Догдлол дээд цэгтээ хүрж зөвхөн хайртай хүний минь талаарх бодол тархыг минь дүүргэн яг одоо болж байгаа зүйлээс өөр юу ч бодож сэтгэж чадхааргүй болтол тэрний харц намайг өөртөө уусгаж байв. Сандарсандаа бас ичсэндээ байж ядан юу хийхээ мэдэхгүй гацаад зогсчихов. Жонханы хацар ягааран хамаг бие нь халуу дүүгэж байлаа Ядаж байхад хувцас солих өрөө жижигхэн болхоор олигтойч хөдөлж болохгүй байв.
Жонхан-Сс-синчолаа??
Хичнээн сандарч гацан зогссон байсан боловч Жонханы харц надруу хархад л өөрийн эрхгүй тэрэнд хүрэхийг хүссэн хүсэл минь намайг удирдав.Хацарт нь хүрэхийг хүсэж байна хоёр гараа явуулан Жонханы хацарт хүрхэд тэр сандран нүдээ хурдан хурдан анивчихад нь эгдүү хүрсэндээ хазчихмаар байсан ч зүгээр л духан дээр нь зөөлхөн үнсхэд тэр ч бас сандарч байгаа бололтой амьсгаагаа түгжин уруулаа жимийчихсэн байв. Сандрахдаа хийдэг үйлдэл болгон нь намайг бүр дотроос минь гижигдээд алах нь яаж ийм хайр хүрмээр байж чаддаг байнаа!!!!хичнээн эрэгтэй хүн ч гэсэн !!!
Синчол-Би чамд хайртай!!! Жонханаа
Жонхан-........................0.0................................
Синчол-Баярлалаа маш их баярлалаа
Жонхан-0.0 –юююю-уу юунд???
Синчол-Ингээд зогсож байгаад чинь бас Уучлаарай!!!!!!
Жонхан-0.0-а-а-ан юююунд???
Синчол-Одоо хийх гэж байгаа зүйлд минь :3!!!!!!!!!
Жонхан-0.0!!!!!!!!!!
Зүрх догдлон хүчтэй цохилон инээмсэглэл яагаад ч юм зогсохгүй бүр нүүрний булчин өвдтөл инээсээр л байлаа яагаад ч инээхээ болиулж чадахгүй нь хэлж мэдэхгүй ч юу ч юм миний инээмсэглэлийг зогсоож чадхааргүй байлаа тэрнийг чангаас чанга тэвэрч үнсхийг хүсэж байсан ч нүүрэн дэхь инээмсэглэл минь зогсохгүй хүчээр инээхээ болихыг хичээсэн ч болсонгүй инээгээд л инээгээд л байтал Жонхан ч бас намайг даган инээж эхлэв...Харамсмаар ч бид хоёрын халуухан байдал инээмсэглэлээр солигдон ямар ч шалтгаангүйгээр бие биенийгээ харан инээмсэглэж эхлэв Яагаад инээгээд байгаагаа мэдэхгүй юм ямар ч инээдтэй зүйл байхгүй байтал аз жаргалтайгаар инээмсэглэнэ.
——————————–
Жошуагын талаас
Бүгд элсний волейбол тоглож байхад тэр хоёр байхгүй хэвээр л ........Байн байн Жонханы явсан зүгрүү харна. Зүрх минь түгшээд байж сууж чадахгүй болтлоо санаа минь зовж байв. Синчол................ыг болино гэж бодож байсан юмсан Гэтэл???? Жонхан ч бас тэрэнд сайн болоод байх шиг өдий болтол арай үгүй байх гэж бодож байсан тэгтэл Жонхан арай Синчолд сайн болчих юм биш биздээ гэсэн бодол толгойд эргэлдэж байв. Зүгээр сууж чадахгүй нь Синчол дахиад Жонханд ямар нэгэн зүйл хийж байж мэднэ олох хэрэгтэй гэж шийдэн эргээс холдон Жонхан Синчол хоёрын явсан зүгрүү явав. Эргэн тойрон олон байшин байх боловч зөн совин минь намайг тэр зүгрүү татлаа алхам бүр зүрхийг түг түг хийтэл цохилуулан дотроос минь бухимдал бас уур бага багаар дүрэлзэн хаалганы өмнө ирхэд Бодож байсанчлан Жонханы инээх сонсогдов.
