Henüz 13 yaşında küçük bir kızken birçok kişi benim duygularımla, düşüncelerimle, isteklerimle ve hissettiklerimle farklı olduğumu düşünürdü. En çokta kendisini hiç sevmediğim sınıf öğretmenim bana her sabah "Sen farklısın." derdi. Ve ben bunu her sabah aynı ses tonuyla sevmediğim bir kişiden duymaktan sıkılmıştım. Bana sorarsanız ben sıradan 13 yaşında bir kızdım. Belki yaşıtlarım gibi oyuncak bez bebeklerle oynamıyordum.Pembeden nefret ediyordum ki hala ediyorum. Anneme bana cicili bicili kıyafetler alması için ısrar etmiyordum. Ama ben sadece 13 yaşında küçük bir kızdım.
13. yaşımı uğursuz olarak değerlendiriyorum. Tabi ki bu düşüncemin 13. Cuma ya da saçma sapan batıl inançlarla bir alakası yok. 13 yaşımda "anne" dediğim kişinin gerçek annem olmadığını hatta gerçek annemi öldürdüğünü öğrendim. Bu küçük bir kız için çok acı ve yıkıcı bir şey fakat ben söylediklerine göre bu duruma normal bir şeymiş gibi tepki göstermişim. Annemin gerçek annem olmadığını öğrendikten sonra uzun süre gelmeyecek ve işi için yurt dışına çıkan babamın aslında annemi öldürmek suçuyla ceza evinde yattığını öğrendim. İlk kez bu yaşımda birine isteyerek zarar verdim. İlk kez bu yaşımda sigara içtim. Okul arkadaşlarımın ebeveynleri benim normal olmadığımı ve psikologa görünmem gerektiğini, aksi takdirde onların biricik, ağzı açık dünyadan bir haber olan çocuklarının akıl ve ruh sağlığını bozacağımı düşünüyorlardı. Ama dedim ya o zamanlar ben sadece 13 yaşında küçük bir kızdım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siyahta ki Pembe
Teen FictionPembe; ilk başlarda saflığın, tazeliğin, huzurun bazen de kadının simgesidir. Ama bu sefer ki alışık olduğumuz bir Pembe değil.
