"Bunun gerçek olduğunu düşünmüyorum. Sanki uyanamadığım bir rüya gibiymiş gibi geliyor." Cümlem üzerine diğer elimi de tuttu. Kendine çekerek yumruk yaptığım ellerimi açtı. Avuç içlerimi bana çevirdi.
"Eğer emin değilsen parmaklarını say. Rüyadaysan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• A •
9. Bölüm | Eichen House
"Stiles, başka çarem yok. Bunu yapmayı ben de istemiyorum ama mecburum."
"Değilsin!" Şerif, oğluna bakarak derin bir nefes aldı.
"3 hafta, Stiles, 3 hafta. Kardeşin 3 haftadır kayıptı. Sence onu bulduğumuz yeri rapora eklersek inanırlar mı? Sen de gördün. Kaybolduğu gece, bilgisayarına Eichan House'un adresinin yazılı olduğu kağıdı yapıştırmıştı. Dedektiflerin ilgisini çeken de bu oldu zaten. Tek yapmamız gereken bir süreliğini Sky'ı-"
"Hayır, hayır, buna izin vermiyorum. Orası güvenli değil baba, biliyorum. Oraya gitmesine izin veremeyiz."
"Sadece bir süreliğine." Stiles bakışlarını kaçırdı, kardeşini bir tımarhaneye tıkmaya çalışıyorlardı, öz kardeşini!
"Baba-"
"Sadece bir süreliğine, dedim, Stiles. Benim için kolay mı sanıyorsun? En çok benim için zor, sen oraya gittiğinde neler hissettiğimi anlayamazsın, tıpkı şimdi olduğu gibi!" Stiles gözlerini kısarak babasına baktı. Hiç endişelenmiyor muydu?
"Deliriyorum, Stiles. En doğrusu bu, oraya gitmek." Stiles kaşlarını çattı.
"Delirdiğin falan yok. Hepimiz ne olduğunu çok iyi biliyoruz. Dehşet Doktorları, tıpkı diğerleri gibi senin de peşine düştü. Olan bu ve bizim yapmamız gereken de seni korumak. Tımarhaneye tıkmak değil!" Sky yaslandığı yerden doğrularak Stiles'a yaklaştı. Tereddüt ederek kollarını kardeşine doladı. Kafasını boynuna yasladı.
"Beni koruyacağını biliyorum, Stiles. Peki işler kötüleştiğinde seni benden kim koruyacak?" Sky geri çekilerek kardeşinin gözlerine baktı ve gülümsemeye çalıştı.
"Oradan çıktığımda, beni koruyabilirsin. Söz veriyorum." Stiles ifadesiz bir şekilde durduğunda, Sky'ın yüzü deki zoraki gülümseme de silindi. Yavaşça babasına döndü.
"Ben çantamı hazırladım, gidebiliriz." Şerif gözleri kapayarak kafasını salladı.
"Gidebiliriz."
• A •
Gecenin gölgesi bu korkunç yapının üzerindeki yerini almıştı. Binanın üzerindeki karanlık, sanki mümkünmüş gibi ortama daha da korkunç bir hava katmıştı. Nefes aldığınızda, binanın etrafını çevrelemiş olan ruhsuzluk ve karanlık ciğerlerinize yapışıyormuş gibi geliyordu. Derinizin altına işleyen bir ruhsuzluk, gölgenize karışarak sizi takip ediyormuş gibi geliyordu.
