Ben Uzaydan Gelen Yeşil Bir Otum.

Koğuş Kalk!

Sabah bugüne kadar duymuş olduğum en berbat cümleyle irkilerek uyandım.Birisi ''Koğuş kalk!'' diye avazı çıktığı kadar bağırıyor bir yandan da o gürültüye rağmen uyanamayanları dürtüyordu.Kolumdaki saate baktığımda saatin daha dört buçuk olduğunu gördüm,sanki hiç uyumamışım gibi uykum vardı.Apar topar giyinmeye çalışıyorduk,hepimiz acemi asker olduğumuz için giyinip de aşağıya inmemiz epey zaman aldı.

Soğuktan dıaşrıda tir tir titriyorduk.Diğer askerler oraya buraya gidip geliyorlardı.Ancak biz yeni olduğumuz için ne yapacağımızı bilemiyorduk ve olduğumuz yerde bekliyorduk.Isınabilmek için birbirimize iyice sokulmuştuk.Derken diğer askerler de gittikleri yerlerden geri gelerek meydan da birikmeye başladılar.Bu arada saat neredeyse altı olmuştu.Artık kahvaltı zamanı gelmişti.Tek sıra olarak yemekhaneye gittiğimizde oraya boşuna gittiğimizi bilmiyorduk tabiki..Diğer askerler biz kısa dönemleri sevmedikleri için bize yiyecek ayırmamışlardı.Dünden beri hiçbir şey yemiyorduk.O kadar çok acıkmıştık ki bir yerlerden en az birkaç haftalık bayatlamış ekmek parçaları bulduk,katık olarak da çürümüş üç beş tane siyah zeytin..İşte asker ocağında ilk kahvaltımız bunlardı.

Kahvaltımızı yaptıktan sonra bahçede o bitmek bilmez sıramıza geçerek bir kere daha içtima olduk.Hepimizi teker teker koyun sayar gibi saydılar.Bir koyun,iki koyun,üç koyun,... çok iyi hatırlıyorum ben onuncu koyundum.Şimdi ne yapacağımızı merakla beklemeye başlamıştık.Dakikalar saatler geçiyor ancak bizimle hiç kimse ilgilenmiyordu.Sonradan anlaşıldı ki bizi burada unutmuşlardı.Askerliğini uzun dönem olarak yapacak olan erler bizden yaklaşık olarak iki hafta önce gelmişlerdi.Acemilik döneminin büyük bit bölümünü atlattıkları için hepsi görevlerinin başına gitmişlerdi.Biz KSD'ler ise ortada kalmıştık.Sabah bizi koyun gibi saydıkları için kendimizi koyun sanmaya başlamıştık bile...Bir o yana bir bu yana amaçsız bir şekilde dolaşıyorduk.Yemek zamanı gelince ise bize kalan yemek artıklarıyla karnımızı doyurmaya çalışıyorduk.Tek yaptığımız düzenli iş bu değildi ayrıca iki saatte bir sayılmaya da devam ediyorduk.

Diğer askerlerin bize neden böyle düşmanmışız gibi davrandıklarını anlamak mümkün değildi.Onların tüm kini bizim altı ay kendilerinin ise on beş ay askerlik yapacak olmalarıydı.Bizimle mümkün olduğunca konuşmamaya çalışıyorlardı.Sadece sık sık bizleri baştan aşağıya süzerek ''Nerelisin sen?''diye sorarlardı.KSD'ler her zaman,her yerde birlikte olmayı kararlaştırmıştık.Bunca düşmanımızın olduğu yerde seksen kişi tek yumruk halinde hareket edecektik.

İşe ilk olarak ranzalarımızı birleştirerek başladık.Ayrıca her gün beraber traş oluyor,beraber yemek yiyor,hiçbir zaman gruptan ayrılmamaya çalışıyorduk.Akşam olunca tekrar tekrar sayıldıktan sonra bunca horultu ve gürültünün arasında uyumaya çalışıyor ve her sabah dört buçukta iğrenç bir şekilde uyandırılıyorduk.Sabah yine sayılıyor,sonra kimse bizimle ilgilenmediği için ortalıkta dolaşıyorduk.

Sonra bir gün kahvaltıdan sonra bir yere ayrılmamamız gerektiğini söylediler.Bizde acaba ne olacak diye beklemeye başladık.Meğerse sağlık kontrolüne gidecekmişiz.Buraya geleli yaklaşık yedi gün olmuştu ama sağlık kontrolü yapmak daha yeni akıllarına gelmişti.

Yirmi kişi kontrol için revire beraberce girdik.Üzerimizdekileri içliklerimiz kalana kadar çıkardık.Kollarımızı ve sol dizimiz çemreledikten sonra seri bir şekilde üç yerden birden çiçek,tetanoz ve sarılık aşısı olduk.Bir haftadır hiç birimiz banyo yapamadığımız için çok kötü kokuyorduk.Tam bu sırada revirden içeriye tabip üsteğmen girdi.Kokudan o kadar çok rahatsız olmuştu ve bunu yüzüne öyle güzel yansıtmıştı ki gülmemek için kendimi zor tuttum.Birde Zafer o kadar çok utanmıştı ki yüzü kıpkırmızı olmuştu.Bunun en büyük sebebi üsteğmenin bayan oluşuydu.O kadar çok utanmış ve canı sıkılmıştı ki onn moralini düzeltmek için aylarca uğraşmak zorunda kalmıştık