[ON HOLD] ❥ "Ben je bang, Mendes? Ben je bang voor al die geruchten over mij? Over de dingen die ik doe? Over mijn verleden en de dingen die ik doe met mensen?"
"I don't care what they say about you, baby. They don't know what you've been through. T...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
-
Ik zuchtte van opluchting wanneer ik de klaslokaal uit liep met een volle tas hangend aan mijn schouder.
Lopend naar mijn kluisje terwijl ik naar mijn notificaties op mijn telefoon keek, baande ik mijn weg door de andere studenten die nu ook uit zijn.
Het waren berichten voornamelijk van mijn ouders die zeggen dat ik vandaag het liefst meteen naar huis moet of anders voor het avondeten thuis moet omdat ze geen herhaling willen van wat er gisteren is gebeurd.
Ik gaapte en vergrendelde mijn telefoon voordat ik het in mijn broekzak schoof. Ik opende mijn kluisdeur en verwisselde mijn boeken met de boeken die ik straks nodig heb.
Nu dat ik mijn auto sleutels weer terug heb, hoef ik niet meer te lopen naar huis en kan ik met gemak naar huis rijden.
Ik haalde net mijn scheikunde boek uit mijn kluisje en mijn kluisdeur werd dichtgeslagen waardoor mijn hart voor een seconde stil stond. Ik keek op terwijl ik mijn borst vast hield en zag Jadelyn daar staan.
"Jadelyn," Sprak ik en probeerde weer op adem te komen nadat ik zojuist hard ben geschrokken. "Je liet me schrikken."
"Dat was de bedoeling, lui oog." Sprak ze en ik fronste mijn wenkbrauwen tegen elkaar door de toon die ze tegen me gebruikte. Het was, net zoals mijn moeder, een mix van boos maar in plaats van opluchting, teleurstelling.
"Wat is er?" Vroeg ik terwijl ik mijn scheikunde boek in mijn tas stopte en weer naar haar toe richtte.
"Ik zag je wel, samen met je vrienden de hele dag door naar me toe kijken." Zei ze en plaatste een hand op haar heup. Ik slikte nerveus de brok in mijn keel door en keek haar aan.
"Is er misschien iets mis? Heb ik iets verkeerds gedaan...zo ja, welke van de duizenden dingen is het dit keer?" Vroeg ze, haar grijs/blauwe ogen die naar me toe kijken door haar lange zwarte wimpers.
"Jade-"
"Want elke keer als ik terug kijk, dan haken jullie af of dan draaien jullie je weer om." Ze klonk zo nieuwsgierig in een slechte manier...anders dan dat ik haar gisteren heb kunnen spreken.
"Ze weten dat wij gisteravond samen waren." Sprak ik en haar ogen vergrootte.
"Wat?!" Gilde ze bijna.
"Sst!" Suste ik terwijl ik een hand op haar schouders plaatste en een stap dichter naar haar toe nam. Ze rolde haar ogen en sloeg mijn weg terwijl ze met haar rug tegen de kluisjes leunde.
"Wat heb je hun verteld, lui oog?" Vroeg ze en vouwde haar armen over elkaar heen.
"Ik heb niks verteld," Ze liet haar hoofd schuin hangen van verwarring. "Maar ze hebben het — soortvan — geraden..."
