Ve Sen Geldin

Bölüm 3

Hoca ders anlatırken umurumda değildi. Çünkü dershaneye güveniyordum. Aklımdaki düşüncelerden uyanmaya çalıştım. Ama olmuyordu. Eymen alttan beni dürtükleyip durduğundan dolayı olmuyordu.
"YA Bİ DUR SEVGİLİM "diye bağırdım. Derste sınıfça haykırdık resmen.
" Sizden beklemezdim doğrusu hayırlı olsun "diye dalga geçti Aysima Hoca.
" Hocam yaa "dediğimde herkes gibi bende güldüm. Nöbetçi öğrenci gelip
" Mina Uysal "dedi. Dedim hayırlısı
" Hayırdır kızım "dedi Aysima hoca.
" Babası gelmiş hocam "
Al işte o an çığlık atmak istedim çünkü kendimden utanıyordum. Yapamazdım gidemezdim. Olmazdı.
" Mina hadi kızım git bakalım " Hocanın o an dediği umurumda değildi. Gözümden akan yaşlara engel olamadım. Eymen silsede kabuk bağlamıyordu yaram kanıyordu..
" Mina iyi misin? "
" YETER BE YETER ARTIK DAYANAMIYORUM BIKTIM USANDIM MAHVOLMUŞ HAYATIMDA DEBELENİP DURMAKTAN BIKTIM. YETEEER NEDEN BEN MUTSUZUM TÜKENDİM." Nedensizce sınıfta bağırdım ve oturdum. Yerde kıvrandım. Eymen öptü falan ama yetmedi. Aysima hoca yanıma gelip
"Mina kendine gel "dedi. Bıkmıştım
" KENDİME GELEMİYORUM HOCAM BIKTIM BEN İĞRENÇ HAYATIMI DÜZELTMEYE ÇALIŞMAKTAN YORULDUM. KİMSE İYİ GELMİYOR BANA. "
Aslı gelip osmanlı tokatı çaktı. Aysima Hoca normal karşıladı.
" APTAL SEN BENİM HERŞEYİMSİN VE SENİ KİMSE ÜZEMEZ ANLADIN MI? "
"Üzüyor be Aslı üzüyor"
"Git bakalım babanın yanına"
Dedi hoca. Merdivenlerden inerken utanç duyuyordum. Ama umurumda değildi. Gittim.
"Kızım gel " dedi.
" NE YÜZLE YA NE YÜZLE GELİYORSUN BU KADIN O DİMİ? "Kadını alıp sarstım iyice ayırdı babam
" Mina kendine gel "Babam bana Mina demezdi. Ben onun prensesiydim.
" Şimdi de Mina olduk öyle mi BEN KENDİMDEN HİÇ BU KADAR NEFRET ETMEDİM ANLIYOR MUSUN? "
" Sus "dedi.
" SUS MU? SENİ BİR KERE ÜZDÜM MÜ BEN? KARŞI GELDİM Mİ SANA? YIKTIN SEN HERŞEYİ MAHVETTİN. ANNEM GİBİ SENDE GİDİYORSUN İŞTE. HEMDE BAŞKALARINA AMA EĞER GİDERSEN BUNDAN SONRA MİNA OLMIYCAK. "diye söyleyip lavaboya koştum kilitledim kendimi. Acaba gidermiydi o kadına vazgeçermiydi benden? Yapmazdı. Yapamazdı. Çünkü ben prensestim. Onun prensesi. Gider miydi? Bilmiyorum ama gitmemeliydi. Böyle bitmezdi dimi bitemezdi çünkü. Elimi yüzümü yıkayıp çıktım bahçeye gidiyordu. BABAM GİDİYORDU... O KADININ ELİNİ TUTMUŞ GİDİYORDU... Dizlerimin üstüne çöktüm.Ağlıyordum. ELİMDEN HİÇBİR ŞEY GELMİYORDU.
"BABA DUR GİTME BENİ BIRAKMA "Arkasına döndü. Bakıp gitti.
" BABA HAYIR BÖYLE OLMAMALI GİTMEMELİSİN BEN SENİN PRENSESİNİM UNUTTUN MU? BABALAR KIZLARINI ASLA BIRAKMAZLAR HANİ BENDEN VAZGEÇEMEZDİN BABA BANA SÖZ VERDİN KÜÇÜKKEN GİTMEYECEĞİM HER NE OLURSA OLSUN DEDİN"
"... "cevap vermemişti. Duruyordu arkası dönük o kadınla.
" BENİ HİÇ SEVMEDİN Mİ BABA? MASAL ANLATTIĞIN GECELER BANA VERDİĞİN SÖZLER BU KADAR MI BABA"
Babam gitmişti... Arkasına bakmadan çekip giden o olmuştu. Yoktu annem de babam da yoktu. Bağırmaktan sesim gitmişti. Ve tüm okul camdan izliyordu beni. Aysima Hoca, Eymen, Aslı, Neva ve Eylül yanımda belirdiler.
"Gitti hocam Babam gitti "
" Babalar kızlarını bırakmazlar güzel meleğim"dedi hoca.
"Bıraktı hocam gitti. "
" Sevgilim biz yanındayız "dedi Eymen
" Ama o değil benim babam yok"demekle akan gözyaşlarıma engel olmaya çalıştım. Sahiden gitmişti babam geri dönüşü olmayan bir yola sapmıştım.
"Biz Seninleyiz "Dedi Neva.
" AMA BABAM YOK ANLIYOR MUSUN NEVA "diye bağırıp okulun içine girdim sınıfa çıktım. Üzülmüşlerdi bana. Acımışlardı. Bende acıyordum artık kendime. Acınacak haldeyim çünkü." İYİKİM" diye kayıtlı olan babam artık öyle değildi. Olması da imkansızdı. İnkar etmiyorum çünkü babamı KISKANIYORUM HEMDE DELİ GİBİ KISKANIYORUM LAN. Çünkü o benim Vazgeçilmezim. Her anımda yanımda olanım.Aysima hoca ders işlemeyeceğini sadece oturacağımızı söyledi. Bizimkilerin sevinmemesi anormaldi. Niye mi çünkü acınacak bir haldeydim. O kişi bendim. Babam benim karanlığıma güneş olan insandı. Ama güneşim battı. Ve belkide asla doğmayacak. Canımı yola koyardım onun için be...Bu kadar mıydı bizim hikayemiz... Olmamalıydı bu kadar olmamalıydı. Ruhum bedenimden çıkana kadar yanımda olacaktı. Söz vermişti. Bir yanım eksikti hep annemden şimdi iki yanım eksik kaldı. Nevra ablayı tanımadan haksızlık mı ediyordum acaba. Bilemiyorum. Kıskançlığım beni oyuna getirir ve ben kaybederim. Sanırsam yine kıskançlığıma yenildim. Yenilmeyi hazmedemezdim ben babam hep yenmeyi öğretmişti. Ama bu sefer yenilmiştim. Kaybetmek benim kitabımda olmamıştı olamazdıda. Ama bu sefer olmuştu. Hemde bana yenmeyi öğreten kişiden kaybetmiştim. Bütün olanlar hariç 15 tatil yaklaşıyordu Teşekkür alacaktım almasına ama 15 tatilde Uludağda 2 biletim vardı babamla. Gidemezdim. Bitmişti.herşey ama herşey mahvolmuştu. Çok pişmandım. Tanımadan etmeden yargıladım. Bana göre birisi için bukadar olgunken kalkıp bu tavırlar hoş değildi. Ama kıskançtım. Okul çıkışı Eymen eve bıraktı. Annem
"Bana haber vermeden aslılara gittin ne işin vardı orda"
"Sırası değil anne "dedim iğrenç sesimle. Nehir odadaydı.
" Oha abla noldu gözlerin şişmiş "
" Sus Nehir "
" Dedim sana Ayrıl şu çocuktan "

" BIKTIM KARIŞMA ARTIK HAYATIMA ENGEL OLMA BANA Bİ ADIM BENDEN ÖNDE OLMAK İÇİN ÇABALAMA ÇÜNKÜ GEÇEMEZSİN BENİ BIRAK ARTIK RAHAT BENİ NEFES ALMAK İSTİYORUM ANLIYOR MUSUN HUZUR İSTİYORUM MUTLULUK İSTİYORUM "
"noldu Mina sana"
"Abla özür dilerim "
Kendimi odadan atıp duşa girdim. Sıcak su iyi gelmişti saatlerce çıkmadım. Tabi annem bağrıncaya kadar.Duştan çıkıp saçlarımı düzleştirdim. O sırada telefonum çaldı. Arayan"Mutluluğum" du. Yani Eymen di.
"Alo Sevgilim"dedi
"Efendim "dedim
" Buluşalım mı "
" Bugün değil Eymen "
" Neden soğuksun"
"Bunca yaşadıklarıma karşılık Ay aşkım hadi gidelim mi dememi bekliyorsun sana inanamıyorum"deyip kapattım. Cidden Eymen bile tuhaftı. Yanımda olması gerekirken neden bu kadar soğuksun diyebiliyordu.
Arkadan arayan Eylüldü.
"Efendim "dedim
" Biz taşınıyoruz "Eşek şakasının ortasındaydım.
" şaka de"
"Hayır yoldayız Ankaraya gidiyorum "
" Ulan öküzsün illaki biliyordun Mal "
" Biliyordum ama ne biliyim senin olaylardan kendi olaylarımı unuttum "
" Aptalsın Eylül "
" Biliyorum "
" Öptüm çok "
" Bende"
Kapadım telefonu herkes gidiyordu yani sevdiklerim...
Neva ve Aslı kalmıştı... Onları kaybedersem olmazdı olamazdı. Neva arayıp buluşmak istediğimi söyleyecektim ama açamadı galiba. Aslı evde değildi. Nevayı aslıdan önce tanıyorum. Geçen yaz Haziran da tanışmıştım. 3 ay beraber kaldık yattık yediğimiz ayrı gitmedi. Aslıya beni başka bir şey bağlıyorduu ama neydi bilemem. Nehir yine bana seslenmişti.
"Abla dışarı çıkıyorum ben Nevayla buluşacağım. "
" Tamam tatlım "
Gelip öptü beni şapşal
" İstediğin bişey var mı? "
" Yok "
" Almak istemiyodum zaten"deyince vurdum kıçına
"Öküz "Dil çıkarmıştı şımarık şey. Durmayan telefonumu arayan Nevaydı
" Noldu kanka "dedi
" Yok bişey "
" Bişey oldu sandım Mal "
" Yok yok iyi alışverişler... "deyip kapattım. Uykum vardı. 1-2 saatcik uyusam fena olmazdı. Çünkü başım fazlasıyla ağrıyordu. Babama dediklerim ağır mıydı acaba diye düşünmekten kafayı yemek üzereyim. Ama ben bana söylediklerini Suratına vurmuştum. Gerçi sırtına yüzünü gösterme tenezzülünde bulunmadı. Nasıl daldığımı hatırlamıyorum ama iyi uyumuşum. Kalktığımda akşam olmuştu.
"Nasıl oldu da kızın sofra kuruyor anne "deyiverdim.
" Bilmiyorum valla bende istiyorum diye tutturdu "
Güldüm Nehir yapmazdı böle şeyler Sevgili yaptığı belli oluyor du. Alışkınım zaten sevgilisi oldu mu Nehir durdurana helal olsun. Telefonum çaldı...