Geceler'in Gizemi ( GDS )

~Ritmi bozuk göz kapakları?..~

"Her şey güzel olunca, yaşamanın manası kalır mı?"

  Yol kenarındakı ağaçlar bir kaç saniyenin ardından gözünden uzaklaşıyordu. Yağmur bulutlarıysa sadakatinden ödün vermeyerek başının üstünde bekliyordu. Son baharın cilveli ve hüzün barındıran havası insanları farklı etkilemişti; kimisi rüzgarın yüzüne vurduğu yağmur damlalarından uzaklaşmak için adımlarını hızlandırıyor, kimisi de soğuğu iliğine kadar hissederek dertlerini unutuyordu.
Peki o ne yapıyordu?
Taksinin arka koltuğunda oturan ve içinden bulutlara şarkı söyleyen kız, şu an ne düşünüyordu?
Kedi gibi bakan gözleri bazen uzun süre kapalı kalıyor, ardından yavaşça açılıyordu. Uykusunun geldiğini anladığında taksiciye durmasını söyledi ve sorgusuz sualsiz kapısını açıp, belirsiz bir miktar parayı adama verdi. Son anda adamın "İyi yolculuklar." demesini duyunca yüzünde garip tebessüm yuva kurdu.
  Rüzgar dinmiş, yağmur narin-narin yağıyordu. Kaldırımda adım seslerinin eşliğinde yürüyen kız, su birikintilerine basarak, etrafındakı insanları izleyerek mutlu olmuşdu. Böylesi iyiydi. Kendini kraliçe olarak görmek onun tarzına uygun olmasa da, dünyanın bu halinden memnundu. Biraz şımarmaya hakkı vardı.
  Fakat geçiyordu zaman. Kimi saatlere, kimi saniyelere sığdırılarak. Ve geçen her zaman kızın güçsüzleşmesine, yorulmasına sebep oluyordu. Artık baktığı yerlerde yazılar yoktu, sadece karmaşa vardı. Dokunduğu soğuklukta canlılık yoktu, boşluk vardı. Önce gülüşler azaldı insanlarda, sonrasında insanlar azaldı kaldırımlarda. Sesler kısıldı, uzak mesafeye bakış daraldı. Güllük gülistanlığı yaşayan kız, çaresizce olanları seyre daldı.
Mantığı iradesinden çıkmıştı, ağlamayı becerse ağlayacak, koşmayı bilse koşacaktı. Sahi koşmayalı yıllar olmuştu değil mi?
Kendi ayakları üzerinde durmayalı yıllar olmuştu...
Sırtında bir şeyler hissediyordu artık. Dünya koparılan yapboz parçaları gibi etrafına saçılırken bedenindeki gerginlik azaldı, gözleri kapanmaya başladı...
Luna parktan evine dönmek istemeyen çocuklar kadar üzgün, kırgındı. Şarkı söylediği bulutlara son kez bakıp, bir daha gelemeyeceği kaldırımda geriye tökezledi.
Oyun bitmişdi.
....