ภายในห้องพักของทาเซียน่า นาฬิกาดิจิตอลที่โต๊ะข้างเตียงบอกเวลาเที่ยงคืนตรง ในขณะที่เธอกำลังหลับสบายอยู่บนเตียงนอน เสียงสัญญาณจากปลอกแขนโลหะที่หัวเตียงก็ดังขึ้น
"คนกำลังหลับกำลังนอน ถ้าเรื่องไม่สำคัญล่ะน่าดู" เด็กสาวบ่นกระปอดกระแป้ดพลางหยิบปลอกแขนขึ้นมา แล้วจอภาพขนาดเล็กปรากฏขึ้น
"หวัดดีตอนเที่ยงคืนทาซ่า"ภาพของราเอลกำลังยิ้มกว้างอยู่ที่จอภาพ "ลงมาด้านล่างหน่อย ฉันยืนอยู่ตรงด้านหน้าหอพักหญิง"
"แต่หอพักมันปิดแล้วนะ ฉันจะลงไปได้ยังไง?" เธอตอบกลับมาอย่างงัวเงีย
"ฉันยังมาได้เลย เอาน่า... ไม่เกินความสามารถเธอหรอก" ราเอลยืนทำหน้าเป็น
"แต่ว่า..."
"ตกลง ฉันจะรอเธออยู่ตรงนี้นะ" ราเอลพูด หน้าตาชื่นบาน "รีบๆหน่อยเข้าล่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นฉันยืนอยู่ตรงนี้ ฉันก็จะบอกว่าเธอนัดฉันออกมานอกหอพัก" เขายักคิ้วล้อเลียน แล้วตัดการติดต่อทันที
"อีตาบ้า มัดมือชกกันชัดๆ" ทาเซียน่าบ่นอย่างมีโมโห แต่เธอก็ยอมลงไปตามคำขอนั้นแต่โดยดี
"ไหนล่ะ ไม่เห็นมีเลย" ทาเซียน่าหันซ้ายขวามองหา เมื่อลงมาถึงบริเวณด้านหน้าตึกตามที่เด็กหนุ่มนัด "อย่าให้เจอตัวนะ จะเล่นงานให้อ่วมเลย ดึกดื่นเที่ยงคืนเรียกออกมาข้างนอก เดี๋ยวแม่จะ..." แสงสะท้อนสีขาวส่องกระทบเข้าตาจนทาเซียน่าต้องหลับตาหลบแสงนั้น และเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง สร้อยทองคำขาวเส้นยาว มีจี้รูปหยดน้ำสีดำห้อยอยู่ที่ด้านล่างก็ลอยเด่นอยู่ตรงหน้าเธอ และคนที่ถือสร้อยเส้นนี้ก็ค่อยๆเดินออกมาจากด้านหลัง
"ราเอล" ทาเซียน่ายืนมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยความงงงัน "อะไรเหรอ"เด็กสาวเอ่ยถาม
"เที่ยงคืนสิบห้านาที เข้าสู่วันใหม่ของวันที่ยี่สิบห้า เดือนที่สี่ของฤดูฝน วันเกิดเธอนี่" ราเอลส่งยิ้มให้อีกฝ่ายที่ยืนมองเขาตาไม่กะพริบ
ESTÁS LEYENDO
Fercianut
Fantasíaใครจะไปคิดว่าแค่ตกทะเลก็ทำให้หลุดไปอยู่ที่ดาวดวงอื่นได้ ราเอลเด็กหนุ่มธรรมดาบนดาวโลกจึงกลายเป็นคนเด่น จนทำให้สารพัดเรื่องยุ่งเข้ามาพัวพันกับเขา รวมทั้งเรื่องทีว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ทีดาวเฟอร์เซียนัทด้วย
