KAMER GENOTEN

.4.

Pov-Justin

Ik word wakker en zie dat Lotte nog vredig naast me ligt. Ze is eigenlijk best wel leuk, maarja zij vind mij vast niet leuk. Sterker nog toen ze binnenkwam mocht ze niets van me af weten. Toch is ze best schattig zo af en toe. Misschien moet ik het haar gewoon vertellen, maar ze zit nu in een moeilijke tijd dus dit lijkt me niet het goede moment. "Goodmorning." Zegt een slaperige stem naast me. "Goeiemorgen beauty, Euhm ik bedoel.." zeg ik toch een beetje beschaamd. "Hahah ik zie het gewoon als een compliment." "Mooizo gaan we vandaag naar Bella?" Vraag ik aan haar. "Ja,Hoelaat is het eigenlijk?" Ik kijk op mijn mobiel. "Het is tien voor twaalf." Zeg ik. "O shit heb ik zo lang geslapen, we moeten zo gaan want het bezoek uur begint om twaalf uur" zegt ze al meteen in de stress."rustig, rustig." "Ik hoef alleen maar me kleren en haar te doen Oja en deo." Zeg ik geruststellend. "Ja doe dat maar anders stink je een uur in de wind." Lotte lacht hard om haar eigen grap en blaast me een kusje toe. "Haha wat zijn we weer grappig, zie je me lachen?." Zeg ik zo sarcastisch als het maar kan. "We eten wel wat in de mac na het bezoek." Zeg ik om weer terug te komen naar het onderwerp. "Is goed, ik ga me klaar maken. Zie je zo!" Zegt ze waarna ze het bed uitstapt en weg loopt uit de kamer. Ik zelf maak me ook snel klaar. "Lotte ben je nou eindelijk klaar?" Schreeuw ik door het huis. "Jaja Here I come." Zegt ze overdreven. We stappen uit de voordeur en gaan dan naar mijn auto. Het duurt even voor we er zijn maar dan zijn we toch aangekomen. "Daar zijn we dan." Zeg ik obseverend. "Neejoh." Kaatst ze sarcastisch terug. We lopen zonder nog iets te zeggen naar de balie waar een vrouw achterstaat in zo'n typisch wit ziekenhuis pakje. "Waar ligt bella bosch?" Vraagt Lotte zenuwachtig. "O Nouja het is eigenlijk bezoek uur maar noujaa... hoe zal ik het zeggen ze ligt dus in coma dus kunnen jullie niet langs gaan. Ik zie de zenuwachtige blik van Lotte al snel veranderen in een verdrietige en teleurgestelde blik. "O oke Nouja dan gaan wij maar." Zegt Lotte en zonder te wachten op antwoord loopt ze het ziekenhuis uit. Snel ren ik half achter haar aan en geef haar als ik buiten ben een knuffel. "Het is niet eerlijk.." snift Lotte. "Waarom moet nu net bella aangereden worden, waarom ligt ze nu in coma. Het is gewoon niet eerlijk.." zegt ze en ze barst zowat in tranen tegen mijn schouder aan uit. "Het komt vast goed." Probeer ik maar ik heb nog kunnen horen dat haar lichaam al aan het opgeven is maar dat vertel ik haar nu maar niet.

Het is een kort hoofdstuk maarjaahh ik moest weer een updaten. Trouwens wie lezen allemaal mijn boek? Mis kunnen jullie een reactie achterlaten. Byee