ses

Ve zaman onunlayken de çabuk geçiyordu gülmekten yoruluyordu ama duramıyordu gözleri doluyordu ama ağlayamıyordu .çevredeki insanların şaşkın şaşkın bakışlarına anlam vermeden yürüyordu ve kendini iyi hissediyordu düşünemiyordu bazen nefes almakta dahi zorlanıyordu yılların özlemiyle sarılmak hiç bırakmamak istiyordu . yolun sonu ne demek öğrenmek istemiyordu yalnızca yanında saatlerce ağlamak istiyordu 

iş yerine yaklaştığını farkedip

_ Artık gitmem lazım deyip arkasına bile bakmadan devam etti kalan yoluna ,başka bir gün onunla konuşacağını bilip içindeki o hüznü yatıştırabiliyordu gözleri tekrar tekrar doluyordu ama ağlamıyordu alışmıştı artık gözleri biriken göz yaşlarını yaşa çevirmemeye.

sonunda ulaşmıştı iş yerine  ve kimsenin tanımadığı o ince sesin sahibini unutup hoşlanmadığı kasvetli gelen merdivenlerden geniş koridora doğru ilerledi ve kimsenin dikkatini çekmeden masasına geçti ,zaman ilerledikçe çok çalışmanın verdiği yorgunlukla mola vermeye karar verdi kahvesini alıp terasa doğru ilerledi bir sandalye çekti ve boş bir şekilde her şeyi izlemeye koyuldu biranda dikkatini çeken kuşlar ona sahip olamadığı özgürlüğü anımsattı geçmişinde unutamadığı her şey bir bir gün yüzüne çıktı sanki beyni dursun istedi o an ,sımsıkı kapattı gözlerini ve açılan kollarıyla  rüzgarın serinliğine bıraktı kendini  

arkasından gelen sese odakladı kendini 

yüksek sesle bağıran cılız bir kız çocuğunun sesiydi bu  _ Göğün özgür liderleri diye bağırıyordu 

açılan gözleriyle gülümseyerek ona döndü YIRUMA  

parmağıyla kuşları gösterip   _ bende senin gibi uçmak isterdim dedi cılız sesli kız çocuğu

_Biliyorum diye cevap verdi YIRUMA 

_ozaman özgür olalalım dedi minik bedeniyle göğe ulaşmaya çalışırcasına heyecanlı bir şekilde 

_ Biz yeryüzünün liderleriyiz diye cevap verdi YIRUMA 

_ kiminle konuşuyorsun ! diye duyduğu sesle beraber yanındaki cılız bedenli küçük kızın bir anda yok olduğunu fark etti YIRUMA biraz şaşkın birazda sinirli bir ses tonuyla 

_kimseyle diye cevap verdi ve aşağı doğru umursamaz adımlarla yürümeye başladı .Gerçekten de umursamamıştı onlar olmadan gerçeğin de bir anlamı kalmadığına inanıyordu ve gerçeği kimseden saklamaya niyeti yoktu

saat dolmuştu büyük bir heyecanla iş yerinden çıkıp eve gitmeyi düşünmüştü evde kimsenin olmadığını bildiği için heyecanı ikiye katlanmıştı . büyük adımlarla yürümeye başladı ummadık bir yerde ve ummadık zamanda bir çığlık sesi,   ne olduğunu anlamaya  çalışarak etrafa bakmaya başladı tedirgin bir şekilde , küçük bir çocuğun loş ışıkla oluşmuş gölgesi elleriyle kafasını kapatmış sadece ağlıyordu , görenlerin için paramparça edecek şekilde ağlıyordu karşısındakini ağlatacak şekilde ağlıyordu, gözlerinden boşalan yaşla yere süzülen genç kadın sabah ani bir şekilde yok olan cılız bedenli kızı tekrar karşısında görmüştü. 

_Vurma diye kulaklarında çınlayan sesi onu göz yaşlarına boğmuştu karanlık bir köşede korkmuş bir çocuğu andıran oturuş insanların ne kadar dikkatini çekse de hiç biri yanına gitmeye cesaret edemeden yollarına umursamaz bir şekilde devam ediyordu. sesleri duymadığını fark edip ayağa kalktı gözlerindeki yaşları azaltarak hıçkırıklarını yavaşlatmaya çalıştı koşarak eve doğru ilerlemeye başladı  kimsenin olmadığını bildiği ve heyecanlandığı eve şimdi gitmeye cesaret edemeyerek adımlarını yavaşlattı 

_korkma dedi ince sesin sahibi

_ağlaya ağlaya arkadan duyduğu sese ilerleyip sımsıkı sarılan YİRUMA hıçkırıklarına engel olamadan ağlamaya başladı .

dudakları şaşkınlıktan aralanmış ve  genç kadını izleyen gözleri fal taşı gibi açılan adam ne olduğunu idrak etmeye çalışmıştı defalarca karanlığın olduğu alana bakmasına rağmen kimseyi görememiş ve korkmuştu ,ve sonunda uzaklaşmaya karar veren adam hiçbir şey yokmuş gibi davranıp şaşkınlığını koruyarak ilerledi.