Bad Reputation ❥ SM

1 | Geruchten

[Proloog]

"Ben je bang, Mendes?" Vroeg ze in de duisternis waar ze geen enkel probleem mee had. De sterren, onze enige lichtbron, wanneer ze stralen in haar prachtige ogen.

"Ben je bang voor de geruchten over mij? Over mijn verleden en de dingen die ik doe met mensen?" Een grijns kroop op haar mond wanneer haar wenkbrauw naar boven rees.

Ik liep naar haar toe en hield haar in mijn grip. Mijn linkerhand op haar heup, niet weg dwalend naar een ander spoor en mijn rechterhand op haar wang, mijn duim die over haar lippen streelt. "I don't care what they say about you, baby." Fluisterde ik.

"They don't know what you've been through. Trust me, I can be the one who treat you like a lady. Now let me see what's underneath, girl, all I need is you."

Hoe ver kan een een Good Boy graven in een Bad Girl met een Bad Reputation?

Waar is de grens waar Shawn Mendes in Jadelyn Tuckers kan gaan totdat ze open knapt en de ware haar laat zien?

WARNING ; dit boek kan op sommige momenten iets te ver gaan om verschillende manieren. Lezen is op eigen risico.

-
-
-
-

[Chapter One]
[Geruchten]
[Shawn's POV]

=

Daar was ze weer, zoals altijd. Met haar vrienden, of te wel de populaire kinderen genoemd.

Ik mocht ze bepaald niet, niemand mocht ze. Maar zij geloven het liefst van wel en iedereen laat het ook zien, ook al wensen ze dat ze ooit zullen verbranden in hete vuur.

De manier hoe ze altijd met hun dure spullen opschepten. Elke dag de nieuwste kleren en schoenen, en als dat het geval niet is, is het elke dag dezelfde cheer -of sportuniform die ze droegen om te laten zien hoe belangrijk ze zijn voor de school.

Alle meisjes die bezaaid zijn met make-up en liters vol met parfum, kilometers hoog staan met hun lange hakken en hun neppe, kenmerkende lach die je aanstaren tot je er bij neervallen. Het gegiechel die je kan herinneren al sta je meters verder weg van hun vandaan en het loopje die ze altijd hebben, met hun rug geforceerd en hun arm de duurste tasjes dragen.

En dan de jongens, de luide, arrogante sportievelingen die niets anders doen dan zweten en lichamelijke genot eisen. De breed opgebouwde lichamen die elke oog in een staat laat gevangen houden in die extra strakke T-shirts die ze dragen. In plaats van boeken, dragen ze een voetbal of een rugbybal om te laten zien dat ze in de team zitten. En elke laagzittende jongen altijd tot last pakken, zoals mij.

Maar zij,

Zij was anders en iedereen wist dat.

Bij haar kreeg je die indruk niet. Je verwacht haar gauw niet opscheppen met de duurste Michael Kors tas of radslagen springen op het grasveld.

Nee, integendeel zelfs. Haar lach was echt en liet je zo meelachen. Ze had haar eigen style en hield haar altijd rustig in de groep.

Ze was één van de personen die je makkelijk zou kunnen mogen.

Maar dat is slechts maar een kant van haar.

Ik hoorde de geruchten. De geruchten waar ik soms 's nachts wakker van lig. De roddel's die mij anders naar haar liet denken, maar het niet willen geloven.