ราเอลถูกนำตัวมายังห้องพักของชายร่างเล็ก เจ้าของห้องหลีกทางให้กับผู้มาเยือนเดินเข้าไปข้างใน ตามคำบอกเล่าของจอนห์สัน ชายผู้นี้มีชื่อว่า ดร.ไมเคิล เกรเชอร์ เป็นหัวหน้าสาขาทีมพิสูจน์หลักฐานทางวิทยาศาสตร์ของหน่วยแพทย์และพยาบาล
"การสนทนากับคนอื่นไม่รู้เรื่อง เป็นเรื่องน่าอึดอัดมากใช่ไหม" ดร.ไมเคิลหันมาพูดกับราเอล ซึ่งยังคงยืนนิ่งอยู่กลางห้อง ก่อนจะยกมือขวาแล้วใช่นิ้วโป้งกับนิ้วกลางกดขมับทั้งสองข้างของชายหนุ่มไว้ "เจ็บนิดเดียว ไม่ถึงวินาทีหรอก"
ทันทีที่คำพูดนั้นจบลง ราเอลรู้สึกราวกับสมองของเขาถูกกระแสไฟฟ้าโจมตีเข้าอย่างรุนแรง แต่ก่อนที่จะหลุดเสียงร้องออกมา ความเจ็บปวดนั้นก็หายไปโดยปลิบทิ้ง
"เรียบร้อย" ดร.ไมเคิลพูดอย่างเริงร่า จ้องราเอลที่ยังคงมีสีหน้าตื่นตกใจ "มันเป็นเทคโนโลยีขั้นสูงที่ช่วยให้เข้าใจทุกภาษาของดาวหลายๆ ดวง คล้ายกับการเรียนด้วยวิธีทางลัดเฉพาะ ไม่ต้องสิ้นเปลืองเวลา"
ราเอลพยักหน้ารับช้าๆ ด้วยความอัศจรรย์ใจ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยรู้เรื่องสักเท่าไร แต่ก็รู้ว่าเวลานี้ เขาสามารถพูดคุยและสื่อสารได้อย่างราบรื่น
"หมดหน้าที่ของฉันแล้ว ขอตัวก่อนล่ะนะ"
ดร.ไมเคิลกล่าวลา และในขณะที่เขาเดินจากไป ก็มีชายอีกคนเดินเข้ามาในห้องเพื่อพาราเอลไปยังตึกผู้บัญชาการสูงสุดของหน่วยรบซีดากอน ซึ่งอยู่ในชุดตึกทางทิศตะวันออก โซนนี้มีขนาดใหญ่เหมือนกับโซนของแมทธิว ซึ่งจอห์นสันบอกกับเขาว่าที่นี่เป็นโซนเฉพาะของพลเอกวินสัน เจมส์ ผู้บัญชาการสูงสุด กับทหารที่คอยคุ้มกันท่านเท่านั้น จึงมีขนาดและเนื้อที่ไม่มาก
ทันทีที่ก้าวเข้าไปภายในห้องรับรองห้องหนึ่ง ซึ่งมีชายวันเจ็ดสิบปีใส่แว่นตาสีชานั่งรออยู่หลังโต๊ะตัวใหญ่ รูปกายภายนอกดูแข็งแรงสมกับการเป็นนายทหาร ผมสีบรอนด์ นัยน์ตาสีดำ เขาส่งยิ้มอย่างยินดีและเป็นฝ่ายเริ่มทักทายก่อน
YOU ARE READING
Fercianut
Fantasyใครจะไปคิดว่าแค่ตกทะเลก็ทำให้หลุดไปอยู่ที่ดาวดวงอื่นได้ ราเอลเด็กหนุ่มธรรมดาบนดาวโลกจึงกลายเป็นคนเด่น จนทำให้สารพัดเรื่องยุ่งเข้ามาพัวพันกับเขา รวมทั้งเรื่องทีว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ทีดาวเฟอร์เซียนัทด้วย
