CAN YARAM

Geçmiş..

Ona söylediğim yalandı.. birbirimizi kaybettiğimiz ve bir daha hiç bulamayacağımız doğru olabilirmiydi hiç.. Benim ona olan sevgim zifiri karanlıkta bile ışık olup aydınlatırdı hayatımı. Boşuna bir umut benimkisi, Boşuna bir bekleyiş.. her geçen gün umudumla beraber yaşlanıyordum. Sevgim yüreğime ağır geliyordu, taşıyamıyordum. yıllardır kök salmış içime söküp atamıyordum.. kurduğum hayaller yakıyordu en çok canımı. gerçekleşmeyecek olan düşlerim.. kızımızın adı Gamze olacaktı gözleri yemyeşil olacaktı babası gibi, küçücük elleriyle ellerimi tutacaktı, saçları benimki gibi olacaktı yanağında da ismini tamamlayan gamzesi olacaktı.. ona sahip olmadan kaybettim onu.. yaşanıp da bitenlerden daha acıdır yaşanmadan bitenler.. bu yüzden acıyordu canım, ona kavuşamadığımdan..

Onu tekrar gördüm bu defa kaçmadım ondan. gözlerine baktım gözümü bile kırpmadan.. uyumamıştı, nedenini sorduğumda söylemedi bende üstelemedim.. beni çok üzdüğünü biliyordu bu yüzden gözlerini kaçırıyordu. Benim iyi olmamı istediğini söyledi.. en sonunda konuşmaya başlamıştı. sesi titriyordu konuşurken beni sevdiğini ne zaman anladın diye sordu. ne kadar saçma bir soruydu ben kendimi bildim bileli onu sevdim. benden bir tarih istiyordu bende ona en mutlu anımızda olduğunu söyledim. hangi an diye sormadan önce anlatmaya başladım. 15 yaşındaydık beraber okulu asmıştık sokaklarda gezerken lunaparka gidelim diye tutturmuştum beraber dönme dolaba binmiştik. Ben yükseklikten çok korkarım aşağıya baktığımda bayılacak gibi olmuştum ve o gözlerimi kapatmıştı herşey yok olmuştu o anda bir tek o vardı.. işte o an sana aşık olmuştum..