แปดโมงเช้าของวันรุ่งขึ้น ราเอลขึ้นนยานขนส่งที่มีรูปร่างกลมรีและมีสีเทาขนาดใหญ่จากเวลริด้าพร้อมกับเพื่อนๆ เพื่อไปยังตึกซีตาแดลเพื่อเรียนวิชาการขับยานพาหนะ ซึ่งจะเรียนเร็วกว่าวิชาอื่นครึ่งชั่วโมง โดยมีนายทหารจากซีดรากอนมาเป็นอาจารย์พิเศษให้
"สวัสดีนักเรียนทุกคน ฉันร้อยโทเฟอร์นันโด้ โทเมส อยู่หน่วยทัพฟ้า จะมาเป็นครูสอนวิชาการขับยานพาหนะในปีการศึกษานี้ ครูดีใจมากนะ เมื่อได้รู้ว่าตัวเองได้สอนเด็กห้องอัศวิน เพราะตัวครูเองก็เคยเรียนห้องอัศวินเหมือนกัน"
เฟอร์นันโด้เป็นชายวัยสามสิบเก้าปี รูปร่างเตี้ยล่ำ ศีรษะที่มีผมเหลืออยู่ไม่มากถูกหวีเกลี่ยให้ทั่วศีรษะให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ใบหน้ากับดวงตาสีดำนั้นเต็มไปด้วยความยิ้มแย้มเป็นกันเอง
"มาเข้าบทเรียนกันเลยดีกว่า วันนี้เราจะเรียนเกี่ยวกับการขับยานที่ใช้สำหรับการโจมตีภายในดาวเคาระห์ นั่นก็คือยานรบรุ่นสองห้าหนึ่ง สร้างขึ้นเมื่อห้าปีก่อน"เขาอธิบายต่ออย่างไหลลื่นพลางเดินนำเด็กๆ ทุกคนไปเรื่อยๆ "ประสิทธิภาพทั้งในเรื่องของการยิงและความแม่นยำดีเยี่ยม ความเร็วสูงสุดอยู่ที่ห้าพันสองร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง ซึ่งถือว่ามีความเร็วเป็นอันดับที่เจ็ดของยานรบเพื่อการโจมตีภายในดาวเคราะห์ ระยะทางที่สามารถยิงแสงเลเซอร์เพื่อทำลายได้ไกลที่สุดคือสามกิโลเมตร ส่วนระเบิดชนิดต่างๆ รวมถึงจรวดนำวิถีนั้นก็ขึ้นอยู่กับว่า สิ่งเหล่านี้ถูกติดตั้งโปรแกรมภายในมาอย่างไร ซึ่งจะทำให้ประสิทธิภาพของระยะในการยิงมีไม่เท่ากัน"
เฟอร์นั้นโด้หยุดเดินอยู่ตรงหน้ายานรบ ซึ่งเป็นเครื่องบินขนาดหนึ่งที่นั่ง ตัวยานเป็นสีเทาทั้งลำ รูปร่างเล็กเพรียว ปีกที่ใช้ทรงตัวแนบกับตัวลำทั้งสองข้างของเครื่อง ไล่ตั้งแต่ตอนหน้าของยานที่มีขาดเล็ก และค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้นจนถึงตอนท้ายของลำ ทำให้ดูคล้ายกับรูปสามเหลี่ยมหน้าจั่ว
YOU ARE READING
Fercianut
Fantasyใครจะไปคิดว่าแค่ตกทะเลก็ทำให้หลุดไปอยู่ที่ดาวดวงอื่นได้ ราเอลเด็กหนุ่มธรรมดาบนดาวโลกจึงกลายเป็นคนเด่น จนทำให้สารพัดเรื่องยุ่งเข้ามาพัวพันกับเขา รวมทั้งเรื่องทีว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ทีดาวเฟอร์เซียนัทด้วย
