İnsan" yazık diyerek başlanabilecek
bir hikaye anlatılan "O" ki. Çünkü her birimizin derdi farklı halbuki dert bir bunu çogaltansa başlık..
Kimine kimileri için yaşamaya geldiğini düşünmesi, kimine ne yapacağını dahi bilmemesi kimine gördüğünü uygulaması kimine görmediği halde uymak zorunda kalması, gören görmeyene nasıl gösterir öyle ya hayatın bakmakla görmek arasındaki farkı, birilerine öğretmesi gibi birşey tema şu diyebileceğim şeyi sorarsanız yaşamayı kalıplaşmış hayatlar haline getirmişlerin kalıplarına girmenin insan sıfatındaki müsfettelerin daha öncekilerden farklı olarak yaptığına lisanen döndüğünce isimler takarak yenilikçilik kapıları açmaları derim.
Yani insan aynı insan değişense dün ve bugün.. (zengin, fakir, zayıf, şişman, uzun, kısa v.s) örneği çok aslında ego denen kalıbına sıgdıramadıgı bi bencilliği olan vip bi varlık ön sınıf ön sınıf diyorum fakat bunu daha arkalara atanlardan bahsetmek maksadım, çirkin diye şişman diye fakir diye eksik görünümlü diye hakir görenlerin farkındalığını oluşturmak maksadım ki kim bu yazıyı okusa eminim ki bundan daha iyi yazabileceğini yada görüş olarak daha fazla işler yapabileceğine eminim maksadım da bu ya düşündürmek düşken hayale hayalken belkide gerçeğe bir iki kişi dahi olsa uyandırabilmek.
Herkezin içinde olan sesini duymakta zorluk çektiği güzel bir yanı vardır kimi çevresi kimi olanak ları yüzünden umursamadıgı duymadığı duymamazlıktan geldiği yada duymadıgı, duysa yüzlerde gönüller de çiçek bahçeleri açtırabileceği o bahçelerden gelen güzel kokularla burunları parfümlerden tiksindirecegi bir ses, hayata küçük ayrıntıları büyük olasılıklarla devirmeye "," gibi biten cümleyi değilse de iyiyi kötüyü ayırt edebilmeyi büyük insan olmak için çok şey yapmamız gerekmediğini anlamaya anlatmaya yaşamaya geldik kim ben diyerek başlarsa bir iş yada eyleme kaybeder...
