Een boze docent en dezelfde nog bozere docent later, is de rust eindelijk weer terug.
Gelukkig mag ik nog in de klas de les verder volgen. Alleen weet ik niet of ik zoiets nog een keer kan flikken.
Ik zit aan de andere kant van de klas. Aan de andere kant van mijn grote liefde. Alleen dat weet hij nog niet. Niet dat ik hem dat niet wil vertellen.
Niet dat ik bang ben voor het gesprek. Bang voor de afwijzing. Nee, bang voor vrienden. Bang dat hij het vertelt. Ik misschien word uitgelachen.
Niet dat dat erg is. Want zo populair ben ik ook niet. Eigenlijk ben ik een soort van, van... gehaat. Zo kan je het wel zeggen. Oky ik heb wel wat mensen die me mogen. Maar ook steeds minder heb ik het gevoel.
Soms snap ik het nut niet meer van het leven. Ik dwaal heel erg af. Ik moet stoppen met zo denken. Ik denk teveel.
Ik word op mijn schouder getikt. Wat voelt dat grappig. Ik begin meteen te lachen. Te glimlachen.
Er word harder getikt. Steeds harder. Ik schrik op.
Er staat weer een boze docent naast me. Nu een andere. Er is dus een leswisseling geweest.
Voordat ik kon vragen welke les dit was werd mij gevraagd of ik het antwoord op de vraag had.
'Ach man ik weet nieteens in welke les ik zit. Laat staan dat ik weet of ik de opdrachten heb gemaakt'.
Opeens word er weer volop gelachen. Dan pas realiseer ik me dat ik dat niet in mijn gedachten zei. Maar hard op.
De docent kijkt me niet begrijpend aan. Ik kijk om me heen. Ik voel dat ik knal rood word. Waarom de fack overkomt mij dit ALTIJD!
JE LEEST
Verliefd op prins charming
RomanceIk Kan Wel JANKEN. Gelukkig heb ik een zwarte bh aan. Normaal viel het niet zo op maar als er een nat shirt aan plakt is dat het eerste wat je ziet als je me nu tegen komt. 'Mike ohwwee' zeg ik boos als ik zijn ogen alweer zie afdwalen. Een pluspun...
