Gok kuwagi renginde

Yaşam

İnsan nasıl olurda,hayatdan soğur.Kendi ailesinden,babasından,her kesden,her şeyden.Bilmiyorum,ama bu benim başıma geldi.Kendimden bile soğudum.Etrafimdakılardan nasıl soğumuyum.Bunun bi nedeni varmı?.Yada bi ilacı.
Çünki çok yoruldum,anlatamayacağım derecede.Korkuyorum.Nedenmi?
Kayb etmekden,onların kalbini kırmakdan.Kendimi kırmakdan.Gôzyaşından.
Babamı,arkadaşlarımı çok seviyorum ama bu günlerde bana bi şeyler oldu.Uzaklaşdım sanki onlardan.Böyle uzaylı gibi oldum.Sanki ayrı bi kıtaya aidmiwim gibi.Sanki burası bi karanlık oda,aydınlatacak ne bi pencere,ne bi lamba var.Ha tabi bi kapıda yok.Çıkım kurtulmam için.Nasıl hava alayım,nasıl yawayayım anlatırmısınız biriniz bana.Bi insanı ayakta tutan şeyler nedir.Aile dostluk,sevgi.
Benim çoçuklukdan tam bi ailem olmadıki!
Bu lafım için çok özür dilerim baba.Evet,sen çok iyi bir babasın.Bana hem anne,hem baba oldun.Ama bi anneni yerini kimse tutamaz.Benim şu an saçımı okşuyucak,her şey geçecek diyen bir anneye ihtiyacım var.Ama hayat işte.
Hayat benle çok kötü oynadı.Doğduğum gün en büyük sürprizini yapdı benim için.
Ama tutunacak dalda verdi bana.
Arkadaşlarımı.
Ama şimdiki imtahanımda onlar.Mehmet yok şu an aramızda mesela.Durumu da çok da iyi diğil.
Biz o paraya bi araya getire bilmek için hep birlikde çalışıyoruz.Okulun açılmasına bi hafta kaldı.
Nasıl yapıcaz diye düşünmekden 17mizde 90 yaşlı biri olarak öldük ve gömüldük.Şimdi yeniden doğmak istiyoruz ama olmuyor.Çünki,korkuyoruz ya yine aynı şeyler olursa.Ya yine ölürsek.Ya bu sefer yeniden doğamazsak.O zaman en iyisi şimdi ölmek diyilmi?
Bi cevab yok dimi.
Tabikide yok,ne diyiceksiniz bu hayat yaşanmalı bi hayatmi,o kadar güzel şeyler var,çiçekler,böcekler,insanlar..
Ama ne fayda bu kalp artık durmuşsa,gözler kör olub görmüyor,kulaklar sağır olub duymuyorsa.Değermi bu hayatı yaşamaya..
Burakın da şimdi ölelim.Burda,bu an,sevdiklerimizin yanında.
Karanlıkdan,yalnızlıkdan korkmadan.Toprağın kokusunu ciğerlerimize kadar his edelim.Patlasin kafa tasımız tam ortasından.Sussun insanlar,ağaçlar,kuşlar.
Bu hayat bize yapdıkları için aglasın.Akıtsın göz yaşlarını üzerimize.Toprak çeksin canına tuzlu göz yaşlarımızı kimse anlamasın diye.Ama toprak görüyo ya.Gelin de size sarılayım diyor.
Ama bi yandanda diyor ki,henüz çok gencsiniz.Bu toprak,bu acı size agır gelir.Kendi derdiniz için ağlarken,yer yüzü insanları için ağlarken bulursunuz kendinizi.
Bi umut vardır der toprak.
Yağmurdan sonra oluşan gökkuşağı gibi.Rengareng,parlak.
Silin o gözyaşlarınızı hayatın rengine bakın.Gerçek rengi bulduğunuzda hayata sımsıkı sarılın.
Hayat hiç bi zaman kolay olmadı ki,şimdi kolay olsun..

Meraba arkadaşlar,rica ediyorum sonda vote ve yorumlarınızı benden esirgemeyin