"Bunun gerçek olduğunu düşünmüyorum. Sanki uyanamadığım bir rüya gibiymiş gibi geliyor." Cümlem üzerine diğer elimi de tuttu. Kendine çekerek yumruk yaptığım ellerimi açtı. Avuç içlerimi bana çevirdi.
"Eğer emin değilsen parmaklarını say. Rüyadaysan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• • •
7. Bölüm | Theo Raeken Güvenmek?
"Anlatmak ister misin?" Theo'nun ilgiyle çatılan kaşlarına karşılık gözlerimi devirdim. Henüz yeni tanıştığı biri için endişelenmesi mümkün değildi.
"İlgili rolünü yapmana gerek yok. Alışkınım ben." Kafamı sallayarak eğdim.
"Rol yaptığımı kim söyledi?" Bakışlarımdaki alaya aldırmadan gözlerimi ona çevirdim.
"Tanışları ne kadar oldu ki? Nereden geliyor bu endişe?" Theo gülerek geri çekildi.
"Biri adına endişelenmek için bir geçmişin olması şart mı ki?" Gülümsemesi büyüdü.
"Değil mi?" Ayakta durmaktan yorulduğum için oturduğum sedyeye yaklaştı, dibimdeydi.
"Yani, hastanenin çatı katında, o çocuğu öldürüldüğümde, o zaman onun için nasıl endişelendiğini gördüm. Bir tanışıklığınız mı vardı?Hiç sanmıyorum." Bakışlarımı kaçırdım. Hatırlatmak zorunda mıydı?
"Hm? Buna ne diyorsun?" Cesete baktım, sonra da Theo'ya.
"O... o farklıydı." Bacaklarını, bacaklarıma yasladı.
"Ben de senin için farklı anlamda endişelendim o zaman. Sorun oluşturur mu?" Bakışları dudaklarıma kaydı. Sonra da gözlerimi buldu. Kitlenmiştim. Kafasını hafifçe yana eğdi. Yüzüme düşen birkaç parça saçı, kulağımın arkasına yerleştirdi usulca. Yüzüme vuran sıcak nefesiyle fısıldadı.
"Benim için bir sorun oluşturmaz." Dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Elimi göğsüne koydum. Ne olduğunu kavrayamıyordum. Hala kubusun içinde miydim?
Dudaklarımı daha sert öpmeye başladı. Benimse elim göğüsündeydi. Başka bir şey yapmıyordum, her an itecekmiş gibi tetikteydim.
Düşüncelerimi duymuş gibi eli, göğüsündeki elimi kavrayarak aşağı indirdi. Diliyle, dudaklarımı aralamamı sağladı. Boşta olan elini, yanağıma yerleştirdi. Baş parmağı usulca yanağımı okşamaya başladı. Gözlerimi kapattım. Ilk öpüğüm olmasına rağmen bulutların üzerinde hissettirmiyordu. Sanırım o anda pek de önemli değildi. Uzun süre sonra Dehset Doktorlarının ardından düşünebileceğim başka bir konu çıkmıştı, Thoe Raeken.
Dehşet Doktorları aklıma gelince kaşlarımı çattım. Öpüşüne karşılık vermeye başladım. Bacaklarımı, beline doladım. Ellerim ensesini buldu, saçlarını kavradım. Çekiştirmeye başladım, acı çeksin istedim. Dudaklarımızı ayırarak bana bakmaya başladı, nefes nefese kalmıştı.
"Sert seviyorsun, anladım. Ama biraz canım yandı. Zevk vermeyen türden." Gülümsedim ve dudaklarımızı tekrar birleştirdim. Belki de içinde bulunduğum durumun saçmalığına gülmüşümdür.
