Ολα ή τίποτα...!

Κεφαλαιο 2

Βρε βρε το Νικολακη και ολο αυτο δεν θα μας βγει σε καλο να το δεις!
Πέρασε η μερα ήρεμα για μενα καθόμουν ολο το απόγευμα χαλαρά και διάβαζα Ιστορία κατεύθυνσης μιας και ήμουν θεωρητική, δεν ειχα ιδιετερο προβλημα με ολα αυτα τα μαθήματα αφού ειχα αρχίσει απο μόνη μου προετοιμασία απο νωρίς. Αντίθετος σήμερα η Αφροδίτη απο το πρωι στην "πρίζα" απο την ωρα που γύρισε τηλεφωνήματα με τις κολλητούλες όπως τις λεει και τις υπολλοιπες Μπάρμπι ,για να συζητάνε για το Νίκο που ειναι στο σχολείο και μπλα μπλα μπλα. Εγω πιστεύω οτι δεν εγινε και κατι αφού ετςι και αλλιώς δεν της κανει μαθημα. Με αυτο το παιδι εγινε κάποιο λάθος δεν εξηγείτε αλλιώς.

Την επόμενη μερα ειχα μονο της κατεύθυνσης τα μαθήματα 2 ωρες δηλαδή μονο με το Νίκο. Θα με πριξει το ηλιθιο το μεσημέρι για να μάθει τι είπαμε και ολα αυτα σχετικά με το Νίκο

"Καλημέρα, παιδιά. Θα σας δόσω ενα χαρτί με ενα κείμενο άγνωστο και θα το μεταφράσετε σε 10' " τι λεει πάλι ο μαλακας ακόμα δεν ήρθε και ξεκίνησε τα τεστ. Βάζει μπροστά μου μια κόλλα και βλέπω το κείμενο. Νταξει τουλάχιστον το εχω ξανακάνει
Το γράφω σε λιγότερο απο 10 λεπτά και του το δίνω. Τσεκάρει και με βλέπει μετά χωρις να πει τίποτα ξανακάνει το ίδιο. Μα καλα τι εχει

"Απο που το αντέγραψες ;"
"Τι ειναι τώρα αυτο κανένα αστειάκι;"
"Αληθεια στο λεω πες μου"
"Οτι να νε. Μόνη μου το έγραψα" ειπα και πήγα πίσω στη θέση μου.Με νευρίασε τώρα γιατί το ειπε αυτο;

Μου φέρνει το τεστ και πάνω γράφει 20. Τέλεια καλα αρχίσαμε τη χρόνια. Το βάζω στην τσάντα και περιμένω τα αλλα παιδιά.
Μέχρι να τελειώσουν ειχε χτυπήσει το κουδούνι. Βγαίνω έξω και παω για το συνηθισμένο μου τσιγάρο. Έρχεται η Έλενα μια συμμαθήτρια μου που τα παμε αρκετά καλα.

"Γειααα σου!"
"Έλα ρε Έλενα, τι κανεις;"
"Καλα μωρε εσυ; πως παει με το καινούριο;"
"Πολυ μαλακας νομίζει οτι αντίγραφο και δεν με εχει αξία για τίποτα"
"Πφφφ οτι να νε δηλαδή πάλι φέτος"

Έφυγα και πήγα στη βιβλιοθήκη για να πάρω 2 βιβλία Παπανούτσου. Τέλεια θα περάσω πάλι
Μπαίνω μέσα και άκουγα κατι φωνές αλλα δεν ξεκαθαριζα τι λέγανε. Προχωράω προς τα μέσα στον τελευται διάδρομο. Άκουσα της φωνής της αδερφής μου. Δεν πρεπει να ειναι αυτη, καλα καλα δεν ξερει που πέφτει η βιβλιοθήκη. Ακούω μετά και τον καινούριο

"Βρε μωρό μου γιατί νευριάζεις;" λεει ο Νίκος
"Γιατί τώρα θα στην πέφτουν ολες και ζηλεύω γιατί σε θελω μαζι μου." Λεει η αδερφή μου όπως πάντα με ναζη
"Αφού θελω εςενα μονο. Σήμερα μίλησα μονο με ενα κορίτσι που σιγά δηλαδή. Σαν εςενα καμία " ειπε και άρχισε να την φίλα εγω πήγα να φύγω για να μην κανω χαλάστρα. Αλλα κουτουλησα πάνω στη βιβλιοθήκη -..-

"Λοιπόν Αφροδίτη παιδι μου αυτο ειναι το βιβλίο που θες!" Λεει ο Νίκος κάπως απροετοίμαστος. Γελάω

"Γαμωτο δηλαδή ποιος ειναι πάλι;" μέχρι να το πει ειχε βγάλει το κεφάλι της η Αφροδίτη και με βλέπει. Εγω ειχα πεθάνει στα γέλια με το ολο σκηνικό

"Εσυ εισαι ηλίθια πάλι!"
"Μονο ετςι θα μάθαινες που ειναι η βιβλιοθήκη" λεω και γελούσα ταυτόχρονα
"Νίκο απο δω η χαζή η αδερφή μου που λογικά θα την εχεις γνωρίσει στην ταξη" προβάλει το κεφάλι του και ο Νίκος και με βλέπει
"Ααα αυτη ειναι ολο την έξυπνη παιζει " ειπε ειρωνίκα σαν μην με ειχα αξία να ειμαι
"Ωραία λοιπόν γνωριστήκαμε. Τώρα να έρχεσαι και στο σπίτι μην αρρωστήσει και η Αφροδίτη εδω ανάμεσα στα βιβλία" ειπα και έφυγα πήγα και έκατσα στην ταξη μιας και ακόμα είχε χτυπήσει για μέσα.

Έρχεται ο Νίκος και ειχε το ροζ κραγιόν της αδερφής μου στο μάγουλο του. Του κανω νόημα και το καταλαβαίνει άμεσος. Γυρνά και το βγάζει με ενα υγρό μαντηλάκι. Μας κοιτάζει μετά και χαμόγελα αμήχανα προς ολα τα παιδια γελάω και ξεκινάμε.

Ιστορία είχαμε και ξεκίνησα να ζωγραφίσω στο θρανίο μου αφού βαριόμουν. Δεν έδινα σημασία αλλα άκουγα συνέχεια άκουγα στην ιστορία.

"Νεφέλη Παπαζη θα μας πεις την γνώμη σου!" Λεει και εγω απλά τον αγνοώ προσπαθώντας να συγκεντρωθώ στην ζωγραφιά μου
"Θα μας πεις ή να δόσω το λόγο σε αλλο;" λεει επιτακτικά και σοβαρά. Θεέ μου γιατί δεν με αφήνει στην ηρεμία μου.
Του απαντάω σωστά και μένει άφωνος. Θα το συνηθίσει. Συνεχίζει στο μαθημα αλλα γρήγορα μας διακόπτει το κουδούνι.
Παω μα μαζέψω τα πράγματα αλλα με σταματά το Νικολακη

"Για έλα εδω Παπαζη" φεύγουν και τα τελευταία παιδιά και παω κοντά στην έδρα
"Πείτε μου κύριε Νίκο " λεω ειρωνικά
"Λοιπόν πως το κανεις αυτο να μην προσεχείς και να τα ξερεις ολα "
"Τα εχω κανει απο ποιο πριν δέν πειραζει και να μην προσεχω "
"Καλώς τι να σου πω αλλα αν δεν συμμετέχεις χάνεις βαθμούς"
"Να σου πω ενα μυστικό ;" κουνάει καταφατικά το κεφάλι του και πλησιάζει
"Χεστηκα " λεω κι φεύγω

Στριβο το τσιγάρο μου και παω προς το σπίτι μου το ανάβω και προχωράω με το κινητό στο χέρι
Φτάνω και βλέπω ενα άγνωστο αμάξι να ειναι παρκαρισμένο απέξω απο το σπίτι μου . Τι σκατα ποιανού ειναι πάλι αυτο ;
Μπαίνω μέσα και βλέπω...,,

Ευχαριστω που το διαβάσατε♥️! Αν σας άρεσε ⭐️ και θελω και τα σχολίασες 💬