Ολα ή τίποτα...!

Κεφαλαιο 1

Σεπτέμβρη ξανα, δηλαδή έλεος αυτο το αστείο δεν θα σταματήσει ποτε. Σπαστικο ξυπνητήρι. Σπαστική μαμά και σπαστική αδερφή. Ολα χάλια σαν να λέμε. Ειναι πρωι, Δευτέρα σήμερα ξεκινάνε τα σχολεία και δεν εχω καμία όρεξη πάλι φέτος. Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 7 , εννωειτε εγω σηκώθηκα 7:30. Αντίθετος η δίδυμη αδερφή μου Αφροδίτη εχει ξυπνήσει απο τις 6:30 για να ειναι λεει ομορφη πρώτη μερα. Η μάνα μου τα ίδια να φωνάζει απο τις 6 να σηκωθούμε. Ολοι καθυστερημένοι σε αυτη την οικογένεια. Ο πατέρας εξαφανισμένος σε ταξίδι εδω και χρόνια.

"Σήκω Νεφέλη μου, θα αργήσεις στο σχολείο!" Ακούγεται η μάνα μου απο τον κάτω όροφο να φωνάζει και εγω απλά την αγνοώ για ακόμα μια φορά τότε όμως μπαίνει μέσα η Αφροδίτη

"Σήκω ηλίθια και δεν μπορώ να την ακούω αλλο!" Λεει ανοίγοντας το φως και τραβώντας μου το σεντόνι. Τοσο σπαστικια ειμαι και εγω;

"Άσεμε μωρη και πήγαινε στον γκόμενο σου!" Η Αφροδίτη τα ειχε εδω και 2 χρόνια με ενα Νίκο λεγόμενο αλλα δεν τον είχαμε γνωρίσει ποτε. Ηταν απο οτι μας ειχε πει πολυ μεγαλύτερος για αυτο. Εμείς φέτος θα πηγαίναμε γ' λυκείου. Σκατα δηλαδή το διαβασμα για άλλη μια χρόνια θα ηταν απαραίτητο. Για μενα γιατί για την αδερφή μου χθες έμαθε οτι θα δίναμε πανελλήνιες! Τη τύχη μου δηλαδή τα εχω ολα εχω και το ούφο να μην ξέρει που πανε τα τέσσερα.

"Θα ήθελες και εσυ να εχεις ενα Νίκο!"

"Στανταρ το ζηλεύω τοσο πολυ που σκέφτομαι να στον κλέψω!" Ειπα και σηκώθηκα απο το κρεβάτι

Κοιμόμουν με τα ρουχα που θα έβαζα την επόμενη μερα για να εχω χρόνο μα κοιμηθώ λιγο παραπάνω. Έβαλα λοιπόν μονο τα παππουτσια μου. Μαύρα vans, γκρι φαρδιά φόρμα και απο πάνω μια άσπρη κοντομάνικη Jordan μπλούζα. Πολυ αντίθετη στη μόδα όπως ελεγε η αδερφή μου που φορούσε ενα τζιν, All Star άσπρα (πεντακάθαρα αντίθετος με τα δικά μου) και μια μπλούζα ροζ με δαντέλα στη κάτω μεριά. Ποσο Μπάρμπι μπορει να γινει αυτο το κορίτσι. Το αποκορύφωμα το ροζ κραγιόν που έβαλε νταξει λεω απο μέσα μου . Κάποιος μου κανει πλάκα ή τώρα θα εμφανιστεί ο Κεν.

Ετοιμάστηκαμε και οι δυο και πήγαμε στο σχολείο απο ξεχωριστούς δρόμους. Δεν ηθελα αν ξέρουν οτι είμαστε αδερφές αν και μοιάζαμε πολυ σαν καλές δίδυμες. Και οι δυο μαύρα μαλλιά τα δικά μου σγουρά και τα δικά της ισια και οι δυο ανοιχτόχρωμα καφέ μάτια. Αυτη πολυ αδύνατη αλλα δεν έτρωγε τίποτα συνέχεια σε δίαιτα ηταν αλλα εγω ακόμα ποιο αδύνατη τουλάχιστο πέντε κιλά και έτρωγα μέχρι να πέσω ξερή. Πάντα μαρεςε αυτο.