My Third Generation BMW (R-16) COMPLETED

Chapter Twelve

Presently just happy..

Napakaganda pa rin talaga niya. It's been more than eighteen months that I lived my life with nothing but agony and pain, asking my self: what have I done wrong. Why did she left me?

Last night when I held her in my arms, kissed her like there's no tomorrow, I know myself that already forgave her. I love her, madly and more deeply now.

Nang sinabi niyang mahal niya si Bartholomew, parang natunaw lahat ng yelo sa Alaska. I lost control. Control was never really a thing when it comes her dahil siya lang naman ang nakakagawa nito sa akin. When we were still together, she's the one who's in 'control' and I don't mind. I just let her simply because I love her.

She's bared behind the sheets but I can stop staring at her beauty, lying before me. Pati sa thoughts ko pakiramdam ko na-adapt ko ang ugali ng lalaking nakamaskara, using posh words like a Shakespearian. I can't help it.

I looked at her for the last time before I go. I smiled. In awhile, last night felt so right. I quickly kissed her and left. Kung hindi ako agad umalis ay baka hindi na ako makaalis pa. Ngiting-ngiti ako dahil sa sobrang kasiyahan. Lahat ng makakita sa akin ay alam kong nagtataka. I don't care. I've been happy for so long.

"Tanginang ngiti iyan. May ni-rape ka ba last night? Ngiting kriminal ah" bati sa akin ng babaeng palamura. Inabot ko sa kanya ang tsaa na binili ko sa cafe malapit sa opisina. Baka kasi hindi na pwede ang kape sa kanya dahil sa ipinagbu-buntis niya.

"Wala. Masaya lang ako" nakangiti paring tugon ko sa kanya. Ang saya kasi ng pakirkanin.

".Wala kang ni-rape? Ulol mo! Nakita kita kasama mo si ex mo papasok ng suite. Walang nangyari?!"

"Meron." Nakangiti parin ako. Wala na naman akong maitatago pa sa babaeng ito. Nanlaki ang mga mata niya, mukhang namamangha.

"Eh di ni-rape mo nga!" maintriga pang pang-aakusa niya

"Anong pinagsasasabi mo? She said she loves me and the thing happened. Tapos ang usapan" nagiwas ako ng tingin. Ducking sheep, namumula yata ang mukha ako.

"She loves you or she loves the guy behind the mask? Wag kang shunga Bart. Maaring kinakampihan ko siya at kinokontra ko lagi ang mga ikinu-kwento mo sa akin dati, pero wag kang magbulag-bulagan. Parehas kasi kaming babae at sadyang feminist ako pero ikaw ang kaibigan ko-"

Hindi na niya naituloy ang paglilitan niya because I cut her off. Alam ko na kung anong nasa isip nitong babaeng ito kaya siya nagkakaganito. Naikwento ko kasi sa kanya na sa relasyon naming dalawa ni Rian noon ay itong naging alpha sa amin. Like I said I don't mind and like what Samonte said, ander daw ako sabi ni Steffi. I told her, if Rian wants to do something, sapat na ang mga salita para mapapayag niya ako.

"She loves Bartholomew. That's what she said." Para siyang nag-buffering sa sinabi ko.

"Edi wow. So kayo na ulit?" Umaliwalas ang mukha ng kaibigan ko.

"Hindi pa. Pero malapit na." Sigurado ako doon. After what happened last night, hindi ako papayag na mauwi lang lahat iyon sa wala. Mukhang si Rian talaga ang kailangan ko para palagi akong maging ganito. Ganado at masaya at pagta-trabaho.

"Aww, I'm so happy for you Diether. Kahit mukha kang jebs, you deserve to be happy" inakap niya ako ng mahigpit. Bartholomew Martin Wallace III, because of that she called me Diether.

Iyon na ang naging palayaw sa akin ni Steffi pagkatapos niyang malaman ang buong pangalan ko nang aksidenteng makita niya ang driver's license ko. Humagalpak pa siya ng tawa noon at pagkatapos ay maghapong binwisit dahil doon.