Gerçek

5.Bölüm

Sabahın ilk ışıklarıyla açılan kısık gözleriyle yavaşça içinde bulunduğu küçük odayı inceledikten sonra dudaklarındaki hafif gülümseme onu bir anda beyninin onu kandırdığı geceye götürmüştü, yıpranmış suratına, uykusuz gözlerine karma karışık beynine rağmen yüzündeki o gülümsemeden vazgeçmiyordu, vazgeçemediği o gülümsemeyle beraber, güçlükle ayağa kaldırdığı bedenini hazırlanmak için odaya doğru yöneltmişti, hiç beklemediği anda duyduğu o ses onun biranda   korkmasına neden olmuştu ,gözleri hızlı bir şekilde sesin sahibini aramaya başladı , kimseyi çevresinde göremeyince daha çok endişelendi ve ne yapacağını bilmeden kendini başka bir odaya attı.

_dinle beni .

diye yankılan o ürkütücü sesin beynine ait olduğunu anlamamıştı hala ve kulak verdi  kime ait olduğunu bilmediği  bu bedensiz  sese

_gitmek istemiyor musun .diye soruyordu yankısını hiç kaybetmeyen o ürkütücü ses

_nereye demeye fırsat vermeden beynini saran sesten kurtulmak için kulaklarını ne kadar sıkıca kapatsa da nafileydi , gözlerini sıkıca kapatıp sesin bitmesini beklemekten başka bir çare bulamamıştı beyniyle karışık bir savaş içinde bulunan genç kadın,dakikalarca  bitmeyen o   korkunç sese beklenmedik bir uyku son vermişti , kapalı gözlerinden akan son birkaç damla yaşla derin bir rüyaya dalmıştı , bu sefer rüyasına geçmişi ev sahipliği yapmıştı.

Yıpranmış ve yorgun bedenini hissedemeyecek kadar derindi içinde bulunduğu rüya. Bir tarafında kendisini zaman zaman ziyarete gelen cılız bedenli küçük kız çocuğu diğer bir tarafında ise aşkının, geç bulduğu özgürlüğünün,özleminin ve beyninin karışık oyunlarının sebebi olan vazgeçemediği gerçeğiyle karşı karşıyaydı . Hüznü ve mutluluğu aynı anda yaşatan bir masalın içine girmiş gibi şaşkındı göğün maviliklerinde kaybolmak isteyecek kadar istekli ve korkak bir çocuğun bakışlarını gördükçe, asılan yüzünü özgürlüğe korkmadan koşan ,aşkı güldürüyordu. Tepkisiz kalan gözleri hafızasından hiç çıkmayacak gibi kazımaya çalışıyordu beynine, kaybettiği aşkının, cılız ve korkak bir çocuğu; nasıl cesurlaştırdığını, göğe bakan gözlerindeki özgürlüğü ona nasıl kazandırdığını,korkusuzca kahkaha atmayı öğretişini ve korkmadan sevebilmeyi. Gökteki beyaz bulutların renk değiştirmesiyle bozuluyordu masalı , siyaha bulanmış gökyüzünün bakılmayacak kadar kötü olan kasvetli havası, aşkını ve yaşamak için ona tutunan cılız bedenli küçük kızı uzaklara savurmuştu. korkulu ve dolu gözleri karanlık bulutların esintisiyle uzaklara savrulan  gerçeğini aramaya başlamıştı , karanlık  toz bulutlarının arasında yerde oturmuş elleri ve kolları bağlı vaziyette bulunan başını bacaklarının arasına almış hıçkırıklarıyla bulunduğu yeri inlet genç bir kadını hedef almıştı bu seferki esinti  ,tek başına ve fazla çaresiz görünen kadın , beklenmedik bir hareketle sessizce ayağa kalktı ve göğü kaplayan siyahın güçlü esintisiyle  nerede bulunduğu belli olmayan uzaklara savruldu  .

Ani bir şekilde uyanan YURIMA çevresine göz geçirip rüyanın etkisinden kurtulmaya çalıştı. istemsizce saate giden gözleri kocaman açılmıştı saatin geç olduğunu işe geç kaldığını fark edince acele ederek hazırlandı ve hiçbir şey düşünmeden mahalle aralarında koşmaya başladı iş yerine vardığında toparlayamadığı beyninin nasıl bugünün cumartesi olduğunu hatırlayamamasına öfkelendi ve hızlı adımlarla geri dönemeye yeltendi fakat ayağının sert bir taşa takılmasıyla hafif bir iniltiyle yere düştü ,o anda küçük bir kız çocuğunun ağlamaya başladığını gördü , kanayan ayağına bakarak hıçkırıklara boğulan sesini kimseye duyuramayan cılız sesi, yanına gelen başka bir çocuğun 'ağlama' demesiyle kesilmişti , dik tutmaya korktuğu başını yavaşça havaya kaldırıp suratına tepkisizce baktıktan sonra gözlerindeki yaşları silerek ayağı kalkıp gülümsedi. 

Ogün anlamamış olsa da geri kalan hayatının hepsinde  yüzünü kısa bir anlığına da olsa gülümseten o çocuk vardı .

YIRUMA  bir anda büründüğü hayallerden sıyrılıp ayağı kalktı ve hafif bir tebessüm etti ağlayan çocukluğuna , hızlı adımlarla düştüğü yerden kalkarak yoluna devam etti .