SENİ GÖRMEDEN SEVDİM

35.BÖLÜM

Bakışlarım yüzünün her bir santiminde gezindi. Ürkekçe baktım ona uzun uzun. Acaba ona baktığımı hissediyor muydu? Odaklandığı sorudan başka hiçbir şey düşünmüyordur belki de şuan. Kerem bana ders anlatıyordu. Onun ağzından ders dinlemek bir hobi bile olabilirdi. Öyle güzel öyle nahoş...

''Ya sen nasıl bir şeysin?''

Test kitaplarına gömülmüş olan kafası kısa süreliğine olduğu odaktan çıktı ve bana döndü. Muzip sırıtışı yüzüne yerleşince değişik bir şekilde güldüm. Bu anı çoktandır yaşamıyorduk. E, haliye özlemiştim. Mimiklerine kadar özlem duyduğum adam...

''Nasıl bir şey mişim?''

Gözlerim kurduğu cümleyle az kısıldı ve titrek kirpikleri arasında çıkan haleleri ile buluştu.

''Çok güzel ve çok özel bir şeysin.''

Güldü.

Uzamış sakalları arasından iki gamze filizlendi.

Gülümsemem büyüdü.

''Ve benimsin.''

Asıl ayrıntıyı ekledim hızlıca.

Onayladı o da aynı şekilde hızlıca.

''Seninim.''

Sınava son bir hafta kalmıştı ve Kerem bana ders çalıştırıyordu.Onun ağzından ders dinlemek en güzel şeydi. Canım hiç sıkılmıyordu ve söylediklerini mimikleri ve ses tonu ile birlikte kalbime ve aklıma kazıyordum. Böylece ders çalışırken öğrendiklerimi hiçbir şekilde unutmayacaktım.

Son haftalarda ders çalışmak pek önerilen bir şey olmasa da bilgilerimi tazelemek ,onun ağzından, oldukça iyi geliyordu. Bu bir haftalık süre zarfında çok şey öğrenmiştim. Kerem'in dersleri kesinlikle çok iyiydi ve zengin bir ailesi olmasına rağmen o çalışmayı tercih etmişti. Aile parasına konan bir bülbül değildi o, aklını kullanarak kanatlarını iyi kullanan bir kuştu.

Bu çalkantılı dönemde hafif çalışmalarla kendimi başka yerlere yönlerdirmem işime gelmişti.Arel ile son yaptığımız kavgayı unutmuştum mesela. Söyledikleri beni üzmüş ve aynı zamanda da kırmıştı. Abilik kavramını yeni öğrenen birine nazaran çok değişmişti. Ve bu korumacı tavırları hoşuma gitmek yerine sadece beni ondan uzaklaştırmıştı. Aslında uzaklaştırmasının sebebi Kerem'den uzaklaşacak olmamdı. Artık aynı evi paylaşamayacaktık.

4 gün önce

''Efendim abi?''

Mutluluğum sesime de yansımış olacak ki bu konuşma onu da sevindirdi.

''Nasılsın abicim?''

''İyiyim, sen?''

Bu cevabı verirken kesinlikle Kerem'i düşünüyordum.

''Bende iyiyim. Evi tuttuk. Hemen haber vermek istedim.''

''Hımm.''

Mutlu mırıltılar çıkardım.

''Ev dublex olduğu için daha rahat edeceğiz.''

Kaşlarım çatıldı.

''Abi yanlış anlama ama dublex ev bekar bir adama göre sence de fazla değil mi?''

Bir sessizlik...

''Ben yalnız yaşamayacağım ki. Elif de benimle kalacak.''

Kaşlarım daha da çatıldı. Benim niye haberim yoktu.

''Elif ile mi kalacaksınız? Bana neden söylemediniz.?''

Ses tonum biraz sert çıkmıştı. Bir olayı en son öğrenmek hep kaçındığım bir şey olmuştur.