Verliefd op prins charming

Hoofdstuk 12

'Een voor een rustig instappen' zegt Bart tegen de groep die zich klaar heeft gemaakt voor school. Niemand heeft zin om naar school te gaan nadat bij het ontbijt bekent werd gemaakt wat we vandaag gingen doen. Iedereen weet dat ik op boogschieten zit en Robine is al een paar keer mee geweest.

Als we de klas inkomen zit Tygo en onze mentor al op ons te wachen. We hadden gister een grote show opgezet met Bart dus we moesten eerst uitleggen waarvoor dat was. Ik moest lachen toen bart onze bodyguard ging spelen omdat we anders niet meer normaal in de klas kwamen. Onze mentor en Tygo wisten nog niet dat ik en Mike een relatie hebben dus gingen we voor hun hetzelfde doen. Ik pakte Mike vast en begon hem te knuffelen. Ik voelde zijn handen naar mijn heupen gaan en onze monden ontmoetten elkaar. Ik leg mijn handen in zijn nek en ga een beetje op mijn tenen staan van blijdschap. Als ik gekuch hoor moest ik lachen en draaide me snel om. Onze mentor stond blij te klappen en Tygo was de persoon die aan het kuchen was. Ik draai me weer om naar Mike en leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik geniet zo van het moment dat Robine ons uit elkaar haalt omdat de eerste les is begonnen. Bart en Lisa zitten ook in de klas omdat Lisa graag een keer bij de les wilde zijn en omdat ik jarig was kon ze me bedienen. Ik was daar vel op tegen maar Lisa moest zo nodig mee.

We hadden aardrijkskunde en het onderwerp is arm en rijk. We waren al 2 weken bezig met het schatten hoe oud het huis van iedereen is. Ik ontweek dat ze mijn huis gingen opzoeken maar nu vroeg ik of mijn huis ook geraden kon worden. Als ik mijn adres intype kijkt de docent mij vragend aan. Ik heb nieteens op enter gedrukt. 'Heb je het goed ingetypte? Dat is een rijke wijk' ik knik en druk op enter. Tygo kijkt van het scherm naar mij en weer terug. Zijn mond stond open en de klas kijkt hem lachent aan. De docent staat mij ook even raar aan te kijken en kijkt de klas rond als iedereen bevestig dat ik daar woon. Dan pas merkt ze ook Bart en Lisa op die achterin zaten. 'Ohja dit is Bart en dit is Lisa. Bart is onze chauffeur en Lisa is mijn eigen dienstmeisje' wijzend naar Bart en Lisa. Als ik die zin 5 keer heb herhaald gaat de laatste bel en zijn we uit. We stappen weer in de limo en iedereen kijkt ons raar aan. Bart was 10 minuten eerder al weggegaan om de limo voor te rijden en kwam ons halen.

We kwamen aan bij de poort en het was helemaal versiert. Toen ik uitstapte lag er een rode lopen uit en het personeel popte partypoppers. Ik schrok me dood toen ik mijn ouders aan het einde  van de loper zag staan. Ik kreeg tranen en rende huilend naar mijn ouders. 'Ik dacht dat jullie mijn verjaardag waren vergeten en niet meer kwamen' snikte ik mijn ouders stevig vastgepakt. 'We zouden nooit je verjaardag vergeten Suus' ik hoorde aan mijn moeder dat ze ook emotioneel werd. We stonden zo even toen ik me besefte dat mijn klas achter ons stond. Ik draaide me om en Mike kwam naar ons toe gelopen. 'Hallo meneer en mevro...' 'noem ons maar gewoon Sylvia en Vincent' onderbrak mijn vader Mike. 'Hallo Sylvia en Vincent, wat leuk jullie eens te ontmoeten' corrigeerde Mike zich. Ik ging dichter bij Mike staan en Mike legde zijn hand over mijn schouder. Mijn moeder stond ons met grote ogen aan te kijken en begon te gillen 'VINCENT ONZE MEID HEEFT VERKERING' ik rol met mn ogen en begin te lachen. 'Ik heb jou ook gemist mama' lach ik. Als Roel ons later roept voor het eten kijkt iedereen verbaast naar de klok. Het is veelste vroeg maar we moeten wel een uur eerder bij boogschieten zijn.

Als we zijn gearriveerd bij de baan staat mijn trainer al klaar. Ze is altijd blij als er je gasten meeneemt. Ze had al wat bogen klaar staan en we waren al snel aan het schieten. De klas was op de baan met 20 banen en ik was op de 8 banen bezig. Ik schoot op een verdere afstand en moest wel blijven trainen. Soms kwam ik even kijken naar de klas die zich vermaakte. Als we al een half uurtje verder waren en hun een speedcursus hadden gekregen gingen we een wedstrijdje doen. Ik moest me vizier wel afdraaien omdat het anders niet eerlijk was. Met tegenzin draaide ik mijn vizier en mijn stabbie van mijn boog. 'Ik kan echt niet schieten zonder vizier dus jullie hebben alle kans'. En ja hoor. Ik sta laatste. Met 16 punten. Normaal met dezelfde wetstrijd maar dan op 18 meter en vizier had ik 150 punten ofzo. Nu had ik op 10 meter zonder vizier 16 punten.

Als de klas was uitgelachen van mijn verlies en de jeugd schieters compleet was mocht ik van de klas trainen. Nu was de jeugd op de 20 banen en mijn klas was met een andere trainer op de 8 banen bezig. Na afloop stapte we weer terug de limo in. De jeugd was ook verbaast toen ze voor de training de limo geparkeerd zagen.

Eenmaal thuis was iedereen moe. Wat begrijpelijk was want het was een zware dag. We besloten vroeg naar bed te gaan en we lagen snel in bed. Met een glimlach deed ik mijn ogen dicht.