Scarlett's Point of view:
It's been a week since these two boys excist with us. Mag iisang linggo na kaming nagsasama-sama sa dorm na'to.
Nong una ay hirap akong pakitunguhan sila dahil hindi ako sanay na may nakakasalamuhang mga lalaki. Alam niyo naman yong rules dito sa hell diba? "Live with your own, talk with your own." Since High School ay narito na ako sa Universidad na ito kaya bale sanay na ako.
Akala ko, matatapos ko ang High School at College na mag-isa, yon pala darating si Blossom. She's the sweetest friend I've ever had that's why I'm willing to do anything and everything for her. I'm even willing to sacrifice myself for her. Ganyan ko kamahal ang best friend kong si Blossom.
And secondly, when these two boys excist. Actually, okay naman silang kasama yon nga lang nakakainis yang si Trent, hindi ko maintindihan minsan eh. May time na seryoso, yong tipong parang nagmamatyag? At may time din na asar yong tipong naiinis kana nga mang iinis pa lalo. At meron ding time na kunwari concern yon pala hindi. Tsk!
"Scar, let's go?" My best friend called me.
"Wait for a second. May itatanong lang ako kay Kent." I answered.
I walk forwarded to Kent and directly asked him about his friend. These past few days kasi I've noticed him na hindi mapakali. Maybe there's something wrong with him.
"Hey Kent. Si Trent?"
Tumingin siya sa akin at nginisihan ako ng nakakaluko.
"Bakit? May gusto kana sa kanya no? Uy! In love na siya kay Trent." What? Ang feeling din ng isang 'to eh.
"What? Ang kapal mo din eh no? Kung sinasagot mo nalang kaya yong tanong ko diba? O baka naman gusto mong masikmura?" Banta ko sa kanya habang nakaamba ang kamao ko.
"Sa-sabi ko nga nasa kwarto niya eh." Umatras-atras pa siya sa akin. Itinulak ko naman siya at dumiretso sa pintuan ng kwarto ni Trent.
Akmang bubuksan ko na ito ng bigla naman itong bumukas at iniluwa noon ang bagong paligo na si Trent. Napayuko ako atsaka nagsalita.
"May itatanong lang sana ako." I said coldly.
"Ano yon?" He asked.
"Tungkol sa class president. Is it true that you're their new President?"
"Yes. Why?" Tiningnan niya ako ng diretso sa aking mga mata.
"It's dangerous responsibility Trent."
Nag iba ang aura niya hinawakan ako sa magkabilang braso ko.
"Who do you think you are para palaging pagsabihan ako huh? Nanay ba kita? Pamilya ba kita? Kaibigan ba kita? Dorm mates lang kita Scarlett." Yong mga mata niya ay naniningkit sa galit. Nasasaktan din ako sa mahigpit niyang paghawak sa mga braso ko. Tinawag niya din akong Scarlett. He's now angry.
"Ang pinaka ayaw ko pa naman sa lahat ay yong palagi akong pinagsasabihan o pinapakialaman. Do you understand? Huh?" He shouted at me.
"Yeah! you're .. right. I'm not your mother, not even you're family or friend. But I'm the one who's concerned about you. About your safety." Pagkasabi ko non ay tumalikod na ako sa kanya. I'm hurts. Nasaktan ako sa mga sinabi niya. Akala ko pa naman, kaibigan ang turing niya sa amin ni Blossom. But I'm wrong.
Sa pagtalikod kong yon ay kasabay ng pagpatak ng isang butil ng tubig mula sa mga mata ko. Am I crying? No! It can't be.
Mabilis kong pinunas ang mga luhang yon. Ang tanga ko rin eh, bakit nga ba ako pangaral ng pangaral sa lalaking yon? Ni hindi ko naman pala siya kaibigan diba?
Well, gusto ko lang naman makatulong eh. Dahil bago lang siya dito samantalang ako matagal na. Ni wala pa nga siyang ideya kung ano ang totoong nangyayari sa universidad na ito. Ni wala siyang alam sa pwedeng mangyari at gawin ng bawat isa dito sa kanilang mga baguhan dito. Kagaya nalang ng pagnominate sa kanya ng mga ka-blockmates niya na siyang ikunatuwa at ipinagpasalamat pa niya. Ni hindi niya alam ang mga respondibilidad ng isang presidente ng bawat section.
"Being a president is like killing yourself."
Hindi niya alam na ang pinasok niya ay isang uri ng suicidal. Lahat nakatuka sa kanya. Kagaya ng pagbabantay sa lahat ng kaklase niya, day and night.
Kailangan niyang saluhin ang lahat. Ang pagkakamali ng bawat nasasakupan niya. And the worst is .. Kailangan niyang mapanatiling kumpleto ang members niya until the end of the year.
What I mean is...bawat araw ay may namamatay dito sa hell at sa oras na namatay ang isa niyang kaklase sa ilalim ng pamumuno niya ay buhay niya ang naghihintay na kapalit. That's why I cared for him. Pero wala akong karapatan kaya ang kailangan ko nalang gawin ngayon ay lumayo sa kanya.
"Lett what happened?" My best friend asked me. "It's nothing best, let's go?" I answered. "Ok."
To be continue ...
BINABASA MO ANG
HelL uNiversity (Wattys2017)
Mystery / Thriller>> ranked #84 in Mystery/Thriller<< Magagawa mo bang matulog ng mahimbig kung ang palaging naiisip mo ay ang mga bangkay ng ka-Schoolmate mong natatagpuang patay sa kanilang Dorm? Mananahimik ka nalang ba kung alam mong anumang oras ay pwede ka ring...
