●BAKICI●

BAKICI-2

Multi- Yağız (Froy Guiterrez)

Eve doğru giderken Buse'yi aradım ve şuan onun yanına gidiyorum. Kafeye geldiğimde Buseyi göremedim. Etrafıma biraz daha bakındım ama yine göremedim. Nerede bu kız ya 

"Deriiin!!" arkamı döndüğümde bana doğru koşan Buse'yi görmemle bende ona doğru koşmaya başladım. Şuan dışardan birbirini yıllardır görmeyen iki arkadaş gibi görünüyor olabiliriz. Fakat aynı evde kalıyoruz. Birbirimize sarıldıktan sonra eve doğru yürümeye başladık.

   Eve geldiğimizde kapının önündeki bavullar dikkatimi çekmişti. kimindi ki bunlar. 

"kimin lan bunlar" Biricik kankacığım aklımı okumuştu. Arka bahçeden sesler geldiğinde oraya doğru ilerlemek yerine korkuyla birbirimize bakmaya başladık. Çığlık atıp birbirimize sarıldık. Bizden normal bir şey beklemiyordunuz herhalde. Arka bahçeden gelen adım sesleri hızlandığında birbirimize daha sıkı sarılmıştık. Biz sarılırken uzun boylu büyük ihtimalle erkek sarılmamıza katılınca hemen ayrılıp kim olduğuna baktık

"Sürprizz!!"

"Yağız manyak mısın sen niye gelirken haber vermiyorsun?!?!" bu arada Yağız benim kardeşim namıdeğer hayırsız.

"Aradım seni" 

"Sanki aradaığında ben geliyorum dedin"

"Neyse ya geldim işte sevinmediniz mi?" Buse ile birbirimize bakıp aynı anda

"HAYIR" diyip eve doğru kuul bir şekilde yürümeye başladık. Oda homurdanarak arkamızdan geliyordu.

    Yemekten sonra film izleyip cips falan yeriz diye düşünmüştüm ama bulaşıkları bana bıraktıkları için şuan bunu dile getiremiyorum. İkisede bulaşıkları bana bırakarak aptallık yapmıştı çünkü neyi nereye koyacağımı bilemiyordum. Tüm bulaşıklar bittiğinde salona gittim. 

"Hadi Yağız'ın gelişini kutlayalım"

"Nasıl?"

"Cips falan aldın mı canım kardeşim"

"Hayır"

"Hiç bir eve ziyarete gidilirken eli boş gelinir mi?"

"Ayıp ama Yağız kalk git al şimdi" Buse'de bana katılmıştı.

"tamam" bu kadar çabuk kabul edeceğini düşünememiştim.

Yağız'dan

Evden çıkıp marketin yolunu bilmediğim halde bir yerlere gidiyordum. Sonunda bir market bulduğumda içeri girip birsürü cips ve 2 litrelik kola ve birkaç abur cubur aldıktan sonra marketten çıkıp eve doğru yürümeye başlamıştım.

Buralardan hiç geçmemiş olduğumu farkettim sanırım yanlış yoldan gitmiştim. Etrafıma bakındığımda geri dönersem gidebileceğim iki ara vardı. İkincisini seçip oraya doğru ilerlemeye başladığım anda önüme kırmızımsı bir şey çıktı. Çığlık attığında insan olduğunu anlamıştım. Bir saniye bir şey eksi, gözlüğüm düşmüş. Bu karanllıkta onu bulursam. Yere eğilip gözlüğümü aramaya başladım. O sırada çarpıştığım kızda telefonunu öpüyordu. Gözlüğümü bulup taktığımda kıza garip garip bakmaya başladım. Bir insan niye telefonunu öperdi ki.

"ÖNÜNE BAKSANA YÜRÜRKEN"

"Telefonuyla ilgilenen sendin!"

"BU BİR ŞEY DEĞİŞTİRMEZ bebeğim yere düştü" dedikten sonra telefonuna sarılmıştı. 

"Allah'ım beni bu kızlamı sınıyorsun"

"sanki suçlu benim gece gece sen karşıma çıktın " dedikten sonra yürümeye başlamıştı bende ilerlemeye başladığımda arkasını dönüp "SEN BENİ Mİ TAKİP EDİYORSUN"