Kafamı kaldırıp rümeysaya bakmaya başladım.Bakışlarımdan anlamış olacak ki "kusura bakma ama seni yalnız bırakamam.Son bıraktığımda neler olduğunu hatırlıyorsun değil mi ? " Kafamı aşağı yukarı sallarken , rümeysa delici bakışlar fırlatıyordu.
Çalan zilin sesiyle düşüncelerimden sıyrılmıştım.Yaklaşık 40 dakikam düşünmekle geçmişti ancak aklımda ne düşündüğüme dair en ufak bir kırıntı yoktu.Oturduğum yerden kalkıp adımlarımı sınıfın kapısına , ardından da kantindeki açık alana doğru yönlendirdim.Boş bir sandalye bulup , sigaramı yaktım daha sonra kafamı yere eğip etrafı dinlemeye başladım.Etraf fazla kalabalık değildi ancak , fazla gürültülüydü.Kafamı soluma doğru kaldırıp etrafıma bakmak istemiştim ancak , az ileride ki masada bir kızın parmağıyla beni gösterdiğini görüp utandım.Hemen başımı tekrar önüme eğdim.İçimden beni görmemmiş olmasını umuyordum. ve nedense içimi yoğun bir hüzün kaplamıştı.Tüm kulağımla o masayı dinlemeye başladım , açıkçası tanıdığım birinin orada oturduğunu düşünüyordum.
"Şu masada oturan çocuk yeni galiba ?"
"Evet bende gördüm sabah , bizim yan sınıfta baya yakışıklı değil mi ?"
"Evet öyle hemde fazlasıyla.O yüzden bende gidip tanışacağım şimdi."
"Dur ! Saçmalama !"
Bu konuşulanları duyunca içten içe bir telaş kaplamıştı içimi.Sandalyenin gıcırtısından masadan birinin kalktığını anlamıştım ve bir kaç saniye sonra önümdeki gölgeden başımda birinin dikildiğinden kesinlikle emindim.
Kafamı hafifçe kaldırıp yüzüne baktım , karşımda saçları belinden hafif aşağıda , esmer tenli , denizi andıracak mavilikte ki gözleriyle bir kız duruyordu.Soru sorar biçimde gözlerimi gözlerine diktim..
Çocuksu bir ifade takınarak ellerini arkasında bağladı , "Immm şeyy ben biraz üşüdümde senin oturduğun masa ısıtıcının hemen yanında , yanında ki sandalyeye oturabilir miyim ?" diye bir soru yöneltti , ancak ben hiç bir cevap veremeyip kafamı hafifçe eğip yerdeki iyice pislenmiş mavimsi fayanslara diktim bakışlarımı.
Aklıma tekrar o an gelmişti.Onunla tanıştığımız an.O lanet olası an..
1 YIL ÖNCE
Şehrin en soğuk günlerindendi o gün.Ben iş yerimize gidip babamdan vardiyayı devralmış klimanın karşısında bir yandan ısınmaya çalışırken , bir yandan da izlemek için güzel bir film arıyordum laptobumda.Birkaç dakika sonra kapının açıldığını anlasamda kafamı kaldırmadan "Hoşgeldiniz ne istemiştiniz ? " diye boşluğa bir soru astım.
"Şeyy hava çok soğuk , otobüs bekliyorum burada bekleyebilirmiyim?"
Ne evet ne de hayır demiştim ve hala kafamı bilgisayardan kaldırmamıştım.
Tekrar konuşmaya başlayıp "O zaman burada bekleyeyim ben"
Bu sefer sinirli bir şekilde kafımı kaldırıp yüzüne baktım..
Ve..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayat Beni Yok Yaz
RomanceVerdiği söz uğruna aşkından vazgeçen , terkeden ve çektiği acıyla tekrar aşık olamayacağını düşünen bir erkeğin hikayesi.Hikaye tamamıyla gerçektir. Gördüğüm ilk kişiye dostum diyecek kadar yalnızım şu hayat denen gereksiz istasyonda.Hayat ne kadar...
