HAYATIMIN KAYIP YOLU

ANNEM

Uyandığımda kendimi bir hastane odasında buldum. Gözümü açtığım zaman yanımda:Davut, Yelda,Derya ve tanımadığım bir kadın vardı.  Yelda hemen açıklamaya koyuldu.  Bu bizim Eda teyzemiz yani senin..... Yelda artık çıkar şu baklayı.  Dedim . Yelda devam etti. Senin annen. Bu sefer bayılmamıştım sadece annemin yüzüne bakıyordum. Yıllardır acısını çektiğim anneme bakıyordum. Annem biraz yaşlı gibiydi. Herhalde yaşadıklarından da dolayı böyleydi. Mavi gözlüydü, siyah saçları yazmasının altından  alnına düşüyordu. Anne dedim,
-Efendim yavrum. Dedi. "Git buradan, git . Yıllar sonra ben senin yüzüne bakamam . Dedim. Odadaki herkes şaşkındı annesini arayan ben nasıl böyle bir şey yapmıştım. Ama yapmıştım işte. Gerizekalı aklımla hareket etmiştım. Anneme kırıcı  laflar söyledikten sonra, arkadaşlarıma dondüm  ve "Beni rahat bırakın. Dinleneceğim" dedim sonra yüzümü öbür tarafa çevirdim ve kapanma sesi ve yine karanlık, yalnızlık.
Hastane den çıktıktan sonra ( doktor beni hemen taburcu etmişti) yollarda dolaşmaya başlamıştım yalnızdım. Davutlar annemin yanındaydı. Dolamaşmaya devam ettim. Sonra birden yanımdaki
çalılıklardan  bir ses geldi yana baktım sonra kötü bir kolonya kokusu ve baygınlık.