Everyday Jongdae

e p i l o g u e

I can't just sit back and watch them forever. I need to fight for my love for him. Yung ginawa kong paninigaw sa kanya sa hospital, kulang pa yun. Kailangan ko pang ipush lalo kasi di ko talaga kaya na makita siyang may kasamang iba.

It will be good if pati ako nagka-amnesia para hindi ko na rin siya maalala. Para hindi na ako mahirapan.

Nakapag isip isip ako. Pano kung ganon nga? Gusto kong mawalan din ako ng memorya. Para fair! Napakabigat na kasi ng pakiramdam. Sobrang sakit isipin na tinuturing ka lang niya bilang hangin.

3rd person's POV

"Where are you going?" Her mom aaked her while she's walking outside the house.

"I'm just going to unwind mom. Please?" Autumn requested.

At dahil alam ng mom niya kung gaano kasakit ang nangyari sa ank niya. Pinabayaan niya nalang ito.

Autumm went to the bar. She danced all night long with the boys whom she don't know. Nagpakalunod siya sa beer hanggang sa tuluyan na siyang nalasing.

It was a coincidence when Jongdae entered the bar with Kyla. Nakita ni Jongdae si Autumn na nakikipaglandian sa mga lalaki.

Kilala niya si Autumn bilang kaibigan dahil sa nawalan siya ng memorya pero kahit ganon, may concern pa rin siya dito.

"Just stay here Kyla. I'll be back" Iniwan niya si Kyla sa may bar counter at tumungo kay Autumn.

Nagtataka siya kung bakit nasa ganitong lugar si Autumn. Agad niya itong hinila papunta sa gilid "Hey why are you here alone?! Alam ba to ng mom mo?!" Mejo galit na sabi ni Jongdae.

Autum stared at him and then laughed "Isn't it obvious? Im h-here because you dont--remember me! I'm brokenhearted o-okay?! Jongdae please tryy~ I'll a-ask it for-- the last time" Putol putol na pagkakasabi ni Autumn dahil sa lasing na siya.

Tiningnan siya ni Jongdae at pilit na iniisip kung ano nga ba ang nakaraan nila ni Autumn. Pero kahit anong gawin niya, wala siyang maalala.

"WHAT NOW JONGDAE?! LOOK AT THIS! B-BINIGAY MO TO SAKIN!! ALALAHANIN MO!" Sigaw ni Autumn habang pinapakita ang singsing sa kamay niya na galing kay Jongdae. You can already hear other people's voices.

Jongdae has no response but his head hurts. Tinanggal ni Autumn ang singsing sa kamay niya at binigay ito kay Jongdae "Forget it Jongdae. I quit. Alam kong hindi mo na ako maaalala" umiiyak na sabi ni Autumn and then she left the bar.

Jongdae was standing dumbfounded. Pinagmasdan niya ang singsing na nasa palad niya. Napaupo siya sa sobrang sakit ng ulo niya. May mga scenes na nagfflashback sa kanya.

F L A S H B A C K

"Which one do you like sir?" the saleslady asked.

"That silver ring. The one with the blue diamond" He immediately replied and smiled. He hurriedly get on his car and went to the coffee shop.

Hinahabol siya ng oras kaya mabilis ang patakbo niya ng kotse. Unfortunately, a big bus hit his car.

E N D O F T H E F L A S H B A C K

Napatayo si Jongdae mula sa pagkakaupo sa sahig. Agad siyang lumabas sa bar pero pinigilan siya ni Kyla "I'm sorry Kyla but Autumn is my future wife" sabi nito sabay alis ng kamay ni Kyla sa balikat niya.

Inikot ni Jongdae ang paningin niya para makita si Autumn pero hindi niya ito mahanap.

"AUTUUUMN! AUTUMNNNN! ASAAAN KAAA?!"

Sigaw nito sa kalsada pero walang Autumn na lumabas. Napaluhod si Jongdae sa gitna ng kalsada. Pinagsisigawan na siya ng mga drivers pero para bang wala siyang naririnig.

"AUTUMN MAGPAKITA KA! NAAALALA KO NA ANG LAHAT! IKAW ANG BABAENG GUSTO KO! IKAW ANG BABAENG MAHAL KO!" Dagdag pa nito.

Konti na lang, iisipin na ng mga tao na baliw siya. Umalis si Jongdae sa gitna ng kalsada dahil traffic enforcer na mismo ang nagpaalis sa kanya. He sat down beside the busy road.

He was thinking his past. His past with Autumn.

How the hell did you not remember the girl of your life Jongdae? Sabi niya sa sarili. Because of sadness and despair, he cried.

Suddenly, he felt and heard tiny footstep behind him. He turned his head. Tumayo siya at biglang niyakap ang babaeng kasalukuyang nakangiti habang umiiyak.

"Fak you ka Jongdae! Wag na eag mo na akong kakalimutan" Autumn said between her sobs.

"I love you Autumn. Don't ever let me go" Jongdae replied and gave her the first and sweetest kiss Autumn ever had.

We can't teach our hearts. We can't tell someone to love us back but fighting for your love and telling him that you love him is better than everything.

I am happy that I made that before anything else happen again. A question was asked at the beginning of this story. Will Autumn be able to live her life if her biggest hatred is always with her?

My answer is yes.

∞ FIN ∞
winterized